บทละครโทรทัศน์ แม่อายสะอื้น ตอนที่ 30 (จบบริบูรณ์) หน้า 15
“โยมแม่ อยากกราบโยมตาใช่มั้ย อาตมาจะพาโยมแม่ไปกราบโยมตา”
ดาวนิลสะอื้นด้วยความยินดี เณรกลองเดินน้ำหน้าดาวนิลไป ดาวนิลดูลังเลกลัวว่าชาวบ้านเณรกลองหันมามอง “โยมแม่ไม่ต้องกลัว” กลองเดินนำดาวนิลไป ดาวนิลรีบเดินตาม
กลองเดินนำดาวนิลเข้าไปในงาน ชาวบ้านที่เห็นแม้จะไม่พอใจ ก็ทำได้แค่ซุบซิบนินทาเพราะเกรงใจเณรกลอง
ดาวนิลไปถึงหน้าเมรุ ทรุดนั่งลงแล้วค่อยๆกราบพ่อ ทุกคนมองด้วยความรู้สึกต่างกัน
“พ่อจ๋า...ดาวนิลกลับมาหาพ่อแล้ว พ่อเห็นดาวนิลไหมจ๊ะ”
ป้าบัวบ่นพึมพำ “ตายไปแล้วใครจะเห็น” ชาวบ้านยิ่งนินทาและชี้ชวนกันต่อว่า
“ดาวนิลผิดเองที่มาหาพ่อช้าเกินไป พ่ออโหสิกรรมให้ดาวนิลด้วยนะจ๊ะ”
ดาวนิลก้มลงกราบพ่อหมอบสะอื้นอยู่อย่างนั้น ช่อเอื้องเดินมาหาดาวนิล ดาวนิลเงยหน้าขึ้นเอื้อมมือจะจับมือช่อเอื้อง ช่อเอื้องถอยหนี “ช่อเอื้อง..พี่ขอโทษ ยกโทษให้พี่เถอะนะ เราเหลือกันแค่สองคนพี่น้องแล้ว”
“ชั้นยกโทษให้พี่ อะไรที่พี่เคยทำกับชั้น ชั้นขออโหสิกรรมให้ เราจะได้หมดเวรหมดกรรมกัน แล้วชาติหน้าเราจะได้ไม่ต้องเกิดมาเจอกันอีก! แต่ที่พี่ทำกับพ่อ พี่ต้องขออโหสิกรรมกับพ่อเอง”
ช่อเอื้องพูดจบก็เดินออกไป เหลือดาวนิลยืนร้องไห้ท่ามกลางสายตาของพวกชาวบ้าน
แสงอาทิตย์ที่เปลี่ยนเป็นเวลาบ่ายๆ ทรงวุฒินั่งคุยอยู่กับช่อเอื้องและวรรณา
“ชั้นตั้งใจจะมาเยี่ยม ไม่คิดว่าจะมีเรื่องแบบนี้ เสียใจด้วยนะ”
“เข้มแข็งไว้นะช่อเอื้อง มีอะไรให้ช่วยก็บอกพวกชั้นได้เลยนะไม่ต้องเกรงใจ”
ช่อเอื้องมองไปที่ดาวนิล “เขาจะกลับมาทำไมตอนนี้? เหมือนกลัวว่าชั้นจะเสียใจไม่พอ”
“โธ่ ช่อเอื้อง” ช่อเอื้องกอดวรรณาร้องไห้ ทรงวุฒิมองด้วยความเป็นห่วงเทวัญเดินเข้ามา ทรงวุฒิหันไปเห็น
“พี่เทวัญ!”
“หมอเสียใจด้วยนะช่อเอื้อง พอหมอรู้ก็รีบมาเลย นมน้อยฝากแสดงความเสียใจด้วยนะ”
ช่อเอื้องยกมือไหว้ “ขอบคุณค่ะ”
ทรงวุฒิมองหาแล้วไม่เห็น “แล้วพี่พลล่ะพี่ ไม่มาด้วยเหรอ”
“มันรู้เรื่องแล้ว แต่ไม่รู้จะมาหรือเปล่า แล้ว..ดาวนิลล่ะ เขามาที่นี่ใช่ไหม”
ช่อเอื้องกัดปากตัวเองไม่พูดอะไร ทรงวุฒิมองเทวัญแล้วมองไปทางที่ดาวนิลเดินถือดาบออกไป เทวัญมองตามไป