บทละครโทรทัศน์ รากนครา ตอน 6
แนวกำแพงซุ้มประตู เข้า เขตหอหลวง แบร็กกิ้นที่เดินเลียบแนวกำแพงมาจนถึงซุ้มประตูทางเข้า
ทหารยืนยามรักษาการอยู่สองคน แบร็กกิ้นพยายามสื่อสารด้วยภาษาถิ่น
“เรามีธุระด่วน ขออนุญาตเข้าไปในเขตกำแพงล้อม”
“ธุระด่วน...ธุระอะไร”
“สหายของเราอยู่ ข้างใน เรามีเรื่องด่วนต้องแจ้งเขา”
“สหายรึ...ปีศาจหัวเหลืองอย่างเจ้าจะมีสหายอยู่ในเขตกำแพงล้อมได้อย่างไร..กุลาขาว”
ทหารพากันหัวเราะสะใจ แบร็กกิ้นโกรธจี๊ด
“มากไปแล้ว..พวกเจ้า เราเป็นแขกเมือง..หลบไป ส่งคนที่มีอำนาจมากกว่าเจ้ามาพูดกับข้า”
แบร็กกิ้นพรวดพราดเหมือนจะก้าวเข้าหา ด้วยความโกรธ เพราะพวกทหารหัวเราะอย่างเห็นเป็นตัวตลก ทหารผลักอกแบร็กกิ้น แบร็กกิ้นผลักตอบ ทหารอีกคนถีบแบร็กกิ้นอย่างแรง จนแบร็กกิ้นเซ
เลือดขึ้นหน้า แบร็กกิ้นโถมตัวเข้าจะชกต่อยทหาร ทหารจากภายในเขต กรูกันออกมาสมทบ แบร็กกิ้นล้มลง ถูกเตะจนต้องตัวงอ ทหารกดตัวแบร็กกิ้นให้คว่ำหน้า มือทหารจิกผมแบร็กกิ้น แถมจ่อคมดาบเข้าที่คอ แบร็กกิ้นตาเหลือก...ตายแน่งานนี้ หน่อเมืองที่บังคับม้าเข้ามาหยุดพอดี “นั่นใคร”
“คนต่างชาติเจ้า เจ้าอุปราช มันกำลังจะเข้าไปในเขตกำแพงล้อม” ทหารยังคงคร่อมร่างแบร็กกิ้นไว้
คนอื่นๆคุกเข่าลงกับพื้นแสดงความเคารพหน่อเมือง
“อีกแล้วรึ..เราปล่อยให้พวกมันเหยียบเข้ามาในเชียงเงินของเรามากเกินไป ปล่อยให้ท่องเที่ยวไปตามใจทั้งในเมืองทั้งในป่าเขา จนลามปามคิดเข้าไปเที่ยวดูถึงในเขตหวงห้าม”
แบร็กกิ้นพยายามอธิบาย แต่พูดไม่ออกเพราะถูกคร่อมอยู่ จิกหัวให้เงยหน้าอยู่
“ไอ้พวกคนถ่อย ไร้มารยาท ตักเตือนเท่าไรก็ไม่หลาบจำ เห็นทีต้องให้ได้รับโทษกันเสียบ้างฆ่ามันเสีย”
แบร็กกิ้นขนหัวลุก
“มันยังไม่ทันได้ล้ำเข้าไปในเขตกำแพงล้อมเจ้า เจ้าอุปราช พวกเราหยุดมันเอาไว้ได้ทัน โทษของมันยังไม่ถึงขั้น..”
“พวกเจ้า ก็ลากตัวมันเข้ามาในเขตกำแพงล้อมเสียสิ แล้วตัดหัวมันเสีย พวกของมันจะได้เห็นเป็นเยี่ยง เป็นย่าง” แบร็กกิ้นถูกจิกหัวให้ลุกขึ้น แบร็กกิ้นได้แต่ ร้องด้วยความตกใจและหวาดกลัว
ด้านในเขตกำแพงล้อม แบร็กกิ้นถูกถีบล้มเข้ามา “เราเป็นแขกเมือง..ท่านทำกับเราอย่างนี้ไม่ได้”
ดาบในมือหน่อเมืองถูกชักออกมาจากฝัก แบร็กกิ้นละล่ำละลักลนลานกระถดถอย หน่อเมืองมองอย่างชิงชัง แล้วเงื้อดาบขึ้นสุดแขน แบร็กกิ้น เผชิญหน้ากับความตายในวินาทีสุดท้าย หน่อเมือง กระชับด้ามดาบในมือก่อนฟันฉับลงมา “หยุดก่อน..เจ้าหน่อเมือง เจ้าอุปราช”