บทละครโทรทัศน์ คมแฝก ตอนที่ 18 หน้า 8
“พอเหอะ ไม่ต้องขยี้ สะอาดแล้ว”
“ก็ปล่อยมือสิ”
“ปล่อยได้ไง” กัลป์หันมาทำหน้าหลอน “ถึงตาผมอาบให้คุณบ้างแล้ว”
อัญชันเขิน ตกใจ “ไม่เอานะ ฉันอาบแล้ว”
กัลป์ทำท่าผีหลอก “มาอาบนํ้าเดี๋ยวนี้ มาเลย มาเดี๋ยวนี้”
อัญชันขำ หนีไปมา “อย่าบ้านะ ฉันอาบแล้ว กัลป์ ไม่เล่นนะ ฉันโป้ง อย่าเข้ามา”
หนุ่มสาวหยอกล้อไปมากับลูกมะกรูด จนได้ยินเสียงองอาจกับตะโพนป้องปากตะโกน “กัลป์ กัลป์โว้ย กัลป์”
กัลป์โอบเอวอัญชันอยู่ หันมาหน้าเปื้อนยิ้ม “มีอะไรเหรอ”
“อาจารย์อัคนีให้มาตาม”
ตะโพนเร่ง “รีบไปเก็บของเตรียมออกเดินทางกันได้แล้ว”
ที่พักแรมของเข้มในป่า ขวานเอานํ้าในกระติกให้รังสีดื่มจนมันสำลัก ขวานผวาไปหาเข้ม “เฮ้ย มันฟื้นแล้ว”
“มึงจะตกใจหาเตี่ยมึงเหรอ ก็บอกมันไปสิวะว่าเป็นพวกเดียวกัน”
“มึงก็บอกเองสิวะ กูกลัว”
“ไอ้ปอด”
“เออ กูยอมรับ” ขวานบุ้ยหน้า “นั่นไง บิดามึงฟื้นแล้ว มึงเข้าไปบอกเลย”
เข้มหันไป รังสียันกายขึ้นนั่งกวาดตามองเพื่อตั้งสติๆ และหยุดที่พวกมัน
เข้มกลัว “เฮ้ย พวกเดียวกันนะโว้ย กูเป็นคนช่วยมึงเอาไว้”
“นายแสนกำลังเดินทางมาที่นี่ ล...ล...แล้วสั่งนะ ว่าให้มึงรอเจอกันก่อน”
“กูไม่รอ กูจะไปถํ้ามหากาฬ”
ขวานกลัว เกาะแขนเข้ม “เออ! กูก็ไม่ว่าอะไร!”
“ไอ้อัคนี ไอ้กัลป์ กูจะฆ่าพวกมึง”
เข้มกลัวๆ “เฮ้ย นายแสนสั่งว่า...”
รังสีสวน “กูไม่ฟังพวกมึง” รังสีคำรามกัดฟันกุมแผลลุกขึ้น ขวานผวาเกาะหลังเข้มแจ
“เอาไงดีวะไอ้เข้ม ควรห้ามมันมั้ย”
“ปล่อยเหอะ”
“อ้าว แล้วถ้านายถาม....”