บทละครโทรทัศน์ คมแฝก ตอนที่ 18 หน้า 10
ชายป่า รถขององอาจจอดอยู่ ขบวนรถของพวกแสนมาจอดเทียบ ทุกคนลงดูรถองอาจ
แสนมองทางในป่า “รถพวกมันคงไปต่อไม่ไหว” แสนบอกกับเจมส์ “พวกเราก็คงต้องเดินเท้าตามพวกมันไป”
“ไม่มีปัญหา ทหารของผมทุกคนสมบุกสมบันอยู่แล้ว” แสนพยักหน้าพอใจ
ในห้องเพลิง เห็นนํ้ายาพุ่งไล่ฟองอากาศในเข็ม เพลิงปรือตาขึ้นมาและพบว่ากำลังโดนจับฉีดยาอีกแล้ว
“กูจะถ่ายเลือดให้มึง...อินทรีย์ ฮ่าๆๆ”
โซ่ถูกปลดปล่อย เพลิงทรุดไปกับพื้น จะยืนยังไม่มีแรง สิงโตเข้ามาคํ้าจิกหัว
“ต่อไปนี้ไม่ว่ามึงจะเป็นใคร มึงต้องมอบชีวิตให้ แสน ราชสีห์ เท่านั้น” สิงโตด่า “ไอ้หมาขี้เรื้อน”
เพลิงเห็นสิงโตหัวเราะสะใจ
หน้าเรือนพักคนงาน เพลิงเดินเป๋มาอย่างหมดสภาพ พยายามพาตัวเองออกไปข้างนอก มั่นกับสมุนยืนดักรออยู่ “ไงวะ อินทรีย์ โดนยาแรงถึงขั้นบินไม่ไหวเลยเหรอวะ”
เพลิงตาขวางหันไปชกมั่น แต่กลับเป็นว่าชกลมวืด ล้มไปเอง มั่นกับพวกหัวเราะขำ
“ไอ้นี่เมาแล้วยังกำแหง เฮ้ย...ช่วยทำให้มันสร่างหน่อยเว้ย”
พวกสมุนกรูกันเข้ามาล้อมเพลิง เพลิงกัดฟันลุกขึ้นสู้ และชิงเปิดฉากต่อยใส่พวกมันก่อน แต่ก็เพียงไม่กี่อึดใจก็ถูกพวกสมุนปลายแถวเหล่านั้นถล่มยับลงไปกองกับพื้น
“อินทรีย์ เขมราฐ เก่งแค่ไหน สุดท้ายก็เป็นแค่ไอ้ขี้ยาคนนึง” มั่นว่าแล้วเดินมาเตะเสยคางเพลิง นัดเดียวร่วง
เส้นทางขึ้นเขามหากาฬ อัคนีเดินนำพวกัลป์ขึ้นไปบนเขา ท่าทางทุกคนต่างเหน็ดเหนื่อยไม่น้อยกับเส้นทางสูงชัน กัลป์หันไปมองเบื้องหลังและพบว่าพวกตนเดินขึ้นสูงมาไม่น้อยเลยทีเดียว
“อย่าวอกแวกไอ้กัลป์ ข้าไม่ได้สอนเอ็งฝึกสมาธิเพื่อให้เอ็งมาวิตกกังกล กำหนดจิตใจของเอ็งให้แน่วแน่ไปที่คมแฝกแสงอัคคี ทุกสรรพสิ่งรอบตัวเอ็งตอนนี้ ไม่ได้มีอะไรยากเย็นหรือง่ายดาย แต่ใจเอ็งต่างหากที่กำลังสร้างให้มันเป็น” กัลป์หลับตาสูดลมหายใจลึกแล้วเดินตามอัคนีไปอย่างจิตใจสงบๆ คนอื่นๆค่อยๆเดินตาม
อัญชันเดินตามกัลป์กับอัคนีไป โดยมีตะโพนเดินตามอัญชัน และองอาจเดินรั้งท้ายคอยดูแลตะโพน
เส้นทางในป่า ทหารรับจ้าง 4 นาย มีหัวหน้าหมู่ถือแผนที่ เข็มทิศเดินนำ ตามด้วยเจมส์กับชาญเดินคู่กัน แสนกับเซ่งเดินตามหลังเจมส์ ชาญ โดยมีทหารรับจ้างอีก 5นายคอยระวังหลังให้ ทุกคนเร่งรีบตามพวกกัลป์ให้เจอชาญอดแขวะไม่ได้ที่ต้องมาลำบาก “ตลกดี เราต้องขนคนกับอาวุธกันมาขนาดนี้ เพื่อมาสู้กับคนที่มีแค่ไม้คมแฝกเป็นอาวุธ”