บทละครโทรทัศน์ คมแฝก ตอนที่ 4 หน้า 2
“คนของเราฝั่งโน้นคุยกับผู้มีอิทธิพลไม่รู้เรื่อง มันบอกให้นายแสนติดต่อไปอีกครั้งหนึ่ง ไม่อย่างนั้นเราจะไม่ได้อาวุธทั้งหมดที่เหลือ”
แสนโกรธ “มันต้องการเงินเพิ่ม ไอ้เวร” แสนถอนหายใจยาว ครุ่นคิดหาทางออกกับปัญหานี้
ห้องหนึ่งในบ้านแสน ขวานกำลังเก็บของ หันกลับมาอีกทีเห็นเพลิงเอาศอกกระทุ้งหน้าขวานหันสลบ เพลิงมองภาพอย่างไม่ชัดเพราะฤทธิ์ยา “มิน่าถึงฝันว่าโดนคุณหมอจับฉีดยา ที่แท้ก็ไอ้คุณหมานี่เอง”
เพลิงมองไปที่ขวดยาซึ่งวางอยู่ เอามือไปแตะที่ผงยาแล้วลองชิมดู เพลิงอึ้ง “เฮโรอีน !”
แต่ทว่าสายตาเพลิงเริ่มพล่าเลือนเพราะยาเริ่มออกฤทธิ์ เพลิงสะบัดหน้าไล่ความมึนงง
ห้องวิทยุลับในบ้านแสน แสนกำลังออกคำสั่งมั่นผ่านทางวิทยุ ด้วยนํ้าเสียงจริงจัง
“ไม่ต้องห่วงกูจะรีบติดต่อไปทางฝั่งโน้น”
“ครับนาย”
แสนวางวิทยุ แสนบอกเข้ม “ไม่เกินสองวัน อาวุธสงครามทั้งหมดจะต้องมาอยู่ในมือกู”
ที่บริเวณหน้าห้องวิทยุลับ เพลิงแอบลอบฟังการสนทนาครั้งนี้อยู่ด้วยความสนใจ “อีกสองวัน”
เพลิงมองหาทางหนีออกไป
นอกบ้านอาณาจักรแสน เพลิงซึ่งได้รับบาดเจ็บและเมายาอยู่ ประคองตัวเองเดินโซเซออกมา ก่อนจะหยุดตั้งหลักมองหาทางหนี เพลิงพยายามเพ่งสายตามองไปข้างนอก เห็นสมุนของแสนพร้อมอาวุธครบมือ เพลิงนิ่วหน้าเริ่มรู้สึกตาพร่า หูแว่วเพราะฤทธิ์ยามากขึ้น
บริเวณโถงจอดรถบ้านแสน จงอางกำลังยกอาหารแห้งหลายกล่องซ้อนๆกันออกจากในรถปิกอัพ จะเดินเข้าไปในโกดังเก็บของ โดยมีตะเภานั่งเบื่อหน่ายอยู่บนกะบะท้ายรถ
“เหลืออีกตั้งหลายกล่อง ให้ฉันช่วยขนเข้าไปเหอะจะได้เสร็จไว ๆ”
“เฮ่ย...ไม่ได้นะพี่ นั่งมิดชิดอยู่ตรงนี้น่ะดีแล้ว ขืนเข้าไปมีหวังไอ้พวกลูกน้องนายแสน มันต้องหื่นใส่พี่แหงๆ”
จงอางแบกกล่องสูงท่วมหัว ในที่สุดก็เสียหลัก กล่องที่แบกอยู่โอนเอียงไปมาจนเกือบล้ม จงอางแหกปากลั่น “เฮ้ยย.... ๆ ๆ” ตะเภาปราดเข้าไปประคองกล่องที่จะล้มนั้นได้ทัน แล้วแบ่งมาเสียเกือบครึ่ง
“บอกแล้วไงว่าให้พี่ช่วยดีกว่า ไป รีบส่งของจะได้รีบกลับ”
ตะเภาแบกกล่องเดินนำหน้าลิ่วไปทันที จงอางมองตามอย่างกังวลใจ