บทละครโทรทัศน์ รอยฝันตะวันเดือด ตอนที่ 11 หน้า 4
เมื่อมีโอกาสอยู่สองคนกับมายูมิ ยูจิเดินเข้าไปก้มศีรษะขอโทษมายูมิอย่างรู้สึกผิดและเสียใจ “ผมมาช่วยคุณมายูมิช้าไป เลยทำให้คุณต้องบาดเจ็บ”
“ถ้าผู้กองไม่เข้ามาช่วย ฉันอาจจะแย่กว่านี้ก็ได้ค่ะ ฉันต้องเป็นฝ่ายขอบคุณผู้กองมากกว่า”
มายูมิรีบก้มศีรษะขอบคุณยูจิ ยูจิกับมายูมิต่างก้มศีรษะให้กัน และเงยหน้าขึ้นมาพร้อมกัน ทั้งสองชะงักมองกัน ก่อนยิ้มขำอีกฝ่ายที่ทำท่าทางเหมือนกัน
ริวเข้ามาในห้อง ชะงักเล็กน้อยที่เห็นยูจิกับมายูมิยิ้มให้กัน ริวเดินปรี่เข้าไปประคองกอดมายูมิเนียนๆ ตั้งใจประกาศตัวเป็นเจ้าของ “เจ็บตรงไหนบ้างจ๊ะที่รัก ผมเป็นห่วงคุณมาก.. รู้มั้ย”
“ไม่อยากรู้” มายูมิพยายามขยับหนีจากริว แต่กลับถูกริวรวบเอวกอดไว้แน่นกว่าเดิม โชว์ยูจิ
ยูจิมองท่าทางที่ริวแสดงออกกับมายูมิ แม้จะรู้สึกตะขิดตะขวงใจแต่ก็พยายามนิ่ง มายูมิส่งสายตาให้นานะที่อยู่ห่างออกไป ช่วยเคลียร์สถานการณ์อึมครึมตรงหน้า แต่นานะกลับยิ้มหน้าเป็นเหมือนไม่สามารถช่วยอะไรได้
ลูกน้องตำรวจสองนาย คุยกับยูจิสีหน้าเครียด ก่อนแยกออกไปทำหน้าที่ตัวเอง
ที่มุมหนึ่งไกลออกไป ทาคาโอะลอบมองเหตุการณ์เหล่านี้ด้วยสีหน้าและแววตาไม่พอใจ โกรธที่ยูจิเข้ามาทำให้เรื่องเสียไปหมด ทาคาโอะเดินจากไปอย่างหงุดหงิด
ยูจิหันมาบอกริวกับมายูมิที่รอความคืบหน้าอยู่ “ตำรวจส่งศพคนร้ายไปชันสูตรแล้ว เราน่าจะจับตัวคนที่อยู่เบื้องหลังได้ไม่ยาก”
“เรื่องแค่นี้ไม่น่าจะเกินความสามารถของผู้กองยูจิ”
“โอะนิซึกะโซเรียวพูดเหมือนรู้ว่าเป็นฝีมือใคร”
“คำพูดของโซเรียวไม่สำคัญเท่าหลักฐานที่ตำรวจจะใช้มัดตัวคนร้ายหรอกครับ” โคจิเสริม
“ไม่ต้องห่วง... ผมจะเร่งให้เจ้าหน้าที่คลี่คลายคดีนี้ให้เร็วที่สุด”
ริวก้มศีรษะแสดงความขอบคุณยูจิอย่างมีมาด “ขอบคุณผู้กองอีกครั้ง ที่ช่วยว่าที่ภรรยาของผม”
“ว่าที่ภรรยา?”-ยูจิอึ้งไปเล็กน้อย ชำเลืองมองมายูมิอย่างไม่รู้เรื่องมาก่อน
“ฉันกับเค้า เอ้อ...” มายูมิอึกอัก ไม่รู้จะอธิบายกับยูจิยังไง
“มายูมิยังไม่ได้บอกผู้กองเหรอครับว่าเราอยู่บ้านเดียวกันแล้วและกำลังจะแต่งงานกันเร็วๆ นี้”
ยูจิฝืนยิ้มทั้งที่ใบหน้าเจื่อน ผิดหวัง “ขอแสดงความยินดีกับคุณสองคนด้วย”
“ผมกับมายูมิอาจจะยุ่งเตรียมงานแต่งงาน จนไม่ได้มาเรียนเชิญด้วยตัวเอง ขอเชิญผู้กองไปร่วมงานมงคลสมรสของเราล่วงหน้าเลยนะครับ”
“ไม่แน่ใจว่าวันนั้นผมจะสะดวกรึเปล่า”
“งานราชการกำหนดเวลาแน่นอนไม่ได้...ฉันเข้าใจค่ะ” มายูมิพอจะเข้าใจว่ายูจิคงไม่อยากมาร่วมงานแต่งงานของเธอกับริว