บทละครโทรทัศน์ เลือดตัดเลือด ตอนที่ 7 (1/2) หน้า 2
“แก้แค้น ?!” ดุจดาวลืมนึกถึงเรื่องนี้ไปเลย
“อย่าทำอะไรโง่ๆ แบบนี้” โชวเบือนหน้าไปไม่อยากสบตา “มีชีวิตอยู่ต่อไป แก้แค้นให้กับคนที่คุณรัก อย่าทำโง่ๆ แบบนี้” ชายหนุ่มบอกไปทั้งที่รู้อยู่เต็มอกว่าดุจดาวต้องมาแค้นตัวเองกับพวก แต่เพื่อให้ดุจดาวอยากมีชีวิตอยู่ต่อไป เขาเลือกที่จะทำสิ่งนี้ พูดจบโชวก็เดินไป
“เดี๋ยว” โชวชะงักหยุดเดิน แต่ไม่หันกลับมา “ขอบคุณนะ” ดุจดาวซึ้งใจจริงๆ โชวอึ้งแอบรู้สึกไม่ดี ฆ่าแฟนเค้าแล้วอีกฝ่ายยังมาขอบคุณตน โชวเดินออกไป ดุจดาวมองตามโชวพร้อมบอกกับตัวเอง “แก้แค้น !!!”
เม่ยเข้ามาเจอดุจดาว สวนกับโชวที่จากไปอย่างเฉียดฉิว “ดาว!” ดุจดาวหันไปเห็นเม่ย เม่ยยิ้มดีใจสุดๆ ที่เจอเพื่อน
อนาวิลกับแจ๊ควิ่งตามหาดุจดาวจนมาถึงที่บนสะพาน อนาวิลมองไปเห็นกลางสะพานมีรองเท้าตกอยู่ข้างหนึ่งก็รีบวิ่งไปดู อนาวิลเก็บรองเท้าขึ้นมาเห็นเป็นของดุจดาวจริงๆ ก็ตกใจ“ดาว !” อนาวิลหันไปมองด้านล่างหาดุจดาวแต่เห็นแม่น้ำเชี่ยวมาก วินาทีนั้นคิดว่าดุจดาวกระโดดน้ำตายแน่ “ไม่! ดาว!! ดาว!!!” อนาวิลตะโกน ตัดสินใจจะกระโดดลงไปตามหาน้องสาว
แจ๊คตกใจ รีบวิ่งไปห้าม “พี่วินอย่าครับ!”
ชิน ริว จ่าเดชวิ่งมาเจอก็ตกใจ “หัวหน้าอย่า!”
ทุกคนพยายามห้าม แต่อนาวิลไม่ฟัง จนกระทั่ง...ดุจดาวกับเม่ยเดินเข้ามาเห็นเหตุการณ์พอดี ดุจดาวชะงักไป
“ปล่อย ชั้นจะไปช่วยดาว ดาว” อนาวิลไม่ฟังเสียงห้ามของทุกคนจะกระโดดให้ได้
“ฉันอยู่นี่!!!”
อนาวิลได้ยินเสียงดุจดาวก็ชะงัก แล้วหันไปเห็นดุจดาวก็ดีใจ “ดาว!” อนาวิลวิ่งเข้าไปโผกอดน้องสาวอย่างดีใจ เป็นห่วงที่สุด รักน้องมาก “ดาวไม่เป็นไรใช่ไหม พี่ดีใจที่สุดเลย” ดุจดาวนิ่งเงียบไม่ตอบ อนาวิลรู้สึกตัวปล่อยน้องสาวออก “พี่นึกว่าดาว...”
“ฉันไม่คิดสั้นหรอก ถ้ายังไม่ได้แก้แค้นให้พี่นัท” อนาวิลอึ้งไปเลย
เม่ยได้ยินคำว่าแก้แค้นจากปากดุจดาวก็ไม่สบายใจเหมือนกันเพราะรู้คนที่ดุจดาวจะแก้แค้นก็คือโชว ดุจดาวมองอนาวิลอย่างเฉยชาแล้วเดินผ่านไป เม่ยรีบตามดุจดาวไป อนาวิลท่าทางเสียใจรู้สึกผิดมาก แจ๊คมองสงสารอนาวิล
ดุจดาวเดินกลับเข้าบ้านมาพร้อมเม่ยและอนาวิล
อนันต์ และนวลจันทร์ที่รออยู่ เห็นลูกสาวรีบโผเข้าไปหา “ดาว ลูกแม่...”
ดุจดาวน้ำตาคลอรู้สึกผิดที่ทำให้พ่อแม่ทุกข์ใจขนาดนี้ เม่ยปลีกตัวออกไปเพื่อให้ครอบครัวเค้าเคลียร์กัน ดุจดาวกราบอนันต์และนวลจันทร์ “ดาวขอโทษนะคะที่ทำให้พ่อกับแม่ไม่สบายใจ”
อนันต์กับนวลจันทร์มองหน้ากันยิ้มดีใจที่ลูกคิดได้แล้ว
“ขึ้นชื่อว่าคนไม่มีใครทำถูกหมดทุกเรื่องหรอก แต่คนที่ประเสิรฐ คือคนที่ทำผิดแล้วรู้จักขอโทษนะลูก” นวลจันทร์เอ่ยขึ้น