บทละครโทรทัศน์ รอยฝันตะวันเดือด ตอนที่ 5 หน้า 5
ยูจิรายงาน “ผมสอบปากคำเจ้าหน้าที่ที่อยู่เวรเมื่อวาน แต่ไม่มีอะไรผิดปกติ ของกลางทั้งหมดในห้องเก็บหลักฐาน มีแค่ปืนของโอะนิซึกะหายไปกระบอกเดียวครับ”
“สั่งพักราชการเจ้าหน้าที่ที่อยู่เวรเมื่อวานทุกคน จนกว่าจะหาตัวคนผิดมาลงโทษได้”
“ครับท่าน” ยูจิรับคำ
มาซารุถอนใจแรง หงุดหงิด
เคนหลุดปากออกมา “หลักฐานสำคัญชิ้นเดียวที่จะมัดตัว ริว โอะนิซึกะ หายไปแล้ว เราก็จัดการพวกโอะนิซึกะไม่ได้สิครับ”
มาซารุหันขวับจ้องเคนอย่างอารมณ์เสีย เคนรีบก้มหน้าหลบสายตา รู้ว่าพูดไม่เข้าหูเจ้านาย มาซารุเครียด เจ็บใจมาก
ไนท์คลับมิซาว่า สาวสวยมากมายร่ายรำแสดงโชว์เต้นอยู่บนเวที ครู่หนึ่งเสียงเพลงจบลง เสียงปรบมือจากนักเที่ยวดังกึกก้อง เพลงใหม่ดังขึ้น แขกในคลับพากันมองบนเวทีอย่างสนอกสนใจ
จุนโกะในชุดสวยงามหวาบหวาม สุดเซ็กซี่ ก้าวออกมายืนกลางเวทีแล้ววาดลวดลายร้องเพลงประกอบการแสดงอย่างสวยงามและมีเสน่ห์ นักเที่ยวต่างจ้องมองจุนโกะด้วยความความตะลึง
ทาคาโอะใช้ปลายมีดพกเล่นวนขอบแก้วเครื่องดื่ม ขณะนั่งมองไปที่จุนโกะบนเวที โดยมีนาบุยืนอยู่ข้าง ๆ “ฝีมือการแสดงใช้ได้”
“จุนโกะเรียกความสนใจจากแขกที่มาเที่ยวไนท์คลับของเราทุกคืนครับ”
“อย่างนี้ค่อยคุ้มค่าจ้างหน่อย” ทาคาโอะยิ้มอย่างพึงพอใจขณะยกเครื่องดื่มขึ้นจิบ
ลูกน้องมิซาว่าคนหนึ่งเข้ามากระซิบรายงานทาคาโอะ ทาคาโอะนิ่งฟัง ก่อนสั่ง “เชิญเค้าไปรอฉันที่ห้องรับรอง”
ลูกน้องก้มศีรษะรับคำ แล้วเลี่ยงออกไป ทาคาโอะลุกขึ้น มองจุนโกะก่อนหันไปสั่งนาบุ “ให้จุนโกะไปต้อนรับแขกคนพิเศษของฉันด้วย”
“ได้ครับนาย” นาบุโค้งตัวรับคำสั่ง ขณะทาคาโอะเดินเข้าไปยังห้องรับรอง
ห้องรับรองวีไอพี ไนท์คลับมิซาว่าทาคาโอะจ้องบุคคลที่นั่งอยู่ตรงหน้าด้วยความตกใจ “ปืนของกลางอยู่ในมือตำรวจ แล้วมันจะหายไปได้ยังไง!”
มาซารุถือแก้วเครื่องดื่มนั่งอยู่ตรงโซฟาเหมือนจะใจเย็น แต่สีหน้าเคร่งเครียดมาก เคนยืนประกบอยู่ใกล้ ๆ เผยให้เห็นว่ามาซารุกับทาคาโอะเป็นพวกเดียวกัน
“ถ้าไม่ใช่หนอนบ่อนไส้ ก็คงมีคนคอยช่วยพวกโอะนิซึกะ”
ทาคาโอะพึมพำอย่างนึกขึ้นได้ “ฮารุ มิอุระ?”
“แน่ใจเหรอว่าเป็นฝืมือพวกมิอุระ?”