บทละครโทรทัศน์ ศรีอโยธยา ตอนที่ 1 หน้า 3

เจ้าฟ้าสุทัศ : ดีใจจริง... ที่ได้พบหลวงยกกระบัตรเมืองตาก... สบายดีหรือ

หลวงยกกระบัตรเมืองตาก : ข้าพุทธเจ้าเป็นสุขสบายดีพระพุทธเจ้าค่ะ ข้าพุทธเจ้ารู้สึกปิติเป็นล้นพ้นที่ได้เห็น ว่าใต้ฝ่าละอองพระบาท สนพระทัยฝึกฝนยุทธสงครามพระพุทธเจ้าค่ะ

เจ้าฟ้าสุทัศ : ฉันเก่งสู้พิมานเค้าไม่ได้หรอก จริงมั๊ย พิมาน

พิมาน : คงจะไม่จริงพระพุทธเจ้าค่ะ ข้าพุทธเจ้าไม่อาจเทียบแม้แต่ธุลีในพระปรีชาสามารถ

เจ้าฟ้าสุทัศ : เพื่อนฉัน เป็นคนถ่อมตัวแบบนี้เสมอ คุณหลวงอยู่ที่เมืองตากมีศึกสงครามบ้างหรือเปล่าชาวบ้าน ชาวเมือง เดือดร้อนกันบ้างไหม

หลวงยกกระบัตรเมืองตาก : ด้วยพระบารมีปกเกล้าปกกระหม่อมเป็นล้นพ้น ชาวเมืองตากอยู่สุขสบาย ไม่แพ้ชาวกรุงศรีฯ พระพุทธเจ้าค่ะ

มหาดเล็ก : ได้เวลาเสด็จขึ้นสรงน้ำแล้วพระพุทธเจ้าค่ะ

เจ้าฟ้าสุทัศ : ชั้นอยู่ต่ออีกหน่อยไม่ได้หรือ

มหาดเล็ก : หลังจากทรงสรงน้ำเสร็จ ต้องเสด็จเข้าเฝ้าองค์สมเด็จพระเจ้าอยู่หัวพระพุทธเจ้าค่ะ

เจ้าฟ้าสุทัศ : ฉันคงต้องไปแล้วล่ะ ดีใจที่ได้พบคุณหลวง ฉันลาท่านอาจารย์นะ

พระองค์ยกมือไหว้พระยาพิชัยชาญฤทธิ์ แล้วเสด็จตรงไปขึ้นพระเสลี่ยงทอง โดยมีพิมานและเหล่ามหาดเล็กบนศาลาตามเสด็จออกไป ในขณะที่ทุกคนในบริเวณนั้น รวมทั้งพระยาพิชัยชาญฤทธิ์ และหลวงยกกระบัตรเมืองตาก ก้มลงถวายบังคมส่งเสด็จ

ในขณะที่พระเสลี่ยงทองเคลื่อนออกจากบริเวณสวนนั้น หลวงยกกระบัตรเมืองตาก เคลื่อนกายเข้าไปใกล้อาจารย์ที่ท่านนับถือยิ่ง พร้อมก้มลงกราบ

 หลวงยกกระบัตรเมืองตาก : กราบท่านอาจารย์ขอรับ

พระยาพิชัย : คุณหลวงมาจากเมืองตากเมื่อไหร่นี่

 หลวงยกกระบัตรเมืองตาก : กระผมเพิ่งมาถึงเดี๋ยวนี้เองขอรับ มีราชการสำคัญยิ่ง ต้องกราบบังคมทูลขอรับ

พระยาพิชัยชาญฤทธิ์รับรู้ในความกังวลนั้นว่าต้องเป็นเรื่องใหญ่เรื่องโตในแผ่นดิน