บทละครโทรทัศน์ รอยฝันตะวันเดือด ตอนที่ 5
มายูมิกับนานะเดินเข้ามาบริเวณลานร่มรื่นหน้าโรงพยาบาลที่ถูกตกแต่งด้วยริบบิ้นและลูกโป่งหลากสีสัน มีเวทีเล็กๆ บรรยากาศอบอุ่นและเป็นกันเอง มายูมิ เห็นพยาบาลและญาติผู้ป่วยต่างต่อคิวรอรับขนม ของเล่นและดอกไม้ ตามซุ้มที่ไทชิ คัตสึ เซกิและลูกน้องโอะนิซึกะช่วยกันแจก
ริวประกาศผ่านโทรโข่งอย่างอารมณ์ดี อยู่ตรงมุมที่จัดให้ผู้ป่วยต่างวัยนั่งทานอาหารและขนมด้วยกัน “อาหารอร่อย ขนมอร่อย เชิญชิมได้ตามอัธยาศัย”
ป้าผู้ป่วยถามยิ้มๆ “แล้วคนแจกล่ะจ๊ะ”
ริวหัวเราะ “คนแจกก็อร่อย.. แต่ห้ามชิมเพราะมีคุณหมอมายูมิเป็นเจ้าของแล้วครับ”
พยาบาล ญาติผู้ป่วยและเหล่าผู้ป่วยต่างส่งเสียงวี้ดวิ้วแซวริวอย่างชอบใจ
ริวตรงเข้าไปช่วยพยาบาลดูแลผู้ป่วยเด็กและผู้ใหญ่ที่กำลังทานอาหารกันอย่างเบิกบาน
มายูมิเดินตรงเข้าไปต่อว่าริวอย่างไม่รอช้า “ทำอะไรของคุณ”
“กำลังคิดถึงที่รักอยู่พอดี มาช่วยหน่อยสิจ๊ะ”
“กฎของโรงพยาบาล ไม่ให้ผู้ป่วยบางคนทานอาหารตามใจตัวเอง ถ้าผู้ป่วยเป็นอันตรายใครจะรับผิดชอบ”
ริวจะอธิบาย แต่พูดไม่ทันมายูมิ “ผม”
“อย่างคุณจะรับผิดชอบอะไรได้ ชีวิตคนไม่ใช่ของเล่น ทำไมไม่นึกถึงความปลอดภัยของผู้ป่วยบ้าง”
ริวจะอธิบาย แต่ก็พูดไม่ทันมายูมิอีก “ก็”
“ฉันไม่อยากฟังคำแก้ตัวของคุณ!”
“คุณหมอมายูมิคะ” มายูมิหันขวับ สีหน้าดุด้วยความโมโหริว พอเห็นหน้าเจื่อนๆ ของพยาบาล จึงพยายามปรับสีหน้านิ่ง พยาบาลอธิบายกับมายูมิอย่างกล้าๆ กลัวๆ “คุณริวจัดอาหารและขนมที่ผู้ป่วยทานได้มาแจกค่ะ ผู้ป่วยคนไหนเป็นเบาหวาน ก็มีอาหารเลี่ยงน้ำตาล ผู้ป่วยคนไหนเป็นโรคหัวใจ ก็มีอาหารเลี่ยงน้ำมัน”
“ใช่ๆ ขนมส่วนใหญ่จะหวานน้อย แต่อร่อยมาก” นานะพูดขณะเคี้ยวขนมตุ้ยๆ อย่างเอร็ดอร่อย
“อาหารดี บรรยากาศดี ทำให้ป้ารู้สึกสดชื่นขึ้นเยอะ”
“ขอบคุณโอะนิซึกะโซเรียวกับคุณหมอมายูมิมากค่ะ”
หลายคนพูดพร้อมกัน “อาริกาโตะ โกะไซมัส... ขอบคุณโอะนิซึกะโซเรียวกับคุณหมอมายูมิ”
พยาบาล ญาติผู้ป่วยและผู้ป่วยต่างก้มศีรษะขอบคุณริวกับมายูมิพร้อมกัน
ริวสะกิดมายูมิให้โค้งตัวขอบคุณพร้อมเขา มายูมิจำต้องทำตามอย่างอึ้งๆ และพูดไม่ออกเมื่อถูกริวทำเนียนโอบเอวเธอไว้อย่างทะนุถนอม