บทละครโทรทัศน์ คมแฝก ตอนที่ 4 หน้า 5
อัญชันหันขวับไปทางเสียง เห็นกัลป์เคลื่อนตัวออกมาจากเงามืด สีหน้าเต็มไปด้วยผูกพันเธอ
“กัลป์...คุณรู้ได้ยังไงว่าฉันอยู่ที่นี่”
“ผมรู้จักคุณมากพออัญชัน อย่างน้อยก็รู้ว่าเวลามีเรื่องกลุ้มใจ คุณมักจะมาที่นี่”
ยิ่งฟังกัลป์พูดเช่นนั้น อัญชันก็ยิ่งสะเทือนใจ จนต้องเมินหน้าหนี
“ผมขอโทษที่ทำให้คุณทุกข์ใจ ถ้ามีอะไรที่ชดเชยให้คุณได้ ผมต้องทำแน่นอน”
“หยุดพูดแบบนี้เถอะ! ฉันไม่อยากฟังเรื่องโกหก” อัญชันหันหลังกลับเดินออกไปจากโบสถ์อย่างรวดเร็วทันที
มุมสวยงามริมนํ้าแถวๆวัด อัญชัญเดินหนีกัลป์ออกมาที่ทางเดินริมนํ้าในวัด กัลป์เดินมาฉุดแขนไว้
“เดี๋ยวก่อนอัญชัน...”
อัญชันเบี่ยงตัวหลบ สะบัดมือกัลป์ออกไป “ปล่อย...ฉันไม่มีอะไรจะคุยกับนาย ฉันเกลียดนาย”
“คุณหลอกตัวเอง”
“อย่าเข้าใจผิด ฉันไม่ใช่คนอ่อนแอแบบนั้น ฉันบอกนายแล้วไงว่าให้ไปจากเมืองพล ไปจากชีวิตฉันซะที”
“แต่ที่ผมได้ยินในโบสถ์เมื่อกี้ มันไม่ใช่”
อัญชันชะงักนิดหนึ่ง เมื่อตระหนักว่ากัลป์ล่วงรู้ความในใจของเธอ แต่อัญชันยังใจแข็งเหมือนผู้หญิงแกร่งทั่วไปที่ไม่เคยยอมรับหัวใจตัวเอง สีหน้าอัญชันเต็มไปด้วยความเข็มแข็ง แต่แววตาขมขื่นเป็นอย่างมาก
“ถ้านายไม่ไป...จะหาว่าฉันใจร้ายไม่ได้นะ คนเกลียดกันจะทำอะไรก็ได้”
อัญชันว่าแล้วก็ดึงปืนพกขนาดเล็ก(7380) ออกมาจากกระเป๋า กระชากลูกเลื่อนจ่อปืนตรงไปยังกัลป์
“ไปให้พ้น” กัลป์ยืนนิ่ง ดวงตานั้นซึมเศร้าสะท้อนอย่างคนที่น้อยใจ
“ผมไม่ไปไหนทั้งนั้น ในเมื่อคุณเคยให้ชีวิตกับผมมาแล้วครั้งหนึ่ง คราวนี้ถ้าคิดจะทำลาย...ก็ยิงมาเลย”
กัลป์จ้องอัญชันอยู่อย่างนั้น อัญชันจ้องเขม็ง โกรธจนมือสั่นแต่ไม่กล้ายิง อัญชันสะบัดแขนลดปืนลง ก่อนจะเดินจากไปด้วยความเจ็บแค้น กัลป์รีบเดินขวางอัญชันไว้ กัลป์ขรึม ๆ “ผมยังรักคุณนะ...อัญชัน”
“คิดว่าฉันจะให้อภัยกับคนที่ฆ่าพ่อฉัน และทำลายความหวังในชีวิตของฉัน ด้วยการแต่งงานกับผู้หญิงอื่นงั้นเหรอ?”
“ผมรักคุณ” อัญชันชะงักเมื่อได้ยินความในใจของกัลป์ สะบัดมือตบหน้าเต็มแรง กัลป์หน้าหันสะท้านไปทั้งแก้ม แต่สีหน้าและแววตาไม่บ่งบอกถึงความเจ็บปวด เต็มไปด้วยความเศร้าและเก็บกด
“ถ้าไม่อยากเจ็บตัว อย่าพูดคำนี้กับฉันอีก”
“ผมรักคุณ” อัญชันตบกัลป์ไปอีกฉาดหนึ่ง กัลป์ยังคงนิ่งอยู่อย่างนั้น