บทละครโทรทัศน์ บ่วงอธิฏฐาน ตอนที่ 9 หน้า 3
กฤตธรปรึกษากสินทร์ “คุณพ่อคิดว่าไงครับ ถ้าผมจะเอาของชิ้นนี้ไปให้นักโบราณคดีช่วยดู”
“ไม่น่าจะเหมาะ”
“ทำไมล่ะครับ”
“แกอย่าลืมธรรมชาติอย่างนึง...นักสะสมกับนักโบราณคดียังไงก็อยู่ขั้วตรงข้ามกันเสมอ”
“แต่เจตนาเราเป็นไปในทางที่ดีเพื่อความรู้ทางด้านวิชาการนี่ครับคุณพ่อ”
“มันก็ขึ้นอยู่กับว่า นักวิชาการคนนั้นเป็นใคร ถ้าหัวอนุรักษ์รุนแรง ก็อย่าหวัง”
“คุณพ่อของคุณโยไงครับ”
“อ้าว...นี่พ่อเพิ่งรู้ว่าหนูโยเขาเป็นลูกสาวนักโบราณคดี พ่อเขาชื่ออะไร”
“อธินครับ”
“นายกฤต คนคนนี้ไม่ธรรมดาหรอกนะ” กสินทร์เตือน
“ยังไงครับคุณพ่อ”
“เก่งมาก แล้วก็เถรตรงมากด้วย ทำงานด้วยอุดมการณ์ล้วนๆ พ่อว่าแกล้มเลิกความคิดซะเถอะ”
“ผมแค่รู้มาว่าคุณอาอธินเขากำลังค้นคว้าเรื่องจันทรปุระอยู่พอดีน่ะครับ ของชิ้นนี้อาจมีประโยชน์ถ้าเป็นจันทรปุระจริง”
“พ่อเห็นในข่าวอยู่เหมือนกัน ดูเหมือนว่าเขาขุดได้ของสำคัญมาแล้วนี่ ศิลาจารึกแผ่นนั้น ถ้าอ่านออกก็คงได้ข้อมูลอีกเยอะ”
“แต่งานขุดค้นต้องหยุดไว้แค่นั้นแหละครับ..หมดงบประมาณ”
“งานราชการก็เป็นยังงี้” กสินทร์ท่าทีไม่แปลกใจ
“คุณพ่อเองก็สนใจจันทรปุระ คุณพ่อไม่คิดจะเป็นสปอนเซอร์ออกทุนให้การขุดค้นต่อเหรอครับ”
กสินทร์นิ่ง
ห้องกฤตธร เสี้ยวพาหุรัดครึ่งวงถูกวางไว้บนโต๊ะหัวเตียง กฤตธรนอนหลับสนิทไปแล้ว พาหุรัดชิ้นนั้นไม่เหมือนเดิม แต่กลายเป็นพาหุรัดที่สมบูรณ์ เต็มวง...มีมือข้างหนึ่งเอื้อมเข้ามาหยิบพาหุรัดชิ้นนั้น
ห้องอริยะหลังพิธีแต่งงาน มืออริยะกุมพาหุรัดนั้น เกศอาภางอน...นั่งหันหลังให้ อริยะขยับกระแซะเข้าไปหาจนใกล้ แต่เกศอาภาขยับหนี
“เจ้าเคืองข้ารึ...” อริยะง้อ
แต่เกศอาภายังเคืองอยู่ “คนหลอกลวง ข้าชังนัก”
“หากมิลวงแล้วข้าจักรู้ได้อย่างไร ว่าเจ้ารักข้าขนาดไหน”
“ข้ามิเคยบอกสักคำว่ารักท่าน”