บทละครโทรทัศน์ รอยฝันตะวันเดือด ตอนที่ 11 หน้า 5
“ขาดเพื่อนที่แสนดีมาร่วมงานมงคลสมรส ที่รักของผมก็เสียใจแย่สิ” ริวบอกกับยูจิ “หวังว่าผู้กองจะให้เกียรติมาร่วมยินดีกับเรานะครับ” ริวกอดมายูมิแนบแน่น ยิ้มอย่างมีมาด
ยูจิได้แต่ยิ้มแบ่งรับแบ่งสู้ พยายามกลบสีหน้าผิดหวังและเสียใจ มายูมิแอบมองยูจิด้วยความสงสาร ลำบากใจมาก
ยูจิเร่งฝีเท้าเดินออกมาหยุดอยู่บริเวณใต้ต้นไม้ใหญ่ ท่าทางสับสนและผิดหวังที่รู้ว่ามายูมิกำลังจะแต่งงาน ในหัวได้ยินแต่เสียงริว
“มายูมิยังไม่ได้บอกผู้กองเหรอครับ ว่าเราอยู่บ้านเดียวกันแล้วและกำลังจะแต่งงานกันเร็ว ๆ นี้”
ยูจิใช้กำปั้นทุบต้นไม้เพื่อระบายความอึดอัดที่ฝังแน่นภายใน แววตาของยูจิผิดหวัง
ในห้องพักแพทย์มายูมิทอดถอนใจ เพราะสงสารยูจิ
นานะหันมาแซวมายูมิ ขณะช่วยเก็บของใส่กระเป๋าสะพายให้มายูมิเตรียมกลับบ้าน “ไม่สบายใจอย่างนี้... กำลังรักพี่เสียดายน้องอยู่ล่ะสิ”
“เพื่อนกำลังเครียดแทนที่จะปลอบใจ” มายูมิกลุ้มใจ มองผ้าพันแผลที่ข้อมือ
นานะน้ำเสียงจริงจังขึ้น “ฉันแค่อยากเตือนให้เธออยู่ในโลกของความจริง...วันนี้และเวลานี้ ผู้ชายที่เธอควรให้ความสำคัญคือคุณริว”
“ฉันก็แค่เป็นห่วงความรู้สึกของคนดีๆ อย่างผู้กองยูจิ”
“ความสงสารเป็นบ่อเกิดของเสน่หา.. ว่าที่เจ้าสาวอย่างเธอหมดสิทธิ์แล้ว” นานะยิ้มๆ “ตัดใจยกผู้กองให้ฉันเถอะ”
“พูดน่าเกลียด ผู้กองยูจิไม่ใช่สิ่งของที่จะยกให้ใครนะ”
นานะหยอก “แน่ะ มีออกรับแทนกันด้วย”
มายูมิยังไม่ทันอธิบาย นานะก็ยกกระเป๋าของมายูมิมาวางให้ตรงหน้า ตัดบทเอาดื้อๆ “เลิกคิดถึงคนอื่น แล้วกลับไปอินเลิฟกับผู้ชายตัวจริงของเธอซะเถอะ อยู่แถวนี้นานๆ ฉันกลัวมดขึ้นโรงพยาบาล”
มายูมิค้อนนานะ งอนที่เพื่อนแกล้งหยอก
ที่ห้องทำงานทาคาโอะ ในบ่อนมิซาว่า ทาคาโอะนั่งแกะสลักจุกไม้ก็อกด้วยมีดพก ท่าทางนิ่ง แต่แววตาเต็มไปด้วยความโกรธ นาบุและลูกน้องมิซาว่ายืนอยู่ข้าง ๆ
“ผมทำงานตามคำสั่งของท่านยามาโมโต้กับท่านมาซารุทุกอย่าง แต่ผู้กองยูจิกลับขัดขวางการทำงานของเรา” ทาคาโอะมองมาซารุที่นั่งเครียดอยู่ฝั่งตรงข้าม ผ่านจุกไม้ก็อกที่กำลังแกะสลัก
มาซารุตอบอย่างไม่ค่อยสบอารมณ์ “ฉันจะเตือนมันเอง”