บทละครโทรทัศน์ แม่อายสะอื้น ตอนที่ 30 (จบบริบูรณ์) หน้า 8
“ดาวนิลไม่เคยลืมคุณเลย แต่คุณจำดาวนิลไม่ได้ ตื่นเช้ามาดาวนิลก็ไม่เจอคุณแล้ว”
“นี่คุณ... งั้นที่เราเจอกันทั้งหมด คือคุณรู้จักผมมาตั้งแต่ต้น? แล้วคุณจะมาบอกเรื่องนี้ผมทำไม อยากให้ผมรู้ตัวใช่ไหมว่าผมโง่ขนาดไหน”
“ไม่ใช่อย่างงั้นค่ะ คุณพลฟังดาวนิลให้จบก่อน” ทรงพลบอกตัวเองไม่ถูกว่ารู้สึกอย่างไร นอกจากความโกรธ
“ผู้หญิงในบาร์คนนั้น.... ทำไมผมไม่เอะใจอะไรในสิ่งที่จิพูด.... พอกันทีผมไม่อยากได้ยินอะไรอีกแล้ว”
ทรงพลหันหลังจะเดินออกไป
“แม้แต่เรื่องลูกของคุณน่ะเหรอคะ”
ทรงพลหันกลับมาเหวอมากกก “คุณว่าอะไรนะ”
ดาวนิลมองหน้าทรงพล เทวัญเองก็ตกใจ....พยายามนึก
ทรงพลเคยพูดกับเทวัญเรื่องไม่ได้ป้องกัน และตอนดาวนิลบอกเทวัญเรื่องที่ไม่ได้ตั้งใจทำแท้ง
“หรือว่า...กลอง”
“กลอง? กลองที่จิบอกว่าเป็นลูกคุณ..”
“กลองคือลูกของคุณค่ะ” ทรงพลอึ้งตลึงสับสนจนตั้งสติแทบไม่อยู่ “ไม่จริงๆ..... คุณโกหก”
“มันเป็นความจริงค่ะ พอดาวนิลรู้ว่าดาวนิลท้องกับคุณ...ผู้ชายที่ดาวนิลแอบหลงรัก ดาวนิลก็พยายามที่จะรักษาลูกของเราไว้ แต่ดาวนิลถูกหลอกให้กินยาขับเลือดโดยไม่รู้ กลองถึงได้เกิดมาพิการแบบนั้น ดาวนิลไม่กล้าบอกคุณเพราะดาวนิลกลัว...กลัวว่าคุณจะรังเกียจลูกของเรา”
“งั้นที่คุณเอ็นดูกลองนักหนา หลอกผมว่าอยากรับกลองมาเป็นลูกบุญธรรม..มันคือแผนการทั้งหมดของคุณงั้นสิ”
“ดาวนิลไม่รู้จะบอกคุณยังไง”
“ที่แท้....ทั้งหมดก็เป็นแผนการที่จะปกปิดความลับของตัวเอง ผมนี่มันโง่กว่าที่ตัวเองคิดซะอีก”
“คุณพล..”
“เห็นผมเป็นตัวตลกพอหรือยัง ออกไป ออกไปจากบ้านผมเดี๋ยวนี้ ผมไม่เคยรู้จักคุณ คุณไม่ใช่ดาวนิลที่ผมเคยรู้จักเลย”
“ใจเย็นๆก่อนพล”
“พี่พอใจหรือยัง ถ้าพี่ยังกล้าพาผู้หญิงคนนี้มาเหยียบในบ้านนี้อีก ไม่ต้องมานับผมเป็นน้อง ผมจะไม่ทนอยู่เป็นไอ้โง่ให้ทุกคนหลอกอีกแล้ว” ทรงพลจะเดินออกไป ดาวนิลรีบดึงมือไว้ “คุณพล”
“ขอร้องละ..... ช่วยออกไปจากชีวิตผมซักที”