บทละครโทรทัศน์ ลิขิตริษยา ตอนที่ 2 หน้า 4
“กรองแก้ว ถึงน้องจะไม่มีลูกแต่น้องก็ยังเป็นแม่คนหนึ่งของลูกๆทั้งสองของคุณหลวงได้นี่จ๊ะ” กรองแก้วได้ยินตรงนี้ก็ชะงักคิดได้มองหน้าโฉมฉายก็เห็นรอยยิ้มอบอุ่น “ทำสิ่งที่น้องสามารถทำได้ และทำให้ดีที่สุดเหมือนที่น้องเป็นภรรยาที่ดีของคุณหลวง เป็นน้องที่ดีของพี่ และเป็นพี่ที่ดีของพิศอย่างทุกวันนี้ นี่ล่ะคือสิ่งที่ทำให้ทุกคนที่นี่รักน้องมาก โดยเฉพาะคุณหลวง”
“น้องรู้สึกเป็นคนที่มีบุญวาสนาที่ได้มาเป็นคนของครอบครัวนี้ น้องสัญญานะคะว่าน้องจะรักและดีกับทุกคนในบ้านนี้เท่าที่ชีวิตหนึ่งของน้องจะทำได้”
โฉมฉายกับกรองแก้วกอดกันมีความสุข
พรเดินดูของแล้วเห็นขนมน่ากินเลยเดินไปที่แผงขนม แม่ค้าพอเห็นพรก็ชม้ายชายตายิ้มหวานให้
พรบอกกับแม่ค้า “ข้าวเหนียวสังขยาสองห่อ หม้อแกงสองถาดจ้ะ”
แม่ค้าได้ยินพรสั่งก็หน้าตึงขึ้นมาเลย “อยู่คนเดียวกินสองอย่าง จะซื้อให้ใคร”
“ให้ใครก็เรื่องของข้า”
“แล้วฉันล่ะ”
พรพอได้ยินเสียงแม่ค้าจะเริ่มดังก็เขยิบไปกระซิบ “เบาๆสิอีช่วง เอ็งก็แค่ให้ข้าทำเสน่ห์เรียกผัวเอ็งกลับบ้าน จะมาอะไรนักหนาวะ”
“แต่พี่ไม่ได้ทำกับฉันแค่เสน่ห์นะ”
“แล้วไง ก็เอ็งยอมข้า เอาสิ ถ้าเอ็งปากมากผัวเอ็งจับได้ใครมันจะโดนหนักกว่ากัน”
แม่ค้าโมโหงอนค้อนใส่พรเพราะพูดไม่ออก แล้วจ้วงๆขนมด้วยความโมโห
ระหว่างนั้นมีเพื่อนแม่ค้าวิ่งมา “นี่ อีช่วง รู้หรือยัง บ้านอีซ่อนกลิ่นไฟไหม้“
พรพอได้ยินก็ตกใจ “จริงเหรอวะ ไหม้เมื่อไหร่”
“ฉันก็ไม่รู้ เห็นเขาว่าคนไปช่วยเยอะแล้วนะ”
พรไม่สนใจรีบวิ่งไปทันที
พวกชาวบ้านหลายคนกำลังเดินคุ้ยๆดูในซากบ้านที่ไหม้ไฟไปแล้วของซ่อนกลิ่น
พรวิ่งหน้าตื่นมาจากอีกทาง พอเห็นสภาพก็นิ่งตกใจ แล้วรีบวิ่งเข้าไปหาชาวบ้าน “ซ่อนกลิ่นล่ะพี่ ซ่อนกลิ่นอยู่ไหน เป็นไงบ้าง”
“นังซ่อนกลิ่นนะรึ” ชายคนนั้นหัวเราะหยัน “เฮอะ มันหนีตามผู้ชายไปแล้วมั้ง”
พรโกรธ “เฮ้ย! ซ่อนกลิ่นมันหนีตามใคร พี่พูดให้มันดีๆนะ”
หญิงอีกคนบอก “จริงสิวะไอ้พร คนอะไร้ ไฟไหม้บ้านก็ไม่คิดจะดับ คนอื่นเขาวิ่งไปหาบน้ำมาดับกันวุ่นวายนังซ่อนกลิ่นมันนั่งดูเฉย”
“พอพวกข้าดับไฟเสร็จ เหลียวมาอีกทีก็เห็นมันก็นั่งรถชูคอ ออกไปกับผู้ชายแล้ว”