บทละครโทรทัศน์ บ่วงอธิฏฐาน ตอนที่ 16 หน้า 5
อุษาทนไม่ไหว “ทำเกินไปแล้วพระชายาบุษกร”
“นังขี้ข้า กล้าขึ้นเสียงดังกับข้ารึ” บุษกรจะเอาเรื่อง
“ก็แค่พระชายา มิใช่พระอัครชายาสักหน่อย” อุษาได้ทีเย้ยเยาะบ้าง
เกศอาภาเอ่ยห้าม “อุษา พอได้แล้ว อย่าต่อปากต่อคำ”
“คนบางคนสำคัญตนผิด คิดว่าตัวเองยิ่งใหญ่คับฟ้าเหนือคนอื่น มันก็ไม่ต่างอะไรกับหมูที่ชอบกินของสกปรก แลคิดว่าตัวเองสูงส่งราวพญาช้างเผือกนั่นแหละ” อุษาทนไม่ไหวว่าต่อ
“อีขี้ข้า ปากเสีย” บุษกรปาดเข้าตบหน้าอุษาแรงเต็มฝ่ามือ อุษาช็อกหน้าชา พอๆ กับเกศอาภา “ถ่อยสถุลเหมือนนายของมันไม่มีผิด”
“พอได้แล้วบุษกร.. นี่เบื้องหน้าเทวะนะ” เกศอาภาเอ่ยห้าม
อุษาด่าทอ “คนอย่างนางไม่ได้กินแค่ของสกปรก ความคิดจิตใจนางยังสกปรกด้วย”
บุษกรปาดเข้ามาจะตบอุษาอีก แต่เกศอาภาเข้าขวางไว้ “หากเจ้าทำร้ายคนของข้า เป็นได้เห็นดีกันแน่”
บุษกรตบเกศอาภา แต่เกศอาภาคว้ามือบุษกรเอาไว้ได้ทัน ทั้งคู่จ้องหน้ากันนิ่ง เกศอาภากำข้อมือบุษกรแน่นแล้วหักบิด
“นี่มันเกิดอะไรกันขึ้น” เสียงอริยะดังขึ้น
บุษกรสะบัดมือตัวเองออกแล้วทำเป็นเซล้มลงกับพื้นอย่างแรง “กรี๊ด... ว้าย...โอ๊ย...”
อริยะโผล่พรวดเข้ามาเห็นพอดี “บุษกร”
“ท่านพี่..ช่วยข้าด้วย..ข้าเจ็บ”
อริยะรีบเข้ามาประคองบุษกร “เจ้าทำเกินไปแล้วเกศอาภา”
เกศอาภามัวงงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
“นางทำร้ายข้า แลกำลังจะทำร้ายพระอัครชายา” อุษาฟ้อง
แต่อริยะไม่คิดจะฟัง “หุบปากของเจ้า...อุษา แก้ตัวอย่างไรก็ไม่มีประโยชน์ในเมื่อข้าเห็นกับตาข้าเอง”
“ข้าเพียงแต่พูดปลอบใจนางว่าลูกของข้าที่กำลังจะเกิดมา ก็เหมือนลูกของนางเหมือนกัน นางจะรักลูกของข้าได้เท่ากับเป็นลูกของนางรึไม่ นางก็โกรธ แลทำร้ายข้า” บุษกรเห็นอริยะเข้าข้าง ก็ใส่ไฟใหญ่
“จิตใจเจ้าทำด้วยอะไร..เกศอาภา นี่ต่อหน้าองค์เทวะ เจ้ายังต่ำทรามได้เพียงนี้ ข้าไม่คิดเลยว่าเจ้าจะเต็มไปด้วยความชิงชังริษยาบุษกรด้วยเรื่องเท่านี้เอง”
เกศอาภากัดฟันแน่นเจ็บปวด ไม่คิดว่าอริยะจะเป็นไปได้ถึงเพียงนี้
“องค์อริยะ ฟังข้าก่อนได้รึไม่” อุษาพยายามอธิบาย
“ท่านพี่.. น้องเจ็บ..โอ๊ย..” บุษกรกุมท้อง
“อดทนไว้บุษกร..” อริยะช้อนตัวบุษกรขึ้นอุ้มแล้วพาออกไปทันที
บุษกรที่ซุกซบอกอริยะยิ้มย่องอย่างพึงพอใจ เกศอาภากับอุษาได้แต่ยืนช็อกกับมารยาของบุษกร