บทละครโทรทัศน์ รากนครา ตอน 14 หน้า 3
“รีบวิ่งไปที่เรือนเจ้าย่าเรือนคำ บอกบัวผันก็ได้ว่าเจ้าแม้นเมืองเปิ้นไม่สบายให้เปิ้นช่วยตามหมอมาให้ที”
“เจ้า..” คำแก้วกำลังจะคลานออกไป
“ไม่ต้อง คำแก้ว ไม่ต้องไป” คำแก้วเบรกหัวทิ่ม
“เจ้าไม่สบายนะเจ้า ยังไงก็ต้องตามหมอมาดู”
“เราไม่ได้เป็นอะไรมาก เขียนจันทร์นั่งพักประเดี๋ยวก็คงหาย”
“เจ้า”
“อย่าทำให้เรื่องแค่นี้เป็นเรื่องเอิกเกริกใหญ่โตไปหน่อยเลย แล้วก็ไม่ต้องบอกให้ใครรู้ด้วย แม้แต่เจ้า ศุขวงศ์เปิ้น..เข้าใจไหม”
“เจ้า”
คุ้มเจ้าหลวงเชียงพระคำ จักรคำรีบซักศุขวงศ์
“ข่าวนี้เชื่อถือได้ขนาดไหนกันเจ้าพี่”
“ถ้าไม่มีมูล มิสเตอร์แบร็กกิ้นก็คงไม่พูดถึง อีกอย่างเขาก็ไม่ได้มีส่วนได้ส่วนเสียอะไรกับเรื่องนี้”
“แสนอินทะ กับหน่อเมือง กำลังคิดทำอะไรกันแน่ ในเมื่อประกาศตัวอย่างชัดเจนว่ารังเกียจพวกฝาหรั่ง แต่กลับคบค้าอย่างลับๆกับฝาหรั่งพวกนี้” ศรีวงศ์เปรย
“เพื่อเป้าหมายสูงสุดที่ต้องเอาไว้ ทั้งสองคน ทำได้แม้กระทั่งการกลืนน้ำลายตัวเอง เจ้าอา”
กลางป่า ปลายกระบอกปืนยาวเปลวไฟปะทุขึ้น จากการที่กระสุนถูกยิงออกไป หน่อเมือง ซึ่งยืนดูอยู่อย่างทึ่งในประสิทธิภาพของอาวุธแบบใหม่ ของมนุษย์ชาติ ฝรั่งนายหน้า สาธิตการอัดลูกกระสุนดินปืนใหม่ แล้วยื่นปืนนั้นให้หน่อเมือง หน่อเมืองรับปืนมาขึ้นประทับเล็ง และยิงออกไป หน่อเมืองพึงพอใจในประสิทธิภาพของอาวุธอย่างใหม่เป็นอย่างมาก
คุ้มเจ้าหลวงเชียงเงิน หน่อเมืองเข้ามาหาแสนอินทะ
“ยุคสมัยของการต่อสู้กัน ด้วยเพลงหอกเพลงดาบมันจะจบลงแล้ว เจ้าพ่อลูกเห็นมากับตา ว่าอาวุธแบบใหม่ ของพวกฝาหรั่งมันทรงพลังขนาดไหน ศัตรูไม่มีโอกาส แม้แต่จะเข้ามาใกล้เรา”
“พวกฝาหรั่งมันเป็นมหาอำนาจได้ก็ด้วยสิ่งนี้สินะ”
“เจ้าพ่อ...เมืองมัณฑ์ แลสยาม ก็มีอาวุธอย่างนี้เหมือนกัน แต่ไอ้ฝาหรั่งนายหน้ามันว่าไม่ทันสมัย เท่ารุ่นนี้”
“เมื่อถึงเวลานั้นทั้งสยาม แลเมืองมัณฑ์จะต้องเปลี่ยนความคิด เชียงเงินไม่ใช่ลูกไล่ของใครอีกต่อไปแล้ว”