บทละครโทรทัศน์ รอยฝันตะวันเดือด ตอนที่ 9

มายูมินอนคุดคู้หลับสนิทอยู่กับพื้นอย่างน่าสงสาร  ริวชะโงกหน้าขึ้นมามองมายูมิที่หลับสนิทอยู่ เห็นมายูมินอนหนาวอยู่อย่างนั้น ริวเรียกเบาๆ “คุณ... คุณ...”

มายูมิยังหลับอยู่  ริวตัดสินใจข้ามไปยังฝั่งมายูมิ มองเธอด้วยสายตาสงสาร ริวค่อยๆ ช้อนศีรษะมายูมิขึ้นอย่างแผ่วเบา และสอดหมอนไว้ใต้ศีรษะให้มายูมิหนุน ริวเอาผ้าห่ม ห่มให้มายูมิเบามือมาก ริวมองมายูมิด้วยสายตารักมาก  ยิ้มเอ็นดู  โน้มตัวลงใกล้ใบหน้ามายูมิมากขึ้นเรื่อยๆ คล้ายหลงใหล

ใบหน้าริวเข้าไปใกล้มายูมิจนริมฝีปากเกือบจะสัมผัสกัน แต่แล้วริวเหมือนคิดได้ว่าไม่ควรล่วงเกิน

ริวยิ้มดึงใบหน้าตัวเองขึ้น เอานิ้วแตะที่ริมฝีปากตัวเอง...แล้วจึงเอานิ้วนั้นไปแตะที่ริมฝีปากมายูมิอย่างแผ่วเบาไม่ให้เธอตื่น มายูมิขยับตัวเล็กน้อยเหมือนรู้สึกได้ แต่ยังไม่ตื่น 

ริวยิ้มหันกลับไปฝั่งตัวเอง ทิ้งตัวลงนอนอมยิ้มที่มีโอกาสได้ใกล้ชิดกับมายูมิ สองคนนอนหลับอยู่คนละด้าน โดยมีบังเกอร์เบาะคั่นอยู่ตรงกลาง

เช้าวันใหม่ ริวนั่งอยู่ข้างมายูมิ มองมายูมินอนหลับ เผลอจะเอื้อมมือไปลูบผมมายูมิ แต่ชะงักนึกขึ้นได้ กลัวมายูมิตื่น ริวพูดเบาๆ คนเดียว “โอะฮะโยโกะไซมัส...อรุณสวัสดิ์ มายูมิที่รัก”

ริวยิ้มสุขใจ ห่มผ้าให้มายูมิอีกครั้ง ลุกออกไปจากห้องอย่างเงียบเชียบ มายูมิลืมตาขึ้น รับรู้ทุกอย่าง  เพราะตื่นนานแล้ว มายูมิลุกขึ้น มองหมอนกับผ้าห่มที่ริวเอามาให้  

“ฉันไม่ใช่ที่รักของคุณ!” มายูมิผลักหมอนและผ้าห่มห่างจากตัวด้วยความสับสน 

ริวยืนเหม่อมองบรรยากาศยามเช้าเบื้องหน้าในที่ระเบียงริมสวน สีหน้าครุ่นคิดเรื่องราวระหว่างตัวเองกับมายูมิ 

โคจิเข้ามา สังเกตสีหน้าและท่าทางริวอย่างรู้ทัน “เมื่อคืนโซเรียวคงนอนไม่ค่อยจะหลับ เพราะมีเรื่องให้ต้องคิด”

“ขอแค่มายูมิยอมอยู่ที่นี่ เหนื่อยกว่านี้.. ผมก็ต้องเอาชนะใจเธอให้ได้”

“สู้ไม่ถอย สมเป็นโอะนิซึกะโซเรียว”

“อาโคจิมาหาผมแต่เช้าอย่างนี้ คงมีเรื่องสำคัญ?”

โคจิสีหน้าแปรเปลี่ยนเป็นเคร่งขรึมขึ้น “สายในสำนักงานตำรวจส่งข่าวมาว่า มาซารุกำลังจะปิดคดีค้ายาเสพติดของมิอุระภายในอาทิตย์นี้”