บทละครโทรทัศน์ สาวน้อยคาเฟ่ ตอนที่ 5 หน้า 2
หมอกำลังทำแผลไฟไหม้ที่แขนขวัญใจอยู่ มีเจ๊สวยนั่งประกบ คอยซักถามหมอเรื่องยาที่ต้องกิน ต้องทา เพื่อรักษาแผล ขวัญใจมองหน้าเจ๊สวยอย่างซาบซึ้ง แล้วเหลียวมาสบตากับขวัญตา..
เจ๊สวยขับรถมาส่ง 2 สาวที่หน้าหอ “กินยา ทายา ตามที่หมอสั่งนะขวัญใจ โชคดีเท่าไหร่แล้วที่ไม่เป็นอะไรมากน่ะ”
ขวัญใจยกมือไหว้เจ๊สวยอย่างซาบซึ้งใจ “ขอบคุณเจ๊มากนะคะ พอเงินเดือนออก เจ๊หักค่าหมอค่ายาไปจากเงินเดือนขวัญได้เลยนะคะ”
เจ๊สวยดุจริงจัง “อย่าพูดอย่างงี้กับเจ๊อีกนะ ไม่เคยได้ยินรึไง ภาษิตโบราณน่ะ ยามดีก็ใช้ ยามไข้ก็ต้องรักษา เอาเถอะ ถ้าเธอหายดีเมื่อไหร่ เจ๊จะใช้งานเธอให้หนำใจเลย”
ขวัญใจซาบซึ้ง ยกมือไหว้เจ๊สวยอีกครั้ง แล้วยิ้มน้ำตาคลอ “เจ๊ใช้งานขวัญได้เต็มที่เลยค่ะ”
เจ๊สวยยิ้มพอใจ “ไปๆ รีบกลับขึ้นห้องไปอาบน้ำนอนได้แล้ว เจ๊อนุญาตให้เธอหยุดงาน 2 วัน พักซะ แล้วค่อยกลับ มาให้เจ๊ใช้งาน”
ขวัญใจยิ้ม แล้วลงจากรถ ขวัญตาลงจากรถด้วย เจ๊สวยขับรถออกไป ขวัญใจจะเดินขึ้นหอ ขวัญตาตามเรียก “เดี๋ยวสิพี่ขวัญ เรามีเรื่องที่จะต้องคุยกัน!”
สองพี่น้องคุยกันที่มุมหนึ่ง
“ตาไม่เข้าใจพี่ขวัญเลยอ้ะ พี่ขวัญก็เห็นกะตาตัวเองแล้ว..ว่าคนที่เผาร้านเรา คืออีตาสหรัฐ ลูกชายเฮียศาสตร์ชัดๆ แต่ทำไมพี่ขวัญไม่ยอมบอกเจ๊สวยไปซะเลยล่ะ”
“ถ้าจะให้พี่พูดจริงๆนะตา...” ขวัญใจนึกถึงตอนที่เดินจะเอาขยะมาทิ้ง เห็นสหรัฐกำลังก้มๆ เงยๆ อยู่แถวถังขยะ และในถังขยะก็เกิดไฟลุกไหม้ขึ้น “..พี่ไม่ได้เห็นกับตาหรอกว่าเขาเป็นคนจุดไฟน่ะ”
ขวัญตาเหวอ “อ้าว..”
“ตอนที่พี่ไปเจอเขาน่ะ ไฟมันลุกไหม้อยู่แล้ว”
“แล้วเค้าไปทำอะไรอยู่แถวนั้นล่ะพี่”
“พี่ก็ไม่รู้อีก และพี่ก็คิดว่า..ตราบใดที่พี่ยังไม่รู้ความจริง พี่ก็ไม่อยากจะพูดอะไรไป แค่นี้เฮียศาสตร์กับเจ๊สวยก็ไม่เผาผีกันอยู่แล้ว ถ้าเราไม่รู้ความจริง ก็อย่าพูดไปให้เขาต้องอาฆาตมาดร้ายกันไปมากกว่านี้เลย”
“แล้วพี่ขวัญจะปล่อยให้เรื่องที่เกิดขึ้น มันจบง่ายๆ อย่างเงี้ยเหรอ ร้านเราเสียหายนะพี่ เจ๊สวยต้องเสียเงินให้ช่างมาซ่อมด้วย”
“ไม่หรอก พี่จะไม่ยอมปล่อยผ่านเรื่องนี้ไปง่ายๆหรอก พี่จะต้องรู้ความจริงให้ได้“
“แล้วพี่ขวัญจะทำยังไง”
ที่บ้านริมน้ำ เหินฟ้ากำลังคุยกับสหรัฐ “แล้วแกจะทำยังไงวะไอ้รัฐ ถ้าแม่ไก่กระทงหลงทางคนนั้นของแกเกิดไปบอกกับอาสวยว่าแกเป็นคนเผาร้านเค้าน่ะ?”