บทละครโทรทัศน์ รอยฝันตะวันเดือด ตอนที่ 8
ริมทะเลสาบ ในสวนสาธารณะ มายูมิม้วนผ้าเช็ดหน้าเป็นปม เอาผ้าเช็ดหน้ามาอังไอร้อนที่ปากให้พออุ่น แล้วเอาไปประคบแก้มให้ยูจิ “ประคบไว้ก่อนนะคะ จะช่วยคลายอาการปวดได้บ้าง”
“ขอบคุณครับ” ยูจิช่วยมายูมิจับผ้าเช็ดหน้าประคบแก้มตัวเอง แสร้งกุมมือมายูมิโดยไม่ตั้งใจ
มายูมิชะงัก สบตายูจิแวบหนึ่ง แล้วค่อยๆ เลื่อนมือตัวเองออกอย่างประดักประเดิด ให้ยูจิจับผ้าเช็ดหน้าประคบแก้มเอง
“ฉันขอโทษที่เป็นต้นเหตุทำให้คุณต้องเจ็บตัว”
“ผมเข้าใจครับ... ถ้าผมมีว่าที่คู่หมั้นน่ารักอย่างคุณมายูมิ ผมก็คงหวงเหมือนคุณริว หรืออาจจะหวงมากกว่าด้วยซ้ำ”
“เขาไม่มีสิทธิ์ ถ้าเขาจะไปไหนกับใครฉันก็ไม่สน”
“คุณพูดเหมือนคุณริวมีคนอื่น?”
ท่าทางมายูมิอึดอัดใจ ไม่อยากพูดถึงริวอีก
ยูจิจึงรีบเปลี่ยนเรื่องคุย “จำวันแรกที่เราเจอกันได้ไหมครับ”
มายูมิมองหน้ายูจิ นึกทบทวนอดีตจุดเริ่มต้นมิตรภาพของทั้งคู่ มายูมิวิ่งตามขโมยที่กระชากกระเป๋าเพื่อน ยูจิเข้ามาช่วยจนบาดเจ็บ มายูมิพายูจิมาทำแผลที่ห้องพยาบาล
มายูมิรู้สึกผิด “วันนั้นผู้กองเจ็บตัวเพราะมาช่วยฉัน วันนี้ก็ต้องเจ็บตัวเพราะฉันอีก”
“ผมถือว่ามันเป็นโชคชะตา โชคชะตาทำให้ผมได้เจอคุณมายูมิ”
“โชคชะตา?”
“ที่ภาษาอังกฤษเค้าใช้คำว่า Destiny ไงครับ.. อาจจะเป็นกุศลที่เราเคยทำร่วมกัน หรือสัญญาที่ติดตัวมา เราถึงได้มีโอกาสได้พบเจอกันแบบนี้”
มายูมิอมยิ้ม ขำความคิดยูจิ “ขนาดนั้นเลยเหรอคะ”
“คิดให้ใจเราเป็นสุข ดีกว่าคิดเรื่องแย่ๆ ที่ทำให้ทุกข์ใจ”
“ผู้กองยูจิมองโลกในแง่ดีจังเลยค่ะ”
“เพราะโลกนี้มีสิ่งดี ๆ น่ารักสดใสมากมายให้มอง อย่างน้อยก็มีคนที่อยู่ข้างผมคนนึงละ”