บทละครโทรทัศน์ คมแฝก ตอนที่ 22 หน้า 6
“ผมจะไม่ลืมทุกอย่างที่เกิดขึ้น ลูกพี่จะอยู่ในหัวใจของผมเสมอ”
องอาจสลด แทนคำพูดองอาจประคองแก้มกระรอกแล้วดึงเข้ามากอดแนบอก ก่อนจะจุมพิตอย่างนุ่มนวลยิ่งกว่าสายลมในคํ่าคืนนั้น กระรอกนํ้าตาไหลออกมาอีกครั้ง โอบกอดองอาจไว้อย่างใจหาย
ที่พักป่าละเมาะริมลำธารชานเมืองพล อัญชันหยิบมีดไสยดำจากที่ซ่อน กัลป์กำลังนอนหลับ อัญชันที่หลับอยู่ในรถลืมตาขึ้นและขยับลงจากรถมาดู อัญชันเอื้อมมือลูบไล้ใบหน้ากัลป์อย่างอ่อนโยน อัญชันมองกัลป์ด้วยความเป็นห่วง อัญชันไม่ต้องการเห็นกัลป์แลกความตายกับแสน
วันใหม่ ป่าละเมาะริมลำธารชานเมืองพล กัลป์ ตะโพน มาส่งองอาจ ดวงใจและเพลิงขึ้นรถจี๊ปแสน
กัลป์เอ่ยลา “โชคดีนะเพื่อน หวังว่าพวกเราคงได้เจอกันอีก”
เพลิงทำใจ พยักหน้า “แล้วเจอกัน”
ดวงใจยกมือไหว้ “ดวงใจไปแล้ว ทุกคนโชคดีนะคะ”
ตะโพนอวยพร “เออ เจริญพรจ้ะหนู เดินทางปลอดภัยนะ”
ดวงใจยิ้มชื่น องอาจเหลือบไปที่กระรอกซึ่งยืนดูอยู่ที่มุมหนึ่งพร้อมกับห่อข้าวในมือ องอาจเดินมาหากระรอก
“ฉันเตรียมเสบียงไว้ให้นายกับดวงใจ กินให้หมดนะ”
“ขอบใจนะลูกพี่ ผมไปก่อนนะ” กระรอกเบือนหน้า กลัวนํ้าตาจะไหลออกมา องอาจจับมือมากุมไว้ กระรอกร้องไห้ กัลป์ ตะโพน ดวงใจได้แต่มองอย่างเห็นใจ
ผ่านเวลามา รถแล่นจากไป กัลป์ ตะโพน และกระรอกได้แต่มองตามอย่างใจหาย
“เจอกันใหม่เมื่อชาติต้องการ ไปแล้วอย่าไปลับรีบกลับมาไวๆสหาย” กัลป์เอะใจมองซ้ายมองขวาหาอัญชัน
“อัญชัน”
กัลป์วิ่งกลับมาที่แคมป์อย่างร้อนรน ถลาเข้ามาสำรวจบริเวณที่นอน และเจอจดหมายฉบับหนึ่งวางไว้บนหมอนของอัญชัน จึงรีบหยิบมาเปิดอ่าน “กัลป์ ยกโทษให้ฉันด้วย แต่ฉันจำเป็นต้องทำแบบนี้”
อัญชันขึ้นรถกระบะขนนม ขนฟางของชาวบ้านด้วยท่าทีเหม่อลอย
“ฉันเชื่อว่าสงครามระหว่างคุณกับพี่แสนจะต้องจบลงด้วยการนองเลือดของฝ่ายใดฝ่ายนึงหรือไม่ก็ทั้งสองฝ่าย นอกจากนี้ยังจะมีผู้คนอีกมากมายที่ต้องเดือดร้อนเพราะการต่อสู้”
กัลป์อ่านจดหมายต่อเนื่อง