บทละครโทรทัศน์ ตี๋ใหญ่ดับดาวโจร ตอนที่ 2 หน้า 5
“เย็บสด” ฟ้าถามแบบงงๆ ตี๋ใหญ่พยักหน้าพร้อมสับกุญแจมือตัวเองกับฟ้า ฟ้ามองหน้า ฟ้าหยิบอุปกรณ์ แล้วก็ลงมือเย็บ กลัวๆ “หนูช่วยพี่แล้ว อย่าทำอะไรหนูนะ” ตี๋ใหญ่กัดฟันทนความเจ็บ เข็มด้าย ร้อยผ่านเนื้อหนังสดๆ เลือดฉ่ำ “พี่ ไปทำอะไรมา”
ตี๋ใหญ่กัดฟันข่มใจ เจ็บ “ฆ่าคนตาย” ฟ้าชะงักเข็มที่ร้อยเย็บแผล แล้วก็เย็บต่อไป “คุณก็เย็บแผลเก่งนี่ ทำไมไม่เป็นพยาบาลล่ะ”
“ก็อยากเป็นนะพี่ แต่เค้ารับเฉพาะคนมีวุฒิ จบมอสามได้ทำธุรการก็บุญแล้วพี่”
“ตอนนี้ก้ยังไม่สายนี่ ถ้าคุณเลือกที่จะทำ”
ฟ้าเย็บแผลเสร็จพอดี “แล้วพี่อ่ะ เลือกที่จะเป็นโจรเหรอ” ตี๋ใหญ่อึ้งไป
ที่โรงพยาบาล พยาบาลเข็นไซเรนมาตามทางเดินเงียบกริบ ไซเรนก้มหน้า น้ำตาริน จ่าแดงมองอยู่ห่างๆ
“แน่ใจนะคะ”
ไซเรนพยักหน้า “ขอบคุณมากครับ”
พยาบาลเข็นรถเสียงล้อเอี๊ยดอ๊าดในความเงียบมาหยุดที่หน้าห้องดับจิต ไซเรนก้มหน้า แต่ตัวสั่นเทิ้ม พยายามกลั้นก้อนสะอื้นเอาไว้
ภายในห้องดับจิต ศพถูกดึงออกมาจากลิ้นชัก ไซเรนก้มหน้าไม่อยากมอง ไซเรนทำใจ เงยหน้า นิ่งรอพยาบาลเปิดผ้าคลุมหน้า “เสียใจด้วยนะคะ”
ผ้าคลุมเปิดออกเห็นแม่ไซเรนนอนอยู่ ไซเรนอึ้ง ตะลึง เขา ส่ายหน้า พุ่งไปหาศพแม่ จ่าแดงใบหน้าเรียบเฉย เพราะผ่านการสูญเสียคนใกล้ชิดระหว่างปฎิบัติหน้าที่มามาก จึงเข้าใจความเจ็บปวดนั้นเป็นอย่างดี
“แล้วพ่อผม..”
ไม่มีใครตอบอะไร ไซเรนฝืนใจลุกขึ้นยืน เนสเปิดประตูเข้ามา น้ำตาไหล มองแม่ กราบแม่
ทางเดินโรงพยาบาล ไซเรนนั่งพื้น เนสเอาน้ำให้ดื่ม “ไซเรน” ไซเรนเงยหน้ามองเนส แล้วก็โผกอด เนสปลอบ “ใจเย็นๆ นะ ใจเย็น”
“ทำไมอ่ะ ทำไม.. มันเกิดขึ้นได้ไง แม่ไม่เคยไปทำอะไรใครเลย”
“อือ..อือ”
“น้องเราอีกเนส น้องเราอยู่ไอซียู ยังไม่รู้ยังงัยเลย” เสียงไซเรนสั่นเครือ
“ไม่เป็นไรหรอกเรน น้องเรนต้องไม่เป็นอะไร เรนต้องเข้มแข็งนะ ต้องดูแลน้องแทนแม่ด้วย”
“พ่อเราก็ไม่รู้ไม่รู้จะเป็นงัยบ้าง...เนส”
“ตำรวจมาช่วยตามแล้ว เดี๋ยวก็เจอพ่อ เชื่อเราสิ พ่อต้องปลอดภัย”
“ไม่มีใครเหลือแล้วอ่ะ”