บทละครโทรทัศน์ บ่วงอธิฏฐาน ตอนที่ 16 หน้า 3
เรือนเกศอาภา เกศอาภาสะดุ้งตื่น อย่างตกใจผวา
อุษารีบขยับเข้ามาหา จับมือเอาไว้ “พระอัครชายา”
“อุษา...ข้าฝันไม่ดีเลย” เกศอาภาหน้าตาตื่น
“ใครๆ ก็ว่า ฝันร้ายมักจะกลายเป็นดี” เกศอาภายังเต็มไปด้วยความกังวล “เล่าให้ข้าฟังได้รึไม่ ความฝันของเจ้า”
เกศอาภาส่ายหน้า “มันร้ายแรง น่ากลัวเกินกว่าข้าจะเล่าให้ใครฟังได้”
“ทำใจให้สบายเถิด ตอนนี้ไม่มีสิ่งไรสำคัญไปกว่าสุขภาพของเจ้า ดูแลตัวเองให้ดีเถิด ลูกในท้องจะได้แข็งแรง”
หน้าปราสาทเทวะ ปุณณะออกมาจากปราสาทเทวะพอดีสวนกับกัมพูที่กำลังจะเข้าไป
“ท่านแม่ทัพ” กัมพูเอ่ยเรียกปุณณะ
“ท่านมหาพราหมณ์”
“ท่านมาขอพรจากเทวะแต่เช้า”
“พรเดียวที่ข้าวิงวอนขอจากเทวะคือขอให้จันทรปุระมีแต่ความสงบสุข”
“นั่นคือพรอันสูงสุดที่ทุกคนปรารถนา”
“ข้ายังมิได้ร่วมแสดงความยินดีกับท่านเลย กับข่าวพระชายาลูกสาวท่านกำลังจะให้กำเนิดรัชทายาทองค์ต่อไปของจันทรปุระ”
“ทุกอย่างเป็นไปตามเทวะบัญชา”
“จริงดังท่านว่า บัญชาเทวะ ไม่มีผู้ใดฝ่าฝืนได้ แลไม่มีสิ่งใดอยู่เหนือเทวะได้เช่นกัน ข้าขอตัวก่อนล่ะ” ปุณณะเดินจากมา
กัมพูใคร่ครวญคำพูดปุณณะ เรื่องที่บุษกรทำไว้เข้าข่ายนั้นหรือไม่
ชายป่า คีรินถูกโยน หมดเรี่ยวแรง อริยะก็เหนื่อยหอบไม่แพ้กัน พยายามยันกายไม่ให้ล้ม
อริยะชี้หน้าด้วยดาบ “ข้าจะตัดหัวเจ้าทิ้งเสียก็ได้ แต่เลือดคนชั่วคนทรยศเยี่ยงเจ้าก็ไม่สมควรเปื้อนคมดาบข้า จงไปเสียจากจันทรปุระ แลอย่าได้ให้ข้าได้เห็นเจ้าอีก อย่าให้ข้าเห็นแม้แต่เงาของเจ้า”
อริยะเดินออกไปอย่างอ่อนแรง คีรินหมดเรี่ยวแรงอยู่ตรงนั้น
เรือนบุษกร บุษกรรีบโผเข้ามาประคองอริยะที่เหมือนจะล้มลงเสียให้ได้ “ท่านพี่...ท่านพี่...เกิดอะไรขึ้น ท่านไปทำอะไรมา”
“ข้าไปกำจัดไอ้คนทรยศ” อริยะพูดได้แค่นั้น ก็ร่วงผล็อยหมดแรงนอนแผ่หลา
บุษกรยิ้มพึงพอใจ คิดว่ากำจัดคีรินไปได้แล้ว หมดเสี้ยนหนามไปหนึ่ง