บทละครโทรทัศน์ รอยฝันตะวันเดือด ตอนที่ 22 หน้า 3
จุนโกะออกลีลาอาการมากขึ้นกว่าเดิม “โอ๊ย... ฉันไม่ไหวแล้วค่ะท่าน ปวดลำไส้เหมือนจะฉีก โอ๊ย”
มาซารุชักจะรำคาญ “แล้วจะให้ฉันทำยังไง”
“พาฉันไปโรงพยาบาลหน่อยเถอะค่ะ ฉันจะแย่แล้ว โอ๊ย...”
“เอายังไงครับท่าน”
มาซารุไม่พอใจ..หันไปบอกเคน “ไปโรงพยาบาล”
เคนเลี้ยวรถไปโรงพยาบาล
ทาคาโอะเอามีดพับปักลงบนโต๊ะอย่างแรงแล้วหันไปมองลูกน้อง “ไอ้มาซารุพานังจุนโกะไปโรงพยาบาล?”
“ใช่ครับ .. เพิ่งโทรมาสั่งให้เราไปดูแลมันที่โรงพยาบาลเอง ท่านจะรีบกลับ”
“นังจุนโกะเป็นอะไร”
“เห็นบอกว่าปวดท้องรุนแรง”
ทาคาโอะครุ่นคิดด้วยแววตาไม่ไว้ใจ “ฉันไม่ไว้ใจมัน”
จุนโกะเดินออกจากห้องฉุกเฉินด้วยท่าทางร้อนรน พยาบาลเดินตามออกมาแปลกใจ
จุนโกะมองซ้ายมองขวา “พวกเค้าไปแล้วใช่มั้ยคะ”
“ออกไปเมื่อกี้แล้วค่ะ”
จุนโกะถอนหายใจโล่งอก ขยับกำลังจะเดินออกไป
“จะไปไหนคะ?”
“ฉันไม่เป็นอะไรแล้วค่ะ”จุนโกะมองหาบางอย่าง แล้วหันมาถามพยาบาล “ฉันอยากใช้โทรศัพท์ โทรศัพท์อยู่ไหนคะ?”
พยาบาลชี้ไปทางมุมหนึ่งของทางเดิน ซึ่งเป็นทางเดียวกับที่นานะกำลังเดินมากับหมอฮาร่า
นาบุเดินนำลูกน้องมิซาว่าเข้าโรงพยาบาลด้วยสีหน้าเคร่งขรึมเอาเรื่อง
นาบุเปิดประตูโรงพยาบาลเข้ามาอย่างรวดเร็ว
จุนโกะถือนามบัตรของริวยืนที่โทรศัพท์ พร้อมมองซ้าย มองขวาอย่าง หวาดระแวง จุนโกะกำลังหมุนหมายเลขด้วยมือสั่นๆ จนกดหมายเลขพลาด จุนโกะหงุดหงิดตัวเอง แล้วรีบหมุนหมายเลขใหม่
นาบุเดินนำลูกน้องมิซาว่าตามหาจุนโกะ จุนโกะยืนโทรศัพท์อยู่ด้านหน้า แต่นาบุไม่เห็นเพราะมีกำแพงซึ่งนาบุต้องเลี้ยวออกมาจึงจะเจอ