บทละครโทรทัศน์ แม่อายสะอื้น ตอนที่ 30 (จบบริบูรณ์) หน้า 7
“นึกแล้วเชียว” ทรงพลหันมาหาเทวัญ “นี่เขาใช้ไม้ไหน พี่ถึงใจอ่อนยอมพาเขามาที่นี่”
“คุณพล......ฟังดาวนิลหน่อยเถอะนะคะ”
“ทำไมผมต้องฟังคุณอีก แค่นี้ผมยังดูโง่ในสายตาคุณไม่พออีกเหรอ”
“ดาวนิลรู้ว่าดาวนิลผิด ที่ปิดบังความจริงกับคุณ”
“คุณไม่ได้แค่ปิดบังความจริงผม คุณโกหกคุณโกหกผมมาตลอด!!” ทรงพลขึ้นเสียง ดาวนิลพยายามกลั้นน้ำตา
“เจ้าพล แกใจเย็นๆสิ แกยังไม่ได้ฟังเลยว่าดาวนิลเขาจะพูดอะไร”
“นี่พี่ยังเห็นผมเป็นน้องอยู่รึเปล่า พี่คงรักผู้หญิงคนนี้มากถึงเข้าข้างเขามากกว่าน้องชายตัวเอง”
“อย่าว่าคุณหมอเลยค่ะ คุณหมอยอมช่วยดาวนิลปิดบังความจริงก็เพราะดาวนิลขอร้องไว้ คราวนี้ดาวนิลก็ขอร้องให้คุณหมอช่วยให้ดาวนิลได้พบคุณ ดาวนิล.....ดาวนิลมีเรื่องสำคัญที่อยากจะบอกคุณค่ะ”
ดาวนิลมองหน้าทรงพลแบบขอร้อง ทรงพลไม่หันมามองเลย
“เดี๋ยวชั้นไปรอข้างนอก”
“ไม่ต้อง ผมกับเขาไม่ควรจะอยู่ด้วยกันแค่สองคนอีก ว่ามาสิ พูดให้จบๆ เราจะได้จบกันซักที”
ดาวนิลเจ็บแปลบ กล้ำกลืนก้อนสะอื้นมองหน้าทรงพลด้วยสายตาเจ็บช้ำ
“คุณพลรู้ไหมคะ... ว่าทำไมดาวนิลถึงไม่เคยตัดใจจากคุณได้ซักที”
“นั่นสิ ทำไม เพราะผมคือคนกรุงเทพโง่ๆคนนั้นที่เคยเจอคุณที่เชียงใหม่ คุณถึงฝังใจ อยากเอาชนะผมให้ได้?”
“ไม่ใช่ค่ะ....ดาวนิลไม่เคยคิดจะเอาชนะอะไรคุณ....ดาวนิลเจอคุณที่นั่นครั้งแรก ดาวนิลไม่เคยคิด...ไม่เคยฝันด้วยซ้ำ...ว่าจะได้เจอคุณอีกเป็นครั้งที่สอง”
“เลยต้มผมซะสนิท ตอนที่ผมเจอคุณที่งานเดินแบบนั่น”
ดาวนิลมองทรงพลสายตาเจ็บปวด “ดาวนิลเคยเจอคุณก่อนหน้างานเดินแบบนั่น เหตุการณ์ในวันนั้น.....เป็นเหตุผลที่ดาวนิลไม่เคยกล้าสารภาพความจริงกับคุณ”
“เราเคยเจอกันมาก่อนหน้านั้น?... เป็นไปไม่ได้ คุณจะมาโกหกสร้างเรื่องอะไรอีก”
“ถึงตอนนี้แล้วดาวนิลจะโกหกคุณทำไมคะ คุณไม่เคยเห็นดาวนิลในสายตาเลย คุณจำดาวนิลไม่ได้เสียด้วยซ้ำ คืนหนึ่งที่คุณเมามาก” ทรงพลมองหน้าดาวนิล “ผู้หญิงคนนั้นที่พาคุณนั่งแท็กซี่ไปส่งคุณที่โรงแรม”
ความทรงจำบางอย่างของทรงพลกลับมา คืนนั้นที่ทรงวุฒิพาทรงพลไปเที่ยวแล้วทรงพลเมาไม่ได้สติ
ทรงพลขึ้นรถไปกับดาวนิล ทรงพลหันมามองหน้าดาวนิล “ไม่จริง คุณไม่ใช่...”
“ผู้หญิงคนนั้น คนที่ทำให้คุณตัดสินใจเลิกกับคุณจิดาภา” ทรงพลดูช็อคไป
ความทรงจำทรงพลคืนนั้น คืนที่เมาไม่ได้สติ และเผลอจูบดาวนิลไป ดาวนิลยอมมีอะไรกับทรงพล