บทละครโทรทัศน์ บ่วงอธิฏฐาน ตอนที่ 16 หน้า 2
กฤตธรถือถ้วยกาแฟเข้ามายื่นให้โยสิตาที่ยืนหันหลังใช้ความคิดอยู่
“ขอบคุณค่ะ” โยสิตารับถ้วยกาแฟไป “ถ้าฉันทำอะไรไม่สุภาพกับคุณ ฉันก็ขอโทษด้วยละกัน”
“ผมไม่ถือสาเรื่องเล็กๆ น้อยๆ หรอกครับ เพราะผมคิดว่าผมเข้าใจคุณ เป็นใครก็ต้องหงุดหงิดรำคาญใจที่ถูกรบกวน”
“ฉันไม่ได้รำคาญคุณ”
“ผมหมายถึงบางอย่างที่อาจไม่มีตัวตน อย่างเช่น...ความฝัน” โยสิตาหันมามองหน้ากฤตธรเต็มตา “ผมเองก็ถูกรบกวนอยู่เหมือนกันช่วงนี้”
“บุษกร”
กฤตธรไม่เชื่อหูตัวเอง “คุณโย....”
“ผู้หญิงคนนั้นชื่อบุษกร...ความจริงฉันคงเรียกเขาไม่ถูก เพราะฉันว่าเขาไม่ใช่คน” โยสิตาเดินออกไป กฤตธรยังตะลึง
กฤตธรเดินตามโยสิตา “ทีแรกผมคิดว่าผมฟุ้งซ่านไปเองกับเรื่องฝัน”
“มันเริ่มต้นขึ้นที่นี่ หลังจากพ่อฉันขุดเจอศิลาจารึกแผ่นนั้น”
“เรื่องแปลกๆ ก็เกิดขึ้นกับครอบครัวของผม หลังจากคุณพ่อผมได้พาหุรัดครึ่งซีกนั้นมา”
“สิ่งที่ฉันอยากรู้ คือเขาต้องการอะไรจากฉัน”
กฤตธรก็อึ้งไปเหมือนกัน เพราะคิดอย่างเดียวกัน
ทีมงานที่อยู่ในหลุมขุดค้นตะโกนขึ้นมา “อาจารย์ครับอาจารย์ อาจารย์ครับ เชิญทางนี้หน่อยครับ”
โยสิตา กฤตธร ขยับตามกันออกไป
หลุมขุดค้น อธินและทีมงานกำลังเปิดหน้าดินออกอย่างระมัดระวังด้วยเครื่องมือ เห็นรูปสลักองค์เทวะ ที่ยังสมบูรณ์นอนหงาย โผล่มาแค่ครึ่งเดียว โยสิตาถ่ายรูปเก็บหลักฐานการค้นพบ กฤตธรยืนมองเทวรูปอยู่บนปากหลุมอย่างตื่นเต้นลุ้นระทึก
อดีต เทวรูปตั้งอยู่บนแท่นในปราสาท น้ำในอ่างกระฉอก ตะเกียงน้ำมันสั่นสะเทือนจนล้มคว่ำลง สิ่งที่กำลังเกิดขึ้นคือการสั่นสะเทือนเพราะแผ่นดินไหว บุษกรในชุดมหาพราหมณ์ ยืนอยู่หน้าแท่นบูชากำแผ่นศิลาจารึกชูขึ้นสูงเหนือหัว ประกาศด้วยความแค้นต่อหน้าเทวะ “ข้า...บุษกร จะไม่มีวันยอมเป็นผู้แพ้ ข้าขอจองเวรกับมันทุกชาติไป จะนานแค่ไหน ข้าก็ขอล้างเวรด้วยน้ำมือของข้าเอง”
แผ่นดินไหวสะเทือนหนักขึ้น แผ่นดินด้านบนปราสาทร่วงตามกันลงมา ฐานที่ตั้งเทวะทรุดตัว องค์เทวะล้มคว่ำหน้าลงมา