รีเซต

บทละครโทรทัศน์ สาวน้อยคาเฟ่ ตอนที่ 5 หน้า 5

บทละครโทรทัศน์ สาวน้อยคาเฟ่ ตอนที่ 5 หน้า 5
22 กุมภาพันธ์ 2559 ( 22:52 )
46.4K
สาวน้อยคาเฟ่ ตอนที่ 5
16 หน้า

“คุณอยากช่วยให้ป๊าคุณ กับเจ๊สวย คืนดีกันได้จริงๆ เหรอ”

สหรัฐพยักหน้า “อาสวยคืออาของผม ไม่ว่าอาจะเลือกทางเดินชีวิตยังไง  อาก็เป็นอาของผมอยู่วันยังค่ำนั่นแหละ  คุณคิดว่าผมสบายใจนักเหรอที่เห็นป๊ากับอาโกรธไม่เผาผีกันอย่างงี้น่ะ”

ขวัญใจพยักหน้าเข้าใจ “แล้วคุณคิดจะทำยังไงต่อไป”

“ผมก็ยังไม่รู้เหมือนกัน” สหรัฐหน้าเศร้าไป

ขวัญใจมองหน้าสหรัฐอย่างเข้าใจ และเริ่มเห็นใจ เหินฟ้ามองแล้วยิ้ม เมื่อเห็นว่าความรักของสหรัฐมีโอกาสสมหวังอยู่เหมือนกัน  

ขวัญตาหันมาเห็นเหินฟ้ายิ้มก็ตวาดแว้ด “ยิ้มอะไร”

เหินฟ้าหุบยิ้มทันควัน หงอขวัญตาไปเลย

 

สหรัฐขับรถพาขวัญใจและขวัญตากลับมาส่งที่หอ เหินฟ้านั่งมาในรถด้วย

“ขอบคุณที่มาส่ง..”

สหรัฐยิ้มนัยน์ตาพราว ขวัญใจไม่เห็น ลงจากรถไป ขวัญตารีบตามลงไปด้วย สองสาวเดินกลับขึ้นหอพักไป สองหนุ่มมองตาม

“ฉันดีใจกะแกด้วยเว้ยไอ้รัฐ ความรักแกคืบหน้าไปอีกก้าวนึงแระ อย่างน้อยสาวเจ้าก็ยอมพูดจากับแกด้วยดีละวันนี้”

สหรัฐพยักหน้ารับ “แต่ตราบใดที่ป๊ากับอาสวยยังไม่ญาติดีกัน คุณขวัญกับฉันก็ยังอยู่คนละฝ่ายกันอยู่ดีละวะ” สหรัฐหน้าสลด ทันใดนั้นมือถือก็ดังขึ้น สหรัฐหยิบขึ้นมากดรับสาย ว่าไงครับป๊า?” 

 

เฮียศาสตร์กำลังนั่งดูสาวๆซ้อมเต้นเพลงใหม่กับครูแต๋วอยู่บนเวที สหรัฐกับเหินฟ้าเดินเข้ามาเงียบๆ ยังไม่มีใครเห็นสองหนุ่ม เชอรี่มัวแต่ส่งสายตาเจ้าชู้ให้เฮียศาสตร์จนเต้นผิดเต้นถูก พลอยทำให้แอปเปิ้ลและลูซี่เสียจังหวะการเต้นไปด้วย แอปเปิ้ลเลยหมั่นไส้ แกล้งขัดขาเชอรี่ จนเชอรี่ล้มหน้าคว่ำไป แอปเปิ้ลหัวเราะชอบใจ เชอรี่พอลุกขึ้นได้ก็พุ่งเข้าไปผลักอกแอปเปิ้ลเต็มแรงจนแอปเปิ้ลล้มหงายไปบ้าง

“อ๊ายยยยย! แกมาผลักฉันทำไมเนี่ยนังเชอรี่” 

เชอรี่ไม่ยอมแพ้ “ก็แกอยากมาแกล้งขัดขาฉันก่อนทำไมล่ะนังแอปเปิ้ล”

“ฉันขัดขาแกที่ไหน  แกต่างหากที่ไม่ดูสเต็ปเต้นให้ดี มัวแต่ดูอะไรก็ไม่รู้ เลยสะดุดล้มเอง  แล้วจะมาหาเรื่องฉันได้ยังไง”

ลูซี่เอ่ยซื่อๆ”แต่ฉันเห็นเธอขัดขาเชอรี่เค้านะ”

แอปเปิ้ลกรี๊ดสุดเสียง “อ๊ายยยยย! อีนี่! ผีเจาะปากมาให้พูดเรอะไงห๊ะ!”

แอปเปิ้ลเงื้อมือจะตบลูซี่ แต่ลูซี่รู้ทัน พุ่งเข้าผลักอกเชอรี่ก่อน เชอรี่เลยผงะหงายล้มไปทางเชอรี่ เชอรี่เลยได้จังหวะ  โดดขึ้นคร่อมแอปเปิ้ลแล้วตบซ้าย ตบขวา “ตาฉันมั่งล่ะ” 


16 หน้า