บทละครโทรทัศน์ เลือดตัดเลือด ตอนที่ 7 (1/2)

ดุจดาวที่ยืนบนขอบสะพานกำลังจะกระโดดน้ำฆ่าตัวตาย แต่ทันใดนั้น โชววิ่งมารวบตัวดุจดาวอย่างรวดเร็ว ดึงเธอไปทันก่อนที่หญิงสาวจะตกลงไป! ดุจดาวกรี๊ด!! “โชว !”

ทางด้าน อนาวิลกับแจ๊คกำลังออกตามหาดุจดาวตามที่ต่างๆ 

เม่ยก็ตามหาดุจดาวอยู่เหมือนกัน  หญิงสาวพยายามถามผู้คนละแวกนั้น  แต่ทุกคนก็ส่ายหน้าไม่รู้ไม่เห็น

โชวแบกตัวดุจดาวที่ร้องโวยวายให้ห่างจากสะพาน “ปล่อยชั้นนะ ชั้นอยากตาย  ปล่อย...” โชวพยายามรั้งแต่ดุจดาวดื้อไม่ยอม โชวเลยผลักดุจดาวลงกองกับพื้น

“ยัยโง่ !” โชวตะคอก ดุจดาวชะงักกึก “มีแต่คนบ้ากับคนโง่สิ้นคิดเท่านั้นแหละที่คิดฆ่าตัวตายหนีปัญหา”

“แล้วมายุ่งทำไมวะ!”

“ก็ไม่ได้อยากยุ่งหรอกว่ะ แต่เห็นแล้วมันสมเพช”

“คนอย่างคุณเข้าใจด้วยเหรอ คุณมันก็แค่...” ดุจดาวนึกได้หยุดพูด

“แค่หัวหน้าโจรใช่ไหม?” ดุจดาวอึ้ง ไม่ตอบ โชวรู้ทันที “คุณรู้จักผม” 

ดุจดาวไล่ “อย่ามายุ่งกับชั้น”

“ได้...อยากตายก็เชิญเป็นผีแล้วมาบอกด้วยนะว่าตายแล้วมันพ้นทุกข์ได้จริงป่ะ?”

ดุจดาวตะโกนด่า “คุณมันก็พูดได้นี่!! คุณเคยรักใครรึเปล่าล่ะ!! ถ้าคนรักคุณตายอย่างฉัน คุณจะไม่พูด แบบนี้!!” หญิงสาวตะคอกใส่ “คุณมันคงไม่เคยรักใครใช่มั้ย!!” 

โชวอึ้งมองอย่างสงสาร จึงเดินเข้าไปหา “คุณ...” ดุจดาวร้องไห้โฮหมดสภาพ โชวมองดุจดาวอย่างสงสารและรู้สึกผิดจึงดึงหญิงสาวมากอดตอบปลอบใจ

ดุจดาวนั่งซึมอยู่หน้าร้านสะดวกซื้อ นั่งเท้าเปล่าเพราะมัวแต่ร้องไห้จนทำรองเท้าหาย สักพักก็เห็นโชวเดินออกมาจากร้าน ชายหนุ่มซื้อรองเท้าแตะผู้หญิงมาวางให้ “ใส่ซะ” ดุจดาวใส่รองเท้าตามสั่งโชวแบบไม่มีหัวใจ ไร้ความรู้สึก โชวก็หันไปหยิบแก้ว เครื่องดื่มร้อนยัดใส่มือดุจดาวโดยไม่ทันตั้งตัวน้ำร้อนหกรดมือ

ดุจดาวสะดุ้งร้อง “อุ๊ย!!!...” 

“แค่เจอน้ำร้อนก็ร้องซะล่ะ แล้วทำเป็นอยากตาย”

“ถ้าคนที่คุณรักถูกฆ่าตาย คุณจะอยากมีชีวิตอยู่อีกไหมล่ะ?”

โชวอึ้งรู้สึกผิด รู้อยู่เต็มอกว่านัทตายเพราะตัวเอง “อยาก!” ดุจดาวอึ้งกับคำตอบของโชว เพราะไม่คิดว่าจะได้ยินแบบนี้จึงหันไปมองหน้าโชว “ผมจะอยู่…เพื่อแก้แค้น !”