บทละครโทรทัศน์ ลิขิตริษยา ตอนที่ 9 หน้า 12
ทันใดนั้นอรรถกรเดินเข้ามา
“ทำไมวันนี้กลับเร็วล่ะลูก” คุณหญิงมณีเอ่ยถาม
“วันนี้คนไข้น้อยครับคุณแม่ ผมเลยกลับมาก่อน รู้สึกไม่ค่อยมีเวลาคุยกับคุณแม่เลย”
คุณหญิงมณียิ้มรับอย่างพอใจ “ทำตัวน่ารักกับแม่แบบนี้ อยากได้อะไรจากแม่หรือเปล่า หรือว่าไปแอบชอบลูกสาวบ้านไหนเข้า จะให้แม่ไปช่วยจีบล่ะสิท่า”
อรรถกรยิ้มรับอย่างอายๆ “ไม่มีหรอกครับคุณแม่ วันๆ ผมอยู่แต่กับคนไข้ จะเอาเวลาไหนไปจีบผู้หญิงล่ะครับ”
ทันใดนั้นเองเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น จันรีบลุกไปรับทันที “สวัสดีค่ะ บ้านท่านเจ้าคุณราชรักษ์ค่ะ อ๋อ คุณหมออรรถกรหรือคะ สักครู่นะคะ”
อรรถกรได้ยินก็ลุกไปรับสาย “สวัสดีครับผมอรรถกรพูดอยู่ครับ” อรรถกรฟังเสียงจากปลายสายก็ชะงักทันที“ได้ครับ ผมจะไปเดี๋ยวนี้” อรรถกรวางสาย
คุณหญิงมณีหันมาถามด้วยความสนใจ “มีอะไรหรือลูก”
“ทางโรงพยาบาลโทรมาบอกว่ามีคนไข้โทรมาตามให้ไปรักษาที่บ้านครับ ตอนนี้ทุกคนยุ่งมากเลยขอให้ผมไปแทน”
“อะไรกันลูกเพิ่งจะเลิกงานมาแท้ๆ อยากรู้จริงๆ ว่าคนไข้บ้านไหนกัน ถึงได้ใช้อำนาจอย่างนี้ได้”
อรรถกรถอนหายใจไม่อยากจะบอกคุณหญิงมณีเลย
ที่เรือนหลวงเดช หลวงเดชในสภาพทรุดโทรมอาเจียนออกมา อรพิลาสเอากระโถนรองทำสีหน้ารังเกียจ “อี๊ คุณพ่อทำไมอาเจียนอย่างนี้คะ สกปรกจริงๆ” อรพิลาสวางกระโถนกระแทกลงทันที พลันตะโกนเรียกคนข้างนอก “ใครอยู่ข้างนอก มาดูคุณพ่อหน่อยสิ ได้ยินฉันเรียกไหม”
เจิมเปิดประตูเข้ามาสีหน้าตกใจ “คุณหลวงเป็นอะไรหรือคะ”
“แกก็แหกตาดูเอาสินังเจิม คุณพ่ออาเจียนเต็มไปหมด อี๊ เหม็นจะตาย แกเช็ดให้เรียบร้อยนะ ฉันได้กลิ่นแล้วคลื่นไส้” อรพิลาสรังเกียจเดินออกไปเลย
เจิมมองอรพิลาสพลันถอนหายใจเอือมๆ ก่อนจะเข้ามาหาหลวงเดช “ไม่เป็นไรนะคะคุณหลวง เดี๋ยวเจิมเช็ดให้เองค่ะ” เจิมหันไปเก็บกระโถนแล้วเช็ดอย่างไม่ได้รังเกียจแม้แต่น้อย
อรพิลาสเดินหงุดหงิดออกมา ซ่อนกลิ่นหันมาถามอย่างสงสัย “เอะอะอะไรหรือลูกเสียงดังจนแม่ตกใจ”
“ก็คุณพ่อน่ะสิคะ อาเจียนเลอะเต็มไปหมด ทำไมคุณแม่ไม่จ้างพยาบาลมาดูแลคุณพ่อคะ ให้หนูทำหนูไม่เอาหรอกนะ สกปรกจะตาย”
“ไม่ใช่แม่ไม่หา แต่มันหาไม่ได้นี่ลูก นี่แม่ก็โทรตามหมอที่โรงพยาบาลมาดูแล้ว อีกเดี๋ยวก็คงมา”
ทันใดนั้นเองพวงก็เดินเข้ามา “คุณหมอมาแล้วค่ะ”
ซ่อนกลิ่นและอรพิลาสหันไปเห็นว่าอรรถกรสะพายกระเป๋ายาเดินเข้ามา อรรถกรเห็นอรพิลาสก็ชะงักทันที ละสายตาที่จะมองเธอไม่ได้เลย