บทละครโทรทัศน์ คมแฝก ตอนที่ 15 หน้า 11
“ไอ้เพลิง มึงอ้อมไปด้านหน้ากับขวาน ไอ้เข้ม มึงมากับกูทางนี้”
ทั้งหมดแยกย้ายกัน เห็นต๋อยตามลงมาอย่างตื่นเต้น
“อัญชัน อัญชันน้องสาวนายแสน โหไอ้จงอาง เด็ดดอกฟ้าเหรอวะเนี่ย”
อัญชันกำลังวิ่งกระเซอะกระเซิงมาตามตรอกละแวกโรงแรมจิ้งหรีด
เซ่งกับพวกกำลังวิ่งตามล่าอัญชันมาอย่างเคร่งเครียด
เพลิงวิ่งมาอีกทางหนึ่ง มันหยุดมองหาแล้วสั่งการพวกสมุน “พวกมึงไปทางโน้น ทางนี้กูจะไปกับไอ้ขวาน”
ตรอกละแวกโรงแรมจิ้งหรีด ยามนี้ไม่ต่างอะไรกับเขาวงกตที่มีสมุนแสนมากมายกำลังวิ่งไล่ล่าอัญชัน อัญชันกำลังวิ่งกระเซอะกระเซิง มาตามตรอกละแวกโรงแรมจิ้งหรีด และเผลอวิ่งตัดหน้าพวกสมุน “คุณอัญชัน”
สมุนตะโกน “เฮ้ยทางนี้ คุณอัญชันอยู่ทางนี้” อัญชันตกใจ รีบวิ่งหนีต่อ อัญชันวิ่งหนีจนเหนื่อย ได้ยินเสียงหอบหายใจ อัญชันเห็นปากตรอกอยู่อีกไม่ไกล แต่ทันใดนั้นเอง รถองอาจขับมาจอดดักทางโดยมีตะเภาเป็นคนขับ
อัญชันถึงกับนิ่งงันไป กัลป์เปิดประตูรถ อัญชันเห็นกัลป์ก็ตะลึง อัญชันรีบตั้งสติวิ่งขึ้นรถ ขวานโผล่มาพร้อมปืนลิบๆ ชะเง้อ-เพ่ง “ไอ้กัลป์” ขวานไม่ทันจะทำอะไรก็โดนองอาจใช้ด้ามปืนฟาด แล้วต่อยอีกสองหมัดจนขวานสลบ องอาจรีบวิ่งขึ้นรถในขณะที่ตะเภาขับรถออกไป
ในรถองอาจ กัลป์กับอัญชันมองหน้ากัน “กัลป์...ฉันนึกว่าคุณ...ฉันนึกว่าคุณตายไปแล้วซ่ะอีกกัลป์”
อัญชันร้องไห้โผกอดกัลป์ไว้ด้วยความคิดถึง รถแล่นมาก็มีผู้ชายคนหนึ่งยืนขวางหน้ารถ ตะเภาเห็นเป็นเพลิงก็ตกใจเหยียบเบรก “ออกไปจากเมืองพลซะ ถ้ายังไม่อยากตาย”
“แก...” ตะเภาโมโหเพลิงน้ำตาคลอ เหยียบคันเร่งหมายพุ่งชนเพลิง เพลิงหลบแต่ไม่ทันโดนรถเฉี่ยว กระแทกข้างตัวไป เพลิงล้มลงมองรถที่วิ่งออกไป
ห้องทำงานแสน แสนโมโหมากตบโต๊ะลุกพรวดขึ้นชี้หน้าขวาน “ไอ้กัลป์มันยังไม่ตาย มึงแน่ใจนะ”
“เห็นกับตาเลยครับนาย ว่าเป็นมันแน่ๆ และคนที่ต่อยผมสลบคือไอ้องอาจ”
“รถหนังเร่ของไอ้องอาจที่เคยจอดทิ้งไว้ในเมืองพลก็หายไปด้วย งานนี้ไม่ผิดตัวแน่ครับ”
เซ่งคาด “มันบาดเจ็บ คงหนีไปได้ไม่ไกล แต่ถ้าพ้นเขตเราเมื่อไหร่ เราจะเล่นงานลำบาก”
“ผลิกแผ่นดินล่ามัน แล้วเอาตัวอัญชันกลับมาให้ได้”
ทุกคนรับ “ครับนาย”
แสนสงสัยว่ากัลป์ทำไมรอดมาได้ เพราะเห็นมันตายไปกับตา