บทละครโทรทัศน์ รอยฝันตะวันเดือด ตอนที่ 9 หน้า 4
ชายใส่สูทสีดำหันหน้ามา แต่กลับไม่ใช่ริว “หมู่ทามะ?”
ทามะรีบลุกขึ้นทำความเคารพเคน เคนรับความเคารพ ทั้งสงสัยและไม่พอใจ “หมู่ไม่มีหน้าที่... เข้ามาทำไม?”
เรียวตะรีบตอบแทน “เมื่อกี้ผมเวียนหัวเลยออกไปจิบชาอุ่นๆ ขอให้หมู่ทามะมาเฝ้าแทนครับ”
เคนจ้องเรียวตะกับทามะด้วยสายตาระแวง ไม่ค่อยเชื่อ
ฮารุถีบกรงห้องขังโครมใหญ่!! เรียกความสนใจจากเคน “ห้องขังแข็งแรงขนาดนี้ ต่อให้มีปีกก็บินหนีไม่ได้” ฮารุถามแหย่ “หมวดเคนจะกลัวอะไร?”
“เสือในกรงอย่างมิอุระ ไม่มีอะไรที่ผมต้องกลัว”
“อย่าชะล่าใจกับเสือ อยู่ที่ไหน...เสือก็ยังคงเป็นเสือ”
“ฮึๆ แต่เสือที่กำลังจำนนต่อหลักฐานจนดิ้นไม่หลุด.. มันก็ไม่ต่างอะไร ไปจากลูกแมว”
ฮารุกับเคนจ้องเขม็งมองกัน แววตาร้ายทั้งคู่
ริวกับโคจิเปิดประตูทางออกด้านหลังสำนักงานตำรวจ ก้าวพรวดพราดออกมา จนเกือบชนคัตสึกับ เซกิ ที่ยืนรออยู่
คัตซึโล่งอก “เรากำลังเป็นห่วงโซเรียวกับท่านโคจิอยู่พอดี”
โคจิอธิบายให้คัตซึรู้ “โชคดีที่จ่าเรียวตะบอกทางออกด้านหลังสำนักงานตำรวจไว้”
เซกิถาม “ได้ความคืบหน้าเกี่ยวกับคดีมิอุระบ้างมั้ยครับ?”
ริวสบตาโคจิ เริ่มมั่นใจ “ทาคาโอะ มิซาว่า อยู่เบื้องหลังคดียาเสพติดของมิอุระแน่ๆ” ริวคิดนิดหนึ่ง “วิถีซามุไร...ต้องกล้าเผชิญหน้ากับศัตรูและความจริง ผมจะไปพบทาคาโอะด้วยตัวเอง”
“แต่มันเสี่ยงเกินไป”
“มิอุระก็เคยเสี่ยงช่วยโอะนิซึกะจนรอดพ้นคดีมาแล้ว”
“บุญคุณต้องทดแทน แต่ต้องคำนึงถึงความปลอดภัยด้วย”
“ช่วยมิอุระ... ไม่ใช่เรื่องของการตอบแทนบุญคุณอย่างเดียว แต่หมายถึงการเรียกร้องความยุติธรรมให้ผู้บริสุทธิ์ที่ถูกใส่ร้าย ในฐานะโซเรียวแห่งโอะนิซึกะ.. สายเลือดแห่งซามุไรของพระจักรพรรดิ ผมจะไม่ยอมให้เมืองนี้ตกอยู่ใต้อำนาจมืดของใครเด็ดขาด!”
ริวยืนยันด้วยท่าทางมุ่งมั่น โคจิ คัตสึและเซกิ สบตากันเครียด
ไทชิยืนดูแลความเรียบร้อยอยู่หน้าบ้าน เห็นมายูมิเดินออกมาในชุดทำงาน โดยมีอายะโกะ ฟุมิโกะ เดินตามมา
ฟุมิโกะพยายามเรียกมายูมิไว้ “คุณมายูมิคะ...เดี๋ยวก่อนค่ะ”