บทละครโทรทัศน์ คมแฝก ตอนที่ 4 หน้า 3
ในห้องเก็บของบ้านแสน เห็นมีการกักตุนข้าวสาร อาหารแห้งไว้มากมาย ตะเภากับจงอางขนของเข้ามาวางไว้แล้วนิ่งมองไปรอบ ๆ ด้วยสายตางุนงง
“นายแสนมันจะสะสมเสบียง ข้าวสารอาหารแห้งไว้ทำไมเยอะแยะ”
“นั่นสิ...ทำยังกับจะเกิดอุทกภัย”
“เยอะเกินเหตุ” ตะเภาคิดนิดหนึ่ง “มันต้องคิดแผนอะไรอยู่แน่”
ตะเภาวางกล่องอาหารเสร็จจะเดินกลับออกไปกับจงอาง แต่ต้องเดินผ่านกลุ่มคนงานที่กำลังย้ายข้าวของในโกดังอยู่ คนงานพากันหันมาเห็นตะเภา ก็มองหัวจรดเท้า...ผิวปากแซวตะเภาวี๊ดวิ้วกันให้ระงม
ตะเภาหันไปมองด้วยสายตาเหยียด “ผิวปากทำซากอะไร”
คนงานไม่ฟัง ผิวปากกันต่อ “วี๊ด...วิ้วววว”
“ทำไม...มีแม่เป็นนกเหรอ!”
“ปากดีอย่างนี้ จับทำเมียซ่ะให้เข็ด” ลูกน้องแสนแซวตะเภาสนุกหัวเราะร่า หนึ่งในสมุนแสนเดินมาเช็คของที่ตะเภากับจงอางมาส่ง ตะเภาโมโหหันหาของใกล้มือเจอไม้หน้าสาม ตะเภาหยิบขึ้นมาจะเข้าไปตีสมุน
“หือ...เดี๋ยวมึงโดนตีปาก”
จงอางเห็นท่าไม่ดีรีบดึงไม้ออกจากมือตะเภา “ไม่เอาน่า รีบกลับเถอะพี่” จงอางดันตะเภาออกมา
ห้องหนึ่งในบ้านแสนข้างห้องวิทยุ ขวานนอนล้มอยู่ที่กลางห้อง เข็มฉีดยาวางอยู่บนพื้น เข้มเปิดประตูเดินเข้ามา เห็นขวานเริ่มฟื้นคืนสติสะบัดหัวเอามือจับที่โดนศอกเพลิง
“ไอ้เพลิงมันหนีไปแล้วเหรอ” เข้มกับขวานรีบเดินออกไปจากห้องตามหาเพลิงทันที
บริเวณนอกบ้านแสน เพลิงกำลังซุ่มหลบจะหาทางหนีออกไปจากบ้าน อาการวิงเวียนหน้ามืดยิ่งรุนแรงขึ้น ภาพแสงสีเสียงรอบตัวดูหลอนไปหมด ได้ยินเสียงเข้มกับขวาน
“ไอ้เพลิงกำลังจะหนี! รีบหาตัวมันให้เจอ”
เพลิงตกใจที่เหล่าร้ายรู้ตัวแล้ว รีบประคองตัวเองวิ่งหนีออกไปอีกทางหนึ่งทันที
หน้าห้องเก็บของบ้านแสน ตะเภา จงอางเดินออกมา สมุนแสนส่งเงินให้ แล้วทั้งหมดก็ได้ยินเสียงสมุนอีกกลุ่มหนึ่งตะโกนเรียก “ไอ้เพลิงมันหนี ตามหาตัวมันให้เจอ” สมุนแสนที่อยู่กับตะเภา พอได้ยินก็รีบออกไปตามเสียง
จงอางดึงตะเภากลับมาที่รถที่จอดอยู่หน้าโกดัง ตะเภามองไปรอบๆ เห็นสมุนของแสนกำลังออกมาสาละวนกับการตามหาเพลิงด้วยท่าทางร้อนรนและตื่นเต้น “เฮ้ย มันมีเรื่องอะไรกันเนี่ย”