บทละครโทรทัศน์ แม่อายสะอื้น ตอนที่ 29
บทประพันธ์ อนัญจนา
บทโทรทัศน์ สาวิตา
คอนโดจิดาภา ทรงพลยืนอยู่ที่หน้าประตู
“เข้ามาก่อนสิคะ”
“ไม่เป็นไรครับ ผมมีเรื่องจะพูดกับคุณนิดเดียว”
“จิเห็นข่าวแล้วล่ะค่ะ”
ทรงพลถอนหายใจ “นั่นแหละครับ ผมเลยคิดว่าผมควรจะต้องมาขอโทษคุณ”
จิดาภาจับแขนทรงพล “ไม่เป็นไรเลยค่ะพล จิไม่ได้โกรธอะไรคุณเลยค่ะ แค่คุณตาสว่าง”
จิดาภาเลื่อนมือมาจับที่มือทรงพล “จิก็ดีใจแล้วค่ะ”
ทรงพลเอามือตัวเองออกมาจากมือจิดาภา จิดาภาโมโห “อะไรกันคะพล”
“ผมแค่จะมาขอโทษที่เคยว่าจิว่าโกหก แค่นั้น ไม่ได้มีอะไรไปมากกว่านั้น”
“ทำไมล่ะคะ ในเมื่อพลก็เห็นธาตุแท้มันแล้ว จิไม่เคยโกรธพลเลยนะคะ จิเข้าใจ อย่างพลจะไปทันเล่ห์เหลี่ยมอะไรผู้หญิงแบบนั้นได้ จิให้อภัยพลค่ะ จิให้โอกาสพลเรื่องเราสองคน...”
“เรื่องเราสองคนมันจบไปตั้งนานแล้วจิ” จิดาภามองหน้าทรงพล “ผมกลับก่อนนะ”
ทรงพลหันหลังจะเดินออกไป จิดาภาวิ่งไปดึงมือไว้
“เดี๋ยวสิคะพล ถ้าคุณไม่ได้จะกลับมาคบกับจิ แล้วคุณมาหาจิที่คอนโดทำไม”
“ผมบอกแล้วไงว่าผมมาขอโทษที่ตอนนั้นผมไม่ยอมเชื่อคุณ แค่นั้นจริงๆ”
จิดาภาโกรธมาก “ทำไมล่ะคะ!! หรือนี่จนตอนนี้ที่พลก็รู้เรื่องจริงทั้งหมดแล้ว พลก็ยังคิดอะไรไม่ได้ ยังโง่ตัดใจจากมันไม่ลงอีกงั้นเหรอคะ”
“ไม่ใช่จิ...” ทรงพลเว้น “ผมไม่กลับมาคบกับคุณอีก เป็นเพราะผมไม่ได้รักคุณแล้วต่างหาก” จิดาภามองหน้าทรงพล “ต่อให้มีดาวนิลหรือไม่มี ผมก็ไม่ได้รู้สึกอะไรกับคุณแล้ว”
“งั้น..จิจะทำทั้งหมดไปทำไม”
“ลาก่อนนะจิ”
ทรงพลหันหลังแล้วเดินออกไป จิดาภาทำอะไรไม่ได้นอกจากมองตามไป น้ำตาไหลออกมาอย่างไม่รู้ตัว