บทละครโทรทัศน์ คมแฝก ตอนที่ 22 หน้า 9
“อะไรนะ”
“พวกเราจะรวยล้นฟ้า เพราะงานนี้มีผลตอบแทนที่คุ้มค่า มันมาจาก...”
ชาญหยิบไฟแช็คซิปโป้มาจุดแล้วโยนไปที่หนองนํ้า ทันใดนั้นเองก็เกิดเปลวไฟลูกใหญ่ลุกพรึบขึ้นมาทั่วทั้งหนองนํ้ากลายเป็นทะเลเพลิงในชั่วพริบตา
“เฮ้ย อะไรกันวะเนี่ย” เพลิงเปิดประตูลงจากรถลงไปดูด้วยความตื่นตะลึง
แสนตะลึง
“แหล่งนํ้ามันจำนวนมหาศาล ถูกซ่อนอยู่ใต้แผ่นดินเมืองพล” ชาญอธิบาย
“คุณแสน ทีนี้...มันคุ้มรึยัง” แสนพูดไม่ออกไปสักพัก ก่อนจะหันมาถาม
“เพราะแบบนี้สิท่า คุณถึงให้ผมกว้านซื้อที่ แถมต้องไล่ฆ่าชาวบ้านไปตั้งมากมาย”
เจมส์ยิ้ม “มันคือธุรกิจคุณแสน อย่าคิดมาก”
หน้าบ้านแสน สิงโตขับรถมาจอด ขณะที่แสนกำลังลงจากรถ มั่นกระหืดกระหอบรีบเข้ามารายงาน
“นายแสนครับ”
“อะไรของเอ็งวะไอ้มั่น” มั่นพูดไม่ออกหันมองไปทางหนึ่ง แสนมองตาม
แสนประคองอัญชันนั่งลงก่อนจะกุมมืออย่างเป็นห่วงและตื่นเต้น “เกิดอะไรขึ้น ทำไมถึงกลับมา”
“ฉันทรยศพี่ ฉันสมควรโดนลงโทษ”
แสนขมขื่น-แกมประชด “พี่เคยบอกแล้วไง ว่าตระกูลราชสีห์มีเหลือแค่เราสองคน แล้วพี่จะทำลายน้องได้ยังไง”
“ฉันรู้ว่าพี่รักฉัน” แสนเหลือบมองอัญชัน
“และที่มากกว่านั้นก็คือพี่ต้องการฉัน เพราะมีแต่ฉันคนเดียวเท่านั้นที่เคียงข้างพี่ ในวันที่ไม่เหลือใคร”
“พี่จำได้ ดังนั้นในโลกนี้ ถึงไม่มีใครแทนที่อัญชัน” อัญชันพยักหน้าก่อนจะยื่นเงื่อนไข
“ไม่ว่าพี่แสนจะให้ฉันอยู่ในฐานะอะไร ฉันก็ยินยอมจะเป็นให้ทุกอย่าง เพื่อขอแลกกับเพียงสิ่งเดียว”
อัญชันเน้น “พี่แสนต้องหยุดแสวงหาอำนาจเสียทีแผ่นดินนี้ มันถูกพี่ทำลายมาพอแล้ว” แสนนิ่งงัน
“แล้วชีวิตของฉันจะยกให้พี่แสน ฉันจะยอมเป็นของพี่แสนตลอดไป”
แสนขยับพิศมองอัญชันอย่างกังขา ยามนี้อัญชันดูนิ่งและเย็นชาไม่หวาดหวั่นใดๆ ทั้งสองคนไม่พูดอะไรอีก แสนเดินหันหลังไปที่ระเบียง อีกมุมหนึ่ง ดอกไม้ยืนซุ่มอยู่แถวนั้นอย่างเหม่อลอย และปวดร้าวลึก
หน้าสำนักพิมพ์เสียงลุงประชา ซึ่งเป็นอาคารห้องแถวเก่า ๆ แต่ปิดกิจการไปนานแล้ว เห็น “ลุงชา” ชายแก่