บทละครโทรทัศน์ ตี๋ใหญ่ดับดาวโจร ตอนที่ 2 หน้า 2
“เอาน่าพี่ มือดีอย่างพี่ มาช่วยผมเถอะถือว่าคดีสุดท้ายทิ้งทวนนะ ผมให้เด็กทำหนังสือขอตัวพรุ่งนี้เลย คดีนี้ดูเหมือนจะไม่ธรรมดานะพี่ แต่ตอนนี้พี่แดงช่วยไปเก็บข้อมูลที่โรงพยาบาลให้ก่อน เดี๋ยวผมตามไป”
แฟรงค์กี้สะพายกระเป๋ายาอยู่ตลอดเวลาทั้งที่ถอดเสื้อเห็นรอยสัก ปาร์ตี้อยู่กับสาวๆเซ็กซี่ เต้นอยู่บนโต๊ะหน้าแฟร็งค์กี้ ยาเสพติดกระจายเต็มโต๊ะ เสียงเคาะประตูดังขึ้น แฟรงค์กี้ให้สาวไปเปิด ตัวเองถอยไปตั้งหลัก เอาผ้าคลุมยาแอบชักปืนออกมา ที่หน้าประตู พนักงานมาเสิร์ฟเหล้าให้สาวๆ
“ขอตังค์หน่อยดิคะ พี่แฟรงค์กี้”
“เอ้า..ได้สิคะ…น้องไรนะ….ลูซี่” แฟรงค์กี้เปิดกระเป๋าแต่เงินหมด หน้าตาเสียอารมณ์ “ออกไปให้พี่ก่อนนะจ้ะ เดี๋ยวตอนเช้าพี่ไปเอาให้นะ”
“โห..”
“ก็จ่ายให้น้องๆ ไปหมดแล้วนี่จ้ะ”
“งี้ก็ไม่มีติ๊บ….ที่บอกว่าจะสเปเชี่ยลโชว์ให้ไม่มีแล้วนะ”
“อ่ะใจเย็นๆ น่าาา เดี๋ยวพี่โทรหาเพื่อนแป๊บ …..ออกไปให้ก่อนน่านะ”
สาวๆจำใจจ่ายค่าเหล้าไปก่อนแบบเซ็งๆ
ห้องพักฟื้นในโรงพยาบาล พยาบาลประคองสวมเฝือกอ่อนรอบซี่โครงให้ไซเรน ตัวไซเรนเองเหม่อมองออกไปข้างนอกหน้าต่างเจ็บช้ำ พยายามกัดฟัน
“ยังดีที่แค่ร้าว ไม่ถึงกับหัก”
ไซเรนพยักหน้า พยาบาลเดินออกไป ผ่านหน้าจ่าแดงที่กำลังนั่งรอสอบปากคำไซเรน
“จำหน้าคนร้ายไม่ได้เลยเหรอ” ไซเรนมึนงง “น้อง ..จำหน้าคนร้ายได้มั่งเปล่า”
ไซเรนส่ายหน้า “ผม..มันเร็วมาก ผมวิ่งมาหาพ่อแล้ว….” ไซเรนพยายามหายใจแต่ทำได้ไม่สุด เจ็บจนจุกตัวงอ
จ่าแดงพยักหน้า “ดีนะที่ไปโดนเสื้อเกราะในกระเป๋า”
ไซเรนพยายามทบทวนสิ่งที่เกิดขึ้น“เสื้อเกราะของ... พ่อ” ไซเรนถามหาพ่อ
จ่าแดงส่ายหน้า “ยังไม่มีรายงาน เรื่องไอ้ยุทธหรอก มีแต่รอยเลือดในที่เกิดเหตุ”
“เลือด….. รู้จักพ่อด้วยเหรอครับ”
“รอผลตรวจดีเอ็นเออยู่”
“พ่อผม แม่ผม น้องผม”
จ่าแดงเห็นใจ“เออๆๆ ใจเย็นๆ ยุทธน่าจะไม่เป็นไรหรอก”
“รู้จักพ่อด้วยเหรอ ครับ ครอบครัวผม อยู่ไหน เป็นไงมั่ง”
“เฮ้ย..เบาๆ เสียงดังไปทำไม”
ไซเรนส่ายหน้าหมดแรง “พ่อ แม่..น้อง ..อยู่ไหนอ่ะ” ไซเรนลุกพรวด ล้มลงจากเตียง