บทละครโทรทัศน์ ลิขิตริษยา ตอนที่ 9 หน้า 11
“ท่านเหมือนเป็นผู้ให้ชีวิตผมนี่ครับคุณแม่ โลกนี้นอกจากคุณพ่อ คุณแม่ พี่ต้น ก็คงมีแต่หลวงตาที่รักผมมากที่สุด” บวรยศพูดด้วยความคิดถึงหลวงพ่ออุเทน
โฉมฉายที่ดูอายุมากขึ้นหลายปี กำลังเตรียมขนมใส่กระจาดให้กับเนตร “ขนมเสร็จแล้วนะลูก มายกไปได้เลย” เนตรหญิงสาวสวยใสหน้าตาน่ารักรีบปราดเข้ามาทันที “จ้ะแม่ เดี๋ยวหนูออกไปขายขนมก่อนนะจ๊ะ”
“ระวังเนื้อระวังตัวด้วยล่ะลูก อย่าลืมว่าเราน่ะเป็นผู้หญิง” โฉมฉายเตือน
“แม่ไม่ต้องห่วงหรอกจ้ะ แถวนี้ใครๆ ก็รู้จักหนูทั้งนั้น จริงด้วยสิ ก่อนขายของต้องบอกยายให้ยายช่วย จะได้ขายดีๆ” เนตรหันไปคุยกับรูปของป้ารีที่ตั้งอยู่บนหิ้ง “หนูไปขายขนมแล้วนะจ๊ะยาย ยายอย่าลืมเรียกลูกค้าให้หนูด้วยนะจ๊ะ หนูไปก่อนนะจ๊ะแม่” เนตรยกกระจาดเดินออกไป
โฉมฉายมองตามยิ้มๆ เอ็นดู
เนตรกำลังพายเรือโดยที่บนเรือมีขนมไทยเต็มลำ เนตรพายเรือไปตะโกนเรียกลูกค้าในคุ้งน้ำไปด้วย “ขนมยายรีมาแล้วจ้า รับขนมอร่อยๆ ไหมจ๊ะ”
ที่ศาลาริมคลองของเรือนพระยาราชรักษ์ จันมายืนรอที่ศาลาพลางตะโกนเรียกเนตรไปด้วย “ทางนี้จ้าแม่ค้า” เนตรเหลือบไปเห็นจันก็รีบพายเรือมาเทียบตรงศาลาริมน้ำทันที “มีขนมอะไรบ้างจ๊ะแม่ค้า” จันเอ่ยถาม
“วันนี้มีขนมตาล ขนมใส่ไส้ ขนมกล้วย ข้าวต้มผัด อ่อ ขนมช่อม่วงก็มีนะจ๊ะ”
จันมองขนมในถาดด้วยความสนใจ “เอาอย่างละ 10 ชิ้นจ้ะ“
“ได้จ้ะ” เนตรรีบหยิบขนมใส่ห่อให้จันอย่างกุลีกุจอ
จันมองอย่างสนใจ “แหม...ตั้งแต่ยายรีตายไป ฉันนึกว่าจะไม่ได้กินขนมอร่อยๆ ฝีมือแกอีกแล้ว”
“พอยายเสียหนูกับแม่ก็เลยช่วยกันทำขนมเองจ้ะ”
จันยิ้มเอ็นดู “หนูนี่ก็ดีนะ อายุยังน้อยรู้จักขยันทำมาหากิน มาแถวนี้บ่อยๆ นะ ต่อไปจะได้อุดหนุนกันเรื่อยๆ”
เนตรยิ้มรับด้วยรอยยิ้มสดใส
จันถือถาดใส่ขนมเดินเข้ามาวางที่โต๊ะตรงหน้าคุณหญิงมณี
คุณหญิงมณีหันมาถามอย่างสนใจ “ขนมนี่อร่อยรสชาติเหมือนฝีมือยายรีเลย เอ็งไปซื้อที่ไหนมาหรือจัน”
“หลานยายรีทำมาขายค่ะคุณหญิง”
คุณหญิงมณีตักขนมใส่ปากเลิ่กคิ้วอย่างสนใจ “ถึงว่ารสชาติเหมือนกันแบบนี้ เขามาขายทุกวันหรือเปล่า”
“น่าจะมาทุกวันค่ะคุณหญิง”
“ดี งานเลี้ยงวันเกิดท่านเจ้าคุณ จันไปเหมาขนมเจ้านี้มาเลี้ยงแขกของฉันเลยนะ ถามเขาด้วยว่าทำขนมอย่างอื่นเป็นไหม ฉันอยากได้มาให้มากพอรับแขกของฉัน”
“ได้ค่ะคุณหญิง”