บทละครโทรทัศน์ ตี๋ใหญ่ดับดาวโจร ตอนที่ 2 หน้า 4
จ่าแดงมองไปที่พยาบาล ตัดใจพูด “ทั้งสองคนอยู่ที่นี่แหละ”
ไซเรนหน้ามีความหวัง พยาบาลหน้าเสีย
พยาบาลเข็นเก้าอี้รถเข็นให้ไซเรนนั่งเข้ามาในลิฟท์ ไซเรนน้ำตาคลอ พยาบาลกดลิฟท์ย้ำๆ อยากจะให้มันปิดเร็วขึ้น ไซเรนอยู่ในลิฟท์อย่างกระวนกระวาย
ในห้องไอซียู น้องสาวของไซเรนนอนนิ่ง มีสายเสียบระโยงระยาง เครื่องช่วย หายใจดังฟืบฟาบ เสียงเครื่องวัดหัวใจดังตี๊ดๆ ไซเรนถูกเข็นเข้ามาในห้องนั้นแทบหมดเเรง จ่าแดงรออยู่หน้าห้อง มองผ่านช่องประตูดูไซเรน
ไซเรนมองน้อง ทรุดตัวลงนั่ง “ตื่นมานะ จะพาไปกินติม” พยาบาลเดินเข้ามาดูชาร์จ อาการน้อง แววตาสงสารไซเรน ไซเรนกอดน้อง พยายามปลุก “เจ็บตรงไหนบอกพี่สิ” พยาบาลต้องมาห้าม จ่าแดงเข้ามาดึงไซเรนกลับไปที่รถเข็น ไซเรนหันไปถามพยาบาล “แม่.. แม่ เป็นไงมั่งครับ อีกคนนึง น่าจะเข้ามาพร้อมกัน”
พยาบาลอึ้งไม่ตอบ จ่าแดงตอบแทน “อยู่อีกแผนกนึง”
“แผนกไหนครับ..” ไซเรนหวั่นใจ
ในคลินิก ฟ้ากำลังทำแผลที่พุงของดาบยุทธอยู่ ฟ้าเย็บแผล เลือดชุ่มมือ ผ้าพันแผลซับเลือดกองเต็ม
ตี๋ใหญ่ยืนคุมอยู่ไม่ห่าง ถือโทรศัพท์พูดคุยงึมงำไปด้วย “ก็ได้ๆ เอาของมา..แล้วก็มาเอาเงินไป จะได้แยกกันซักพัก” ตี๋ใหญ่กดโทรศัพท์ปิด เดินมาที่ฟ้า ดาบยุทธนอนครางเหมือนจะได้สติ “เป็นไงมั่ง”
“เลือดหยุดแล้ว เจอเศษกระสุนด้วยเอาออกให้แล้ว”
“ปลอดภัยแล้วใช่มั้ย” ฟ้าพยักหน้า ตี๋ใหญ่มีสีหน้าผ่อนคลายขึ้น “ขอบคุณ ...ซักพัก..เดี๋ยวผมก็ไปแล้ว”
ฟ้าเดินไปซุ่มนั่งมองอยู่ “คุณไม่ใช่ตำรวจ”
“เครื่องแบบก็ไม่ได้การันตีว่าคนใส่จะเป็นคนดีหรือไม่ดี” ตี๋ใหญ่เข้ามามองหน้าดาบยุทธ “อีกนานมั้ยกว่าจะฟื้น”
“อีกพักนึง ไม่ได้สลบ แค่งัวเงียเพราะฤทธิ์ยาแก้ปวด” ฟ้าอาศัยจังหวะนี้พยายามวิ่งหนีไปที่ประตูหลัง
ตี๋ใหญ่วิ่งไปคว้าตัวพากลับมาที่เดิม ตี๋ใหญ่จับๆ สีข้างตัวเอง ก้มมอง มีเลือดซึมออกมา ทั้งสองมองหน้ากัน “ผมไม่ทำอะไรหรอก อย่าหนีเลย”
ฟ้ามองแผล “ดูให้มั้ย”
ตี๋ใหญ่ส่ายหน้า “ไม่เป็นไร”
“เอาเหอะ จะได้ไปๆ ซะ..” ตี๋ใหญ่มองฟ้า ชั่งใจ แล้วก็นั่งเปิดเสื้อขึ้น ฟ้าเดินมาดู “อื้อฮือ .. ต้องเย็บอ่ะ ไม่งั้นเลือดไม่หยุดแน่ ไปโดนอะไรมา”
ตี๋ใหญ่ส่ายหน้า “ไม่รู้ ไม่ทันสังเกต”
ฟ้าเตรียมเข็ม“ฉีดยาชาก่อน”
ตี๋ใหญ่มองไม่ไว้ใจนัก “ไม่เป็นไร”