บทละครโทรทัศน์ บ่วงอธิฏฐาน ตอนที่ 16 หน้า 4
เรือนเกศอาภา อุษาโผล่มาที่หัวบันได แต่แล้วชะงัก เพราะที่ตีนบันได คีรินนอนฟุบหมดแรงอยู่ “วี๊ด...คีริน....คีริน” อุษารีบวิ่งลงบันไดมา เกศอาภาตามมาโผล่ดูที่หัวบันได อุษาประคองพลิกร่างคีรินขึ้นมา เห็นความสะบักสะบอมเต็มตัวและหน้า “นี่เจ้าหายไปไหน ไปทำอะไรมาถึงได้เป็นเยี่ยงนี้”
คีรินเปิดปากจะพูดแต่เจ็บปวดไปหมด
อริยะที่เหนื่อยจนไม่อยากพูด ไม่อยากทำอะไรทั้งสิ้น...นั่งแช่อยู่ในน้ำ บุษกรถูเนื้อตัวช่วยทำความสะอาดให้
“ท่านอย่ากังวลไปเลยท่านพี่ สิ่งที่ท่านทำลงไปถูกต้องเหมาะสมแล้ว ดับไฟก็ควรต้องดับเสียแต่หัวลม เทวะท่านคงมองเห็นทุกสิ่งจึงได้เปิดดวงตาให้ท่านพี่ได้เห็นความจริง ว่าคนชั่วคนทรยศ แท้จริงก็อยู่ใกล้ตัวท่านพี่นี่เอง ความจริงศพของมันท่านพี่น่าจะให้ทหารนำเสียบประจาน จะได้เป็นเยี่ยงเป็นอย่างให้คนที่มันคิดผิดลูกผิดเมียคนอื่นเกรงกลัวแลเข็ดหลาบ” อริยะยกมือขึ้นเหมือนจะบอกให้บุษกรหุบปาก “ท่านพี่ต้องการอะไร”
“ออกไป...ข้าขออยู่คนเดียว เงียบๆ” บุษกรหน้าเสียแต่ก็สะใจ ผละออกมา
อริยะหลับตาลง บุษกรหันหลับมามองด้วยรอยยิ้มเยาะหยัน
อุษาวางถาดอาหารและน้ำดื่มลงตรงหน้าคีรินที่สภาพดูดีขึ้นมาหน่อย
“ข้ามาเพื่อกล่าวลา องค์อริยะขับไล่ข้าให้ไปให้พ้นจันทรปุระแล้ว” คีรินเอ่ย
“นี่องค์อริยะ เชื่อคำพูดพล่อยๆ ของนางขนาดเนรเทศเจ้าเป็นการลงโทษเชียวรึ..เกินไปแล้ว” อุษาไม่อยากเชื่อ
เกศอาภาเอ่ย “เจ้าไม่ต้องไปไหนทั้งนั้นคีริน”
“พระอัครชายา”
“หากเจ้ายังเชื่อในความถูกต้องก็ไม่มีสิ่งไรต้องกลัวอีกแล้วแม้แต่ความตาย” เกศอาภาย้ำ
วันใหม่ ปราสาทเทวะ บุษกรเดินนำบริวารเข้ามาภายใน เกศอาภากำลังถวายถ้วยตะเกียงน้ำมันที่แท่นบูชา
“พระอัครชายา” เกศอาภา อุษา หันมามองบุษกรที่เอ่ยเรียก “หายป่วยไข้แล้วรึ แต่ข้าว่าหน้าตาเจ้าซีดเซียวราวกับป่วยหนักกว่าเดิมเสียอีกนะ วันนี้เจ้าขอพรอะไรจากเทวะ ถ้าข้าทายไม่ผิด...”
อุษาไม่ฟังให้จบเอ่ยขัดทันที “ถวายดอกไม้ให้เสร็จเถิด เราจะได้ไปจากที่นี่กันเสียทีพระอัครชายา” อุษาส่งภาชนะดอกไม้ให้เกศอาภา
เกศอาภารับภาชนะไป ยกขึ้นจบเหนือหัว ก่อนจะวางลงบนแท่นบูชา จังหวะจะวางลง มือบุษกรทิ่มเข้ามาชิงวางภาชนะดอกไม้แย่งที่เกศอาภา แถมยังแกล้งปัดภาชนะดอกไม้ในมือเกศอาภาจนคว่ำคะมำ ดอกไม้ร่วงกระจายลงพื้น เกศอาภา อุษา ตะลึงช็อก
“โอ...เทวะ ให้อภัยข้าเถิด ข้ามิได้ตั้งใจ” แต่หน้าบุษกรสะใจ