บทละครโทรทัศน์ แม่อายสะอื้น ตอนที่ 8 หน้า 3
ดาวนิลยกมือไหว้ “ดาวนิลขอโทษที่ทำให้พ่อกับน้องเป็นห่วง”
“ไม่เป็นไรๆ ลูกกลับมาก็ดีแล้ว” ครูคำปันหันไปหาช่อเอื้อง “ช่อเอื้อง...ทำไมยืนอยู่ตรงนั้น ไม่ดีใจเหรอ พี่เขากลับมาแล้วน่ะ” ดาวนิลมองช่อเอื้องที่ยืนห่างออกไป
ช่อเอื้องเสียงแข็ง “ทำไมพี่ถึงไม่ส่งข่าว ชั้นโทรไปพี่ก็ไม่รับสาย รู้ไหมว่าพี่ทำให้พ่อเป็นห่วงขนาดไหน”
“ช่อเอื้อง...”
“คิดจะไปก็ไป คิดจะกลับมาเมื่อไหร่ก็ได้งั้นเหรอ พี่เคยคิดถึงคนทางนี้บ้างไหม”
“พอแล้วช่อเอื้อง พี่ดาวนิลเขากลับมาก็ดีแล้ว”
“ไม่เป็นไรจ้ะพ่อ” ดาวนิลเดินไปหาช่อเอื้อง “ช่อเอื้อง พี่ขอโทษ พี่ก็ไม่ได้อยากหายไปแต่...พี่มีความจำเป็นบางอย่าง” ดาวนิลจับมือช่อเอื้อง “พี่ผิดเอง พี่ทิ้งให้พ่อกับน้องต้องเป็นห่วง พี่สัญญาว่าพี่จะไม่หายไปไหนอีกแล้ว อย่าโกรธพี่เลยนะ” ดาวนิลน้ำตาไหล ช่อเอื้องเห็นพี่สาวร้องไห้ก็เข้าไปกอด
“พี่ดาวนิล... ชั้นไม่ได้โกรธพี่เลย พี่อย่าทิ้งชั้นกับพ่อไปแบบนี้อีกนะ”
ดาวนิลกอดน้อง “พี่สัญญา ช่อเอื้อง พี่สัญญา”
ครูคำปันแอบปาดน้ำตาตัวเอง ช่อเอื้องหยุดร้องไห้แล้วยิ้มออกมา “พี่ดาวนิล ชั้นมีอะไรจะอวดพี่ด้วยนะ”
ช่อเอื้องพูดยังไม่ทันขาดคำ เสียงเด็กร้องมาจากบนบ้าน ดาวนิลรีบขึ้นบ้านไปอุ้มกลองให้หยุดร้อง ช่อเอื้องมองตามอย่างสงสัย ครูคำปันเดินไปดูกลอง “แล้วนี่ลูกใครดาวนิล”
“นั่นสิพี่ ลูกใครน่ะ”
ดาวนิลอึกอัก “พี่พามาจากกรุงเทพด้วย” ดาวนิลมองหน้าพ่อกับน้องแล้วไม่กล้าบอกความจริง
“ลูกคนรู้จักพี่ที่กรุงเทพ”
ช่อเอื้องวิ่งมาดู “แล้วพี่พากลับมาด้วยทำไม แม่เขาล่ะพี่” ช่อเอื้องมองที่เด็ก “อุ๊ย...ทำไมถึงได้เป็นแบบนี้”
“เอ่อ เขาเกิดมาพิการ แม่เขาเลยจะเอาไปทิ้ง พี่สงสาร เลยขอมาเลี้ยงเอง”
“พี่ใจดีอีกแล้วนะ ไหนขอชั้นอุ้มหน่อย หน้าตามันก็น่ารักดีนะ พ่อมาดูสิ”
“เออ ตัวแค่นี้เองทำไมแม่เขาใจร้ายนักนะ เกิดมาก็ไม่เหมือนคนอื่น แล้วยังจะมีแม่ใจร้ายอีก”
“ชั้นขอเอาเขามาเลี้ยงที่นี่ พ่อไม่ว่าอะไรใช่ไหมจ๊ะ”
“จะว่าทำไม ทำบุญกับชีวิตคนได้บุญนักนะลูก”
“พี่ดาวนิล แล้วชื่ออะไรน่ะ”
“ยังไม่มีชื่อเลย คือ..แม่เขาทิ้งไปตั้งแต่วันที่คลอด”
“อืม...มองอะไรน่ะเรา” ช่อเอื้องหันไปเห็นกลองสะบัดชัย