บทละครโทรทัศน์ รอยฝันตะวันเดือด ตอนที่ 9 หน้า 2
“ทำไมเร็วขนาดนั้น!”
“ตำรวจอาจจะได้หลักฐานครบหมดแล้ว”
“หรือไม่ก็ต้องการจับแพะ!” ริวครุ่นคิดอย่างอดทนรอไม่ได้อีกต่อไป “เราต้องรีบหาพยานมายืนยันความบริสุทธิ์ของฮารุ มิอุระ ถ้าฮารุถูกดำเนินคดีทั้งที่ไม่มีความผิด เมืองนี้ต้องไม่สงบสุขแน่ๆ”
“โซเรียวคิดจะทำอะไรครับ”
สีหน้าริวเครียด ครุ่นคิด
อายะโกะ เลื่อนเปิดประตูห้องเข้ามา เห็นมายูมิกำลังเก็บที่นอนอยู่ จึงรีบเข้าไปห้าม “เดี๋ยวป้าจัดการเอง มันเป็นหน้าที่ของป้าค่ะ”
“ให้ฉันได้ทำเถอะค่ะ”
อายะโกะดึงมือทั้งสองของมายูมิมากุมไว้ ค้อนเหนื่อยใจ “ดื้อเหมือนคุณเซโกะไม่มีไม่ผิด”
“พี่เซโกะน่ะเหรอคะ?”
อายะโกะพยักหน้ารับ คิดถึงแพรวดาวตอนที่อยู่ที่นี่ แพรวดาวเข้าไปช่วยอายะโกะกับฟุมิโกะเก็บที่นอน “เช้าวันแรกในบ้านโอะนิซึกะ... คุณเซโกะก็มาช่วยป้าเก็บที่นอนเหมือนคุณมายูมินี่แหละค่ะ เธอคงไม่ชิน..ทำตัวไม่ถูก”
ส่วนมายูมิ นึกถึงคำพูดหนึ่งของแพรวดาวที่ระบายความอึดอัดใจให้มายูมิฟัง
“ทาเคชิกับริวช่วยฉันออกมาได้ เค้าพาฉันกลับไปที่โอะนิซึกะ ประกาศให้เป็นโอคุซังเพื่อคุ้มครองไม่ให้ใครทำร้ายฉันอีก จนกว่าฉันจะเรียนจบกลับเมืองไทย”
มายูมิจดจำวันที่คุยกับแพรวดาวได้เป็นอย่างดี มายูมิเศร้า “พี่เซโกะต้องทนอยู่บ้านโอะนิซึกะด้วยความไม่เต็มใจเหมือนฉันตอนนี้ ฉันเพิ่งเข้าใจความรู้สึกของพี่เซโกะ”
“แต่พอเวลาผ่านไปคุณมายูมิก็จะมีความสุขในบ้านหลังนี้... เหมือนอย่างที่คุณเซโกะรู้สึกค่ะ” อายะโกะยิ้มให้กำลังใจมายูมิ
มายูมิฝืนยิ้มรับ ไม่คิดว่าจะมีวันแห่งความสุขนั้น
สำนักงานตำรวจฯ จ่าเรียวตะผายมือเชิญให้ริวกับโคจิเดินเข้าไปด้านใน ก่อนหันมาสบตาโคจิแวบหนึ่งราวกับรู้จักกัน แล้วจึงเลี่ยงออกไป ริวทันเห็นสายตาของจ่าเรียวตะกับโคจิ จึงมองโคจิอย่างสงสัยว่าจ่าไว้ใจได้มั้ย
“จ่าเรียวตะเป็นพ่อของเพื่อนสนิททาโร่... เค้ายินดีช่วยเรา” ริวพยักหน้ารับรู้ โคจิจับแขนริว พูดเตือน “โซเรียวมีเวลาสิบนาที...ก่อนที่ผู้หมวดเคนจะมาสอบปากคำฮารุตามเวลาปกติทุกวัน”
“สิบนาทีก็เกินพอ” สีหน้าริวมั่นใจ