บทละครโทรทัศน์ แม่อายสะอื้น ตอนที่ 29 หน้า 3
“น้ากุ้ง น้ากุ้งอยู่ไหม หายหัวไปไหนกันหมดเนี่ยยย ทีตอนขอยืมเงินชั้นล่ะเสนอหน้ากันมาเชียวนะ พอจะมาขอพึ่งล่ะไม่อยู่บ้านกันซักคน” ผึ้งมองไปเห็นรถตำรวจมาจอดก็ตกใจรีบวิ่งออกไป
“อยู่นั่นไง” ตำรวจรีบวิ่งตามไป
บ้านทรงพล ทรงวุฒิยืนอยู่ที่ห้องรับแขก ข้างตัวเป็นกระเป๋าเดินทาง
“อะไรนะครับ ช่อเอื้องกลับบ้านไปแล้ว! แล้วทำไมไม่มีใครโทรบอกผม?”
“ใครจะมีกะจิตกะใจโทรคะ” นมน้อยตีทรงวุฒิ “คุณวุฒินั่นแหละหายตัวไปไหน รู้ไหมว่านมต้องเจอเรื่องอะไรบ้าง แทนที่อยู่ด้วยกัน”
“ก็ผมไปเตรียมงานแต่งให้พี่พลที่โรงแรมชายทะเล พอเห็นข่าวเรื่องพี่ดาวนิลก็รีบขึ้นมาเลย นี่พี่พลเขาบอกหรือยังครับว่าจะเอายังไงเรื่องงานแต่ง”
“ไม่ต้องจัดมันแล้วล่ะค่ะงานต่งงานแต่ง คุณวุฒิคิดว่าที่เห็นในข่าวมันเลวร้ายแล้วเหรอคะ”
“ทำไมล่ะครับ มันมีอะไรแย่กว่านั้นอีกเหรอครับ มันคงไม่เกี่ยวกับเรื่องที่ช่อเอื้องกลับบ้าน...?”
กล้วยเสริม “เกี่ยวโดยตรงเลยล่ะคะ”
ทรงวุฒิมองหน้านมน้อย “ตกลงมันเรื่องอะไรกันครับ”
“คุณดาวนิลคือพี่สาวแท้ๆของช่อเอื้องค่ะ”
“อะไรนะครับ ล้อผมเล่นใช่ไหม”
อ้อยแทรก “ใครเขาจะพูดเล่นเรื่องแบบนี้กันคะ”
“งั้นพี่สาวที่ช่อเอื้องตามหามาตลอด...” ทุกคนพยักหน้า “งั้นลุงคำปันก็คือ...” ทุกคนพยักหน้า ทรงวุฒิดูช็อคขึ้นเรื่อยๆ “แล้วพี่ดาวนิลก็รู้มาตลอด..?”
“ค่ะ แล้วกลองก็คือลูกแท้ๆของเขา ที่ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าพ่อคือใคร” ทรงวุฒิพูดอะไรไม่ออก ทรุดตัวลงนั่ง
“แล้วทำไม..ทำไมช่อเอื้องไม่บอกผม”
“เจ้าตัวคงขอไว้นั่นแหละค่ะ ทุกคนเป็นคนดีคงยอมลำบากใจช่วยผู้หญิงคนนี้ รวมถึงคุณเทวัญด้วย”
“พี่เทวัญก็รู้เรื่องเหรอครับ”
“ค่ะ นมล่ะสงสารคุณเทวัญ คงลำบากใจมาก ทุกคนคงหวังว่าผู้หญิงคนนี้จะสำนึกได้เอง นี่ถ้าความไม่แตกซะก่อน ชาตินี้คงไม่เคยคิดจะยอมรับ ผู้หญิงแบบนี้ ยังจะอยากให้พี่ชายตัวเองแต่งงานด้วยอยู่อีกไหมล่ะคะ”
ทรงวุฒิพูดอะไรไม่ออก ในใจนึกห่วงช่อเอื้อง
โรงแรมทรงพล ทรงพลเดินอยู่ตรงทางเดินกำลังจะมาที่ล็อบบี้พร้อมเอกสารในมือ พนักงานเดินมาหา