บทละครโทรทัศน์ ลิขิตริษยา ตอนที่ 9 หน้า 14
ซ่อนกลิ่นชักหงุดหงิดเลยรีบค้าน “คุณเป็นหมอก็ให้ยารักษาไปตามอาการก็ได้นี่ แต่ยังไงฉันก็ไม่ให้คุณหลวงไปเสี่ยงติดเชื้อโรคที่โรงพยาบาลหรอก”
อรรถกรได้ฟังก็ถอนหายใจอย่างอ่อนใจ “งั้นผมจะเขียนใบสั่งยาให้ แต่ถ้าอาการแย่ลงเมื่อไหร่ก็พาคุณหลวงไปโรงพยาบาลนะครับ”
ซ่อนกลิ่นยิ้มอย่างพอใจ “ค่ะ”
หลวงเดชหันมาบอกซ่อนกลิ่นอย่างกังวล “ให้พี่ไปนอนรักษาตัวที่โรงพยาบาลก็ได้นี่ซ่อนกลิ่น”
ซ่อนกลิ่นหลุดปากเสียงดัง “น้องบอกว่าไม่ได้ก็ไม่ได้สิคะ” อรรถกรมองซ่อนกลิ่นอย่างแปลกใจ ขณะที่ซ่อนกลิ่นรู้ตัวก็รีบเก็บสีหน้าอาการทันที “เรียบร้อยแล้วเชิญคุณหมอได้เลยนะคะ”
ซ่อนกลิ่นเดินมาส่งอรรถกรที่ห้องโถง ขณะที่อรพิลาสนั่งอ่านนิตยสารอยู่ใกล้ๆ
“ขอบคุณคุณหมอมากนะคะ แล้วก็ฝากความคิดถึงถึงเจ้าคุณราชรักษ์ด้วย ฝากเรียนท่านว่าเอาไว้มีโอกาสจะชวนคุณหลวงไปเยี่ยมเยียนท่านนะคะ” ซ่อนกลิ่นกล่าว
“ได้ครับ อ้อ วันมะรืนนี้ที่บ้านมีงานฉลองครบรอบวันเกิดคุณพ่อ ถ้าคุณหลวงกับคุณซ่อนกลิ่นสะดวกก็เชิญด้วยนะครับ คุณพ่อกับคุณแม่น่าจะดีใจ” อรรถกรออกปากเชิญ
ซ่อนกลิ่นยิ้มกริ่มขึ้นมาทันทีเมื่อนึกถึงคุณหญิงมณี “อ่อ ยินดีเลยค่ะ ฝากเรียนท่านว่าฉันไปแน่ค่ะ ฉันว่าคุณแม่ของคุณหมอต้องดีใจแน่”
“งั้นผมขอตัวกลับก่อนนะครับ” อรรถกรหันไปทางอรพิลาสที่ดูไม่ได้สนใจตนเองเลย
ซ่อนกลิ่นเห็นเข้าก็หันไปเรียกอรพิลาส “หนูอร คุณหมอต้นจะกลับแล้วลูก”
อรพิลาสชะงัก พลันลุกขึ้นมาส่งอย่างเสียไม่ได้ อรพิลาสยกมือไหว้ “ขอบคุณที่มารักษาคุณพ่อค่ะ”
อรรถกรอ้าปากจะตอบแต่แล้วอรพิลาสก็เดินกลับไปนั่งเปิดหนังสือดูต่อหน้าตาเฉย อรรถกรหน้าเจื่อนๆ นิดๆ พลันยกมือไหว้ “ลาล่ะครับ”
ซ่อนกลิ่นรับไหว้ ขณะที่อรรถกรเดินออกไป ซ่อนกลิ่นหันมามองอรพิลาส ถอนหายใจเอือมๆ
หลวงเดชอาเจียนไม่หยุด ซ่อนกลิ่นตะโกนเรียกธูป “นังธูป มาหรือยังฮะ”
ธูปยกกะละมังใส่น้ำและผ้าเข้ามา “มาแล้วค่ะ”
ซ่อนกลิ่นตวาดใส่ธูปอย่างหงุดหงิด “ชักช้าจริงๆ เอ็งนี่ รีบเช็ดเลยเร็วๆ กลิ่นเหม็นคับห้องไปหมดแล้ว”
ธูปยอมเช็ดพื้นอย่างเสียไม่ได้ “ทำไมคุณซ่อนกลิ่นไม่พาคุณหลวงไปโรงพยาบาลล่ะคะ ที่โน่นมีนางพยาบาลเยอะแยะ ให้นางพยาบาลดูแลคุณหลวงไม่ดีกว่าหรือคะ”
ซ่อนกลิ่นเผลอตวาดออกไป “นังโง่ ขืนไปโรงพยาบาลก็ได้รู้กันหมดสิ”
ธูปชะงักหันมามองซ่อนกลิ่นงงๆ “รู้อะไรหรือคะ”