บทละครโทรทัศน์ คมแฝก ตอนที่ 18 หน้า 7
สิงโตแค้นเพลิง “มึงจำได้มั้ยไอ้อินทรีย์ ว่ามึงเคยหยามกูยังไงบ้าง คราวนี้ล่ะมึง!!!”
สิงโตแทงเข็มฉึบเข้าที่คอของเพลิง เพลิงสะท้านเฮือก ส่งเสียงครางในคอ สิงโตหัวเราะใจสะใจ เพลิงเห็นภาพบิดเบี้ยวของสิงโตหัวเราะสะใจ ประสาทถูกกระตุ้นอย่างเร็วแรง เพลิงแผดร้องสุดเสียงเหมือนร่างถูกฉีก ก่อนที่ทุกอย่างจะดับวูบ
รถจี๊ปขับนำรถยูนิม็อกมาตามถนน ในรถจี๊ปมีเซ่งเป็นคนขับ ชาญนั่งข้างเซ่ง เจมส์กับแสนนั่งอยู่ข้างหลัง บนรถยูนิม็อกเห็นทหารรับจ้าง 10นาย นั่งกันอยู่อย่างน่าเกรงขามทุกคนดูโหดเหี้ยม
“ฤดูกาลล่ามาถึงแล้วคุณแสน” เจมส์ชวนคุย แสนมองไปที่กระจกข้างรถ เห็นรถยูนิม็อกแล้วแสยะยิ้ม
“เกรงใจผู้การจริงๆ ที่ต้องพานักล่ามาขนาดนี้ เพื่อล่าสัตว์แค่ไม่กี่ตัว”
ชาญเสริม “ก็มันไม่ธรรมดานี่คุณแสน มันเป็นสัตว์ที่ถือคมแฝก”
แสนหุบยิ้มเหี้ยม เพราะแสนก็ถือคมแฝกอยู่ มองชาญอย่างไม่พอใจ รถสองคันทะยานออกไป
ละแวกกระท่อมอาจารย์อัคนี องอาจเอาลูกดอกลองกับคันธนูแล้วมองไปทางตะโพน องอาจเห็นตะโพนที่กำลังง้างคันธนูเพื่อลองความตึงของคันธนู องอาจนึกสนุกอยากลองคันธนู
“คันธนูมันโค้งขนาดนี้ น่าจะห่างเป้าสักคืบนึง”
องอาจเห็นเป้าหมายคือตะโพน เลยยิงลูกธนูใส่ ในขณะที่ตะโพนกำลังมองหาเป้าหมายที่จะลองคันธนูเหมือนกัน ตะโพนหันหลังอยู่ องอาจยิงลูกธนูไปทางตะโพน ลูกธนูองอาจวิ่งผ่านหน้าตะโพนไปปักที่ต้นไม้ ตะโพนหันมามองหน้าองอาจแล้วง้างคันธนูใส่ “ขอโทษลุง ฉันลองคันธนู”
“กูก็จะลองคันธนูของกูบ้าง” องอาจรีบวิ่งหนี ตะโพนวิ่งตามจะยิง อัคนีเดินออกมาเห็นตะโพนวิ่งไล่องอาจอยู่ ยืนมองทั้งสองคนเล่นกัน องอาจกับตะโพนหันมาเห็นอัคนีจึงหยุดเล่นสำรวม
ป่าไม้ลำธารใดๆ วิวสวย กัลป์นั่งอยู่บนโขดหินในชุดอาบนํ้า ส่วนอัญชันที่อาบนํ้าเสร็จแล้วกำลังนั่งสระผมให้กัลป์อยู่ อัญชันใช้มะกรูดสระผมให้กัลป์ “อี๋ เหม็นๆๆ คนอะไรฝึกแต่คมแฝกทั้งวัน นํ้าท่าไม่ยอมอาบ น่าเกลียด”
“เอ้า ผมอาบเองก็ได้ แล้วมาอาบให้ผมทำไม”
“ก็เหม็นไง นอนอยู่ข้างๆยังได้กลิ่นเลย”
“อ๋อ อาบให้หอมๆ จะได้มานอนกอดกันใช่มั้ย” อัญชันตบกบาลกัลป์ “นี่แน่ นอนกอดกัน”
“โอ้ย เจ็บนะ”
“ทำเป็นปากดี นี่ๆๆๆๆ” อัญชันว่า พร้อมกับขยี้ผมกัลป์แรงๆ กัลป์ตะปบสองมือของคนรักไว้