บทละครโทรทัศน์ สาวน้อยคาเฟ่ ตอนที่ 3 หน้า 4
ครูปิ๋มมองขวัญใจแล้วยิ้มอย่างชื่นชม เจ๊สวยยืนอยู่ที่หลืบอีกข้างหนึ่งของเวที และกำลังมองขวัญใจอยู่เช่นกัน สีหน้าพอใจในวิธีการแก้ปัญหาของขวัญใจเป็นอย่างยิ่ง “ขอบใจนะยายฤดี..ที่เธอส่งหลานสาวมาอยู่กับฉัน”
สหรัฐกับเหินฟ้านั่งอยู่ที่เคาน์เตอร์ มองดูกิจการคารามายน์คาเฟ่ที่ตอนนี้มีแขกเข้าพอประมาณ บนเวที เชอรี่กับลูซี่กำลังร้องเพลงดูโอ้กัน เฮียศาสตร์มองเชอรี่อย่างหลงใหล ฮุยสะกิดให้เจ๊แต๋วดูอาการเฮียศาสตร์ ส่วนลูซี่ร้องเพลงไปทิ้งหูทิ้งตายั่วเหินฟ้าไป เหินฟ้ายิ้มให้ แต่ไม่เล่นตอบ
แอปเปิ้ลเดินเข้ามาหาสหรัฐ “เมื่อวาน..คุณรัฐเจ็บมากรึเปล่าคะ แอปเปิ้ลต้องขอโทษคุณรัฐนะคะ ที่เป็นต้นเหตุที่ทำให้คุณรัฐต้องเจ็บตัว คืนนี้คุณรัฐอยากฟังเพลงอะไรคะ เดี๋ยวแอปเปิ้ลจะขึ้นไปร้องให้คุณรัฐฟังโดยเฉพาะเลย”
สหรัฐตอบเสียงเรียบๆ “เพลงอะไรก็ได้ครับ..ที่เรียกแขกได้เยอะๆน่ะ”
แอปเปิ้ลยิ้มยั่วยวนสหรัฐ แล้วเดินไปขึ้นเวที เมื่อเชอรี่กับลูซี่ร้องเพลงจบและลงมาจากบนเวที แอปเปิ้ลขึ้นไปร้องเพลง และคอยส่งสายตามาให้สหรัฐโดยเฉพาะ
สหรัฐมองแอปเปิ้ล เห็นแอปเปิ้ลเป็นขวัญใจ สหรัฐเริ่มยิ้ม ยิ่งขวัญใจส่งยิ้มลงมาจากบนเวทีมากเท่าไหร่ สหรัฐก็ยิ่งยิ้มพอใจมากขึ้นเท่านั้น เหินฟ้ามองสหรัฐอย่างงงๆ แล้วมองแอปเปิ้ล แล้วมองสหรัฐอีก ในที่สุด เหินฟ้าก็อดรนทนไม่ได้ เอาศอกกระทุ้งสหรัฐแรงๆ สหรัฐหลุดจากภวังค์
“ไหนว่าไม่ชอบนักร้องไงวะ”
สหรัฐหันกลับไปมองที่เวทีอีกครั้ง เห็นแอปเปิ้ลเป็นนักร้องที่กำลังร้องเพลงอยู่บนเวที ไม่ใช่ขวัญใจแล้ว เชาถอนใจ “ก็ไม่ชอบ”
“ไม่ชอบ? แต่ส่งยิ้มให้ยายแอปเปิ้ลกันอยู่นั่นแล๊..แกอย่าเป็นสมภารกินไก่วัดอย่างป๊าแกอีกคนเลยน๊า แม่แกอายุสั้นแน่”
สหรัฐหน้าซึมไปเลย
ขวัญใจ ครูปิ๋ม มะม่วงหาว มะนาวโห่ และดวงดาว เดินออกมาจากทอร์นาโดเพื่อจะกลับบ้าน สหรัฐนั่งซุ่มอยู่ในรถ เขาลงจากรถ แล้วแอบเดินตามสาวๆ ไป แต่ไม่มีใครรู้ตัว เขาหยุดมองดูสาวๆ เดินเข้าไปในหอพัก
สหรัฐพึมพำ “เธออยู่ที่นี่เอง... “ ชายหนุ่มยิ้มพอใจ
ในห้องพักของขวัญใจ ขวัญใจกำลังพูดโทรศัพท์ “พ่อเป็นไงมั่ง ตา”
ขวัญตากำลังพูดโทรศัพท์ โดยมีหยิกนั่งฟังตาแป๋วอยู่ด้วย “พ่อก็โกรธอ้ะ ที่พี่หนีไปกรุงเทพฯ แต่พ่อแกคงโกรธพี่ขวัญไม่นานหรอก เป็นพ่อลูกกันแท้ๆ คงตัดกันไม่ขาดหรอกจ้ะ”
หยิกรีบโดดมานั่งข้างขวัญตา “ทำไมพี่ตาไม่บอกพี่ขวัญไปล่ะว่า... “
หยิกพูดไม่จบเพราะโดนขวัญตาตะปบปิดปากไว้ แล้วจิกตาใส่ ไอ้หยิกพยักหน้าอย่างรู้กัน
เช้าวันใหม่ กำนันสุเทพกำลังเคาะประตูหน้าห้องขวัญตา “นังตา สายจนตะวันส่องตูดแล้วยังไม่ตื่นอีกเหรอวะ แล้วอย่างนี้จะหาผัวได้ยังไง” แต่สุเทพเคาะเท่าไรก็ไม่มีเสียงตอบ สุเทพเริ่มเป็นห่วง “นังตา เอ็งเป็นอะไรหรือเปล่าวะ”