บทละครโทรทัศน์ รอยฝันตะวันเดือด ตอนที่ 8 หน้า 2

ยูจิยิ้มมองมายูมิ สายตาหวาน มายูมิอึ้งก่อนหลบสายตาของยูจิ มายูมิเริ่มสับสนและหวั่นไหวกับความเป็นสุภาษบุรุษของยูจิ 

หน้าบ้านโอะนิซึกะ เสียงดนตรีโคโตะพิณญี่ปุ่นถูกบรรเลงเสียงดังสนั่นลั่นบ้านทำนองมั่วๆ  ไม่เป็นเพลง 

ระเบียงทางเดินบ้านโอะนิซึกะ โคจิเดินปรี่เข้ามา เห็นไทชิ คัตสึและเซกิยืนสลอน เอามือปิดหูกันอยู่ตรงระเบียงทางเดิน  ท่ามกลางเสียงโคโตะดังอึกทึกครึกโครมจากข้างใน 

“เป็นเอามาก” ไทชิบ่นพึม

“โอย...แก้วหูชั้นนอกกับชั้นในตีกันพั่บๆ” คัตซึโอดครวญ

“งานนี้คงมีคนหูตึงกันทั่วถึง” เซกิก็ได้แต่ปลง

โคจินิ่งคิดนิดหนึ่ง คาดเดาราวกับรู้ทัน

ริวหลับหูหลับตาบรรเลงโคโตะอย่างระบายอารมณ์เต็มที่ ฟังไม่เป็นเพลง  สุดท้าย...ริวจบการบรรเลงด้วยการทุบโคโตะระเบิดอารมณ์... ปึง !! 

“รู้สึกดีขึ้นมั้ย?”

ริวปรายตามองโคจิที่ยืนอยู่ข้างๆ ไม่ยอมตอบ  

โคจิจึงตอบเอง “หรือหงุดหงิดกว่าเดิม?”

ริวถอนลมหายใจแรง ราวกับยอมรับอารมณ์หงุดหงิดที่เก็บกลั้นไม่ได้ 

“ต่อให้พังโคโตะทิ้ง  ก็ไม่ช่วยทำให้อะไรดีขึ้น... เพราะต้นเหตุอยู่ที่ใจเรา”

“ผมเป็นคนป่าเถื่อนเอาแต่ใจ ชอบใช้ความรุนแรง… อย่างที่มายูมิบอกไง”

“ยอมรับในสิ่งที่ไม่ใช่ตัวเรา... คือการยอมแพ้ จมอยู่กับความคิดโทษตัวเอง.. คือการฆ่าตัวตาย”

ริวมองโคจิอย่างงุนงง ว่าจะมาไม้ไหนกันแน่

“วางใจให้สบาย แล้วออกไปเดินเล่นกันดีกว่า”  โคจินิ่งรอคำตอบจากริว 

ริวเดินตามโคจิมาที่แปลงดอกดาวเรือง แล้วชะงักเมื่อเห็นแปลงดาวเรืองออกดอกบานสะพรั่ง เหลืองอร่ามเจิดจ้า

“แปลงดอกดาวเรืองของทาโร่? อาโคจิดูแลดอกดาวเรืองทั้งหมดนี้เองเหรอ?” 

“ความทรงจำดี ๆ ควรค่าแก่การจดจำ... ดอกดาวเรืองทุกดอกในแปลงนี้คือความรักและความใส่ใจของคน ๆ หนึ่ง  มอบให้กับคนที่รัก” โคจิยื่นมือไปแตะดอกดาวเรืองที่บานสวย “ความหมายของดอกดาวเรืองคือ “ชัยชนะอย่างสง่างาม” แต่หากใช้ดอกดาวเรืองแทนความรัก มันกลับหมายถึง..“การตกเป็นทาสรัก”” 

ริวนิ่งฟังโคจิด้วยความสนใจ