บทละครโทรทัศน์ ลิขิตริษยา ตอนที่ 2 หน้า 5
“ซ่อนกลิ่นมันไปไหน”
“ข้าจะไปรู้เหรอ ดีไม่ดีมันคงเหมือนแม่มัน ได้ผัวรวยเลยเผาบ้านทิ้ง”
“อะไรไม่เจ็บใจเท่า ไฟไหม้ทั้งทีของมีค่าอะไรก็ไม่มีให้เห็นเลย”
“ไม่รู้มันเก็บหมด หรือมันไม่มี จะเสียแรงพวกเรามาช่วยก็ไม่รู้”
ชาวบ้านบ่นกันไป แต่พรก็ไม่มีสมาธิจะฟัง เพราะยังอึ้งกับข้อมูลที่ได้ยินมองไปที่ถนนด้วยความสงสัย
ด้านหน้าบ้านหลวงเดช รถแล่นมาจอด ซ่อนกลิ่น เจิม อุ่น พวง ก้าน รีบลงมาจากรถ ซ่อนกลิ่นพอเห็นบ้านที่ใหญ่โตของหลวงเดชก็มองด้วยความตื่นตะลึง
เจิมเรียก “เอ้า...แม่คู้ณ ใจคอจะไม่ช่วยกันยกข้าวของหน่อยหรือหล่อน”
ซ่อนกลิ่นแอบเบ้ปากแล้วรีบเดินไปท้ายรถ
กรองแก้วเดินออกมาไม่ทันเห็นซ่อนกลิ่น “ทำไมมากันช้านัก คุณหลวงกับคุณโฉมจะรีบเอาของไปถวายที่วัดด้วยนะ”
เจิมตั้งท่าจะรายงาน “พอดีมีเรื่องนิดหน่อยเจ้าค่ะ คือว่า...”
ซ่อนกลิ่นเดินออกมาจากด้านท้ายรถ พอกรองแก้วเห็นก็แปลกใจ “แม่ซ่อนกลิ่น!!!”
เจิมรีบสะกิดก้านเป็นการเกี่ยงให้ไปบอกกรองแก้ว เพราะถือเป็นตัวก่อเรื่อง ก้านก็รีบเข้าไปทันที “เอ่อ... คือ บ้านแม่ซ่อนกลิ่นไฟไหมครับ”
ซ่อนกลิ่นรีบทรุดตัวลงนั่งที่พื้นไหว้ “คุณกรองแก้วเจ้าขา ฉันไม่เหลืออะไรแล้วเจ้าค่ะ ไม่เหลือใครแล้วด้วยคุณช่วยฉันด้วยเถิดนะเจ้าคะ ฮือๆๆ”
“จะให้ฉันช่วยอะไร”
“ดิฉันอยากจะพบคุณหลวงสักครั้งเจ้าค่ะ”
กรองแก้วฉิวขึ้นมาทันที “ฉันไม่เห็นว่ามันจะเป็นธุระกงการอะไรของคุณหลวง เธอกลับไปเสียเถอะ” กรองแก้วพูดจบก็จะรีบเดินเข้าบ้านไป
แต่ซ่อนกลิ่นรีบพูดตามหลัง “คุณหลวงให้สัญญากับฉันว่าถ้าวันหนึ่งเดือดร้อน ให้มาพบได้ทันทีเจ้าคะ....เพื่อตอบแทนที่ดิฉันเคยช่วยทำคลอดให้คุณพิศและคุณหนูให้ปลอดภัยนะเจ้าคะ”
เหมือนฟ้าผ่าเปรี้ยง กรองแก้วถึงกับอึ้งที่โดนทวงบุญคุณ กรองแก้วเดินกลับมาจ้องหน้าซ่อนกลิ่นๆ แกล้งทำเจี๋ยมเจี่ยมหลบตาดูเหมือนคนไม่มีทางสู้ กรองแก้วนิ่งไปพักก็หันไปหาเจิม “เจิม ไปกับฉัน ของพวกนี้ให้เด็กมันขน”
กรองแก้วสะบัดหน้าเดินไป มีเจิมตามไป ซ่อนกลิ่นมองตามลุ้นว่ากรองแก้วจะไปบอกคุณหลวงไหม
โฉมฉายกำลังจุดธูปเทียนบูชาพระ มีท่านเจ้าอาวาสนั่งอยู่ ผลนั่งประนมมือคอยอยู่ที่ใกล้ประตู ทันใดนั้นเทียนก็ดับลง โฉมฉายรำพึงขึ้นด้วยความแปลกใจ “เอ.. แปลกนะเจ้าคะ อยู่ดีๆ เทียนก็ดับ”