บทละครโทรทัศน์ คมแฝก ตอนที่ 15 หน้า 14
แสนหวาดผวา ทันใดนั้นเองก็มีเงาคนวิ่งผ่านม่านฝุ่นตรงมาที่อัคนีอย่างรวดเร็ว มันกระโจนเข้าหาพร้อมกับอาวุธในมือ อัคนีหันไปอย่างตกตะลึง ศัตรูผู้มาใหม่นั้น...ใช้มีดไสยดำเป็นอาวุธ......หลังมือของมันมีรอยสักรูปร่างแปลกตา “รังสี” นักฆ่าเขมรที่แสนจ้างมาช่วยฆ่าอัคนี รังสีใช้มีดไสยดำคู่เป็นอาวุธ คมมีดของรังสีแทงเข้าหลังบ่าของอัคนีจนได้แผลเลือดสีดำน่ากลัว “มีดไสยดำ”
“กูชื่อรังสี นายแสนจ้างกูมาเด็ดหัวมึง”
“ไอ้พวกวิชาอาคมชั้นต่ำ”
รังสีคำรามควงมีดคู่เข้าเล่นงานอัคนี แต่ถูกอัคนีปัดป้องด้วยความแฝกจนถอยร่น แสนเห็นท่าไม่ดีจึงโผเข้ารุมแบบสองต่อหนึ่ง แสนตั้งหน้าตั้งตาจะฆ่าอัคนีโดยไม่สนอะไรทั้งนั้น ฟาดๆๆไม่ยั้ง ไม่ดูสมุนตัวเองว่าโดนลูกหลงหรือไม่ อัคนีเห็นเข้าก็ยิ่งแค้น “ไอ้ทรพี!”
อัคนีซัดแสนที่ข้อมือจนคมแฝกหลุดมือ แสนแผดร้องลั่นด้วยความเจ็บปวด พยายามจะใช้อีกมือหยิบคมแฝก แต่อัคนีก็ฟาดต้นแขนอีกข้างจนใช้การไม่ได้ไปด้วย “อ้ากกกกก”
รังสีฉวยโอกาสนั้นโผข้ามาจะช่วยแสน แล้วจะแทงใส่อัคนี แต่อัคนีกลับพลิกตัวหลบ แล้วใช้ท่าไม้ตายออกมา
“อัคคีสาดแสง” รังสีโดนอัคนีฟาดปลดอาวุธ “ใช้อาคมมาประหารผู้คน”
อัคนีปิดท้ายด้วยเอาคมแฝกฟาดศีรษะรังสีจนหน้าหัน ซึ่งการฟาดในครั้งนั้นได้ทำให้ใบหน้าและชีวิตของรังสีเปลี่ยนไปตลอดกาล ร่างของรังสีล้มตึง ในจังหวะที่อัคนีพูดกับรังสี แสนเห็นมีดไสยดำของรังสีที่หล่นอยู่มุมหนึ่ง
แสนหยิบมีดมาเหน็บที่เอวไว้
“อยู่ไปก็เหมือนผี ตายไปอย่างหวังได้ผุดได้เกิด”
อัคนีว่าแล้วหันมาดูแสนที่กาลังบาดเจ็บพยายามจะลุกขึ้น แขนสองข้างประคองกันหงิกงอ
“เสียแรงกูอุตส่าห์ถ่ายทอดวิชา!” อัคนีฟาดคมแฝกใส่แสนจนแทบหัก ทรุดลงไปกองกับพื้น
“เสียแรงกูอุตส่าห์สั่งสอน!” อัคนีฟาดคมแฝกแสนจนหน้าหงาย เลือดกลบหน้า
“อาจารย์อย่า...”
“ไอ้ชาติชั่ว ไอ้คนหนักแผ่นดิน ครูมึงยังล้างชีวิตได้ แล้วต่อไปบ้านเมืองจะเหลืออะไร”
“อาจารย์ ฉันยอมแล้ว” อัคนีเอาคมแฝกชี้หน้าแสน “คนอย่างมึง ไม่สมควรเป็นลูกศิษย์กู”
แสนรีบคลานถลาไปกอดขา พนมมืออ้อนวอนอัคนี
“อาจารย์ ฉันผิดไปแล้ว ยกโทษให้ฉันด้วย ฉันถูกบังคับ... ฉันจำเป็นต้องทำแบบนี้” แสนวิงวอน “ชาวเมืองพลมันทำลายครอบครัวของฉัน พวกมันทาร้ายครอบครัวของราชสีห์”
“แล้วใครผิด ถ้าพ่อมึงไม่ก่อกรรมทำเข็ญ มันจะมีวันนี้รึเปล่า ไอ้แสน”