บทละครโทรทัศน์ ศรีอโยธยา ตอนที่ 1 หน้า 5

พระเจ้าอยู่หัวเอกทัศ : พระยาพิชัย นั่นพาใครมาด้วย

พระยาพิชัย : พระอาญาไม่พ้นเกล้า หลวงยกกระบัตรเมืองตาก มีราชการสำคัญยิ่งมากราบบังคมทูล  พระพุทธเจ้าค่ะ

สมเด็จพระเจ้าอยู่หัวเอกทัศทรงผินพระพักตร์มาทอดพระเนตร หลวงยกกระบัตรเมืองตากอย่างทรงพระปิติ

พระเจ้าอยู่หัวเอกทัศ : เจ้าสิน เรื่องที่เจ้าจะมาบอกข้า คงจะเป็นเรื่องใหญ่พอสมควรซินะ เจ้าถึงมาหา

ข้าด้วยตัวเองจากเมืองตาก จริงไหม สิน

หลวงยกกระบัตรเมืองตาก : พระอาญาไม่พ้นเกล้า คือ...

พระเจ้าอยู่หัวเอกทัศ : เจ้าใช้คำว่า “พระอาญาไม่พ้นเกล้า” แปลว่า “ข่าว” ของเจ้า คงจะเป็น “ข่าวร้าย” ล่ะซิ ร้ายมากไหม สิน

หลวงยกกระบัตร : รุนแรงมากพระพุทธเจ้าค่ะ

พระเจ้าอยู่หัวเอกทัศ : เอาละสิ ทองด้วง บุนนาค สหายรักเจ้า... กำลังนำข่าวร้ายมาบอกข้าซะแล้ว ว่ายังไงสิน

หลวงยกกระบัตรเมืองตาก : พระอาญาไม่พ้นเกล้า สายข่าวของเราจากพม่ารายงานด่วนมาว่า พระเจ้าอลองพญาและเจ้าฟ้ามังระ ทรงยกทัพศึกมุ่งนครเชียงใหม่ ทางท่ากระดาน และทางด้านใต้นั้นมีทัพใหญ่มุ่งสู่เมืองมะริดพระพุทธเจ้าค่ะ

สมเด็จพระเจ้าอยู่หัวเอกทัศ พระราชหฤทัยเต้นแรงขึ้นมาในทันทีจนสีพระพักตร์เปลี่ยนไปในฉับพลัน ทรงลุกขึ้นจากพระที่อย่างช้าๆ แล้วหันพระปฤษฎางค์ให้ทุกคนที่เฝ้าแหนอยู่ พระยาพิชัยชาญฤทธิ์ และ หลวงยกกระบัตรเมืองตาก ต่างจ้องมองไปยังองค์ราชาด้วยความรู้สึกห่วงใยเป็นอย่างยิ่ง

พระเจ้าอยู่หัวเอกทัศ : สั่งเก็บเครื่องเสวย

กำนัลนารีสังข์ : แต่ว่า...

พระเจ้าอยู่หัวเอกทัศ : ข้าสั่งให้เก็บเครื่องเสวย

พระกำนัลนารีสังข์ และ หมู่พระกำนัลนารีคลานเข้ามาเก็บพระสุพรรณภาชน์ หลวงยกกระบัตรเมืองตากรู้สึกหดหู่ใจที่เป็นผู้นำข่าวร้ายนั้นมาทูลองค์ราชา

พระเจ้าอยู่หัวเอกทัศ : เรียกประชุมเสนาบดี

หัวหน้ามหาดเล็ก : พระพุทธเจ้าค่ะ

สมเด็จพระเจ้าอยู่หัวเอกทัศเสด็จตรงไปหน้าพระพุทธรูปพระองค์ใหญ่แล้วทรงทรุดพระองค์ลงคุกพระชานุ (เข่า) แล้วทรงกราบอย่างสงบนิ่ง พระยาพิชัยชาญฤทธิ์น้ำตาซึมโดยไม่รู้ตัว

พระกำนัลนารีสังข์เดินลงมาจากสะพานเชื่อมพระที่นั่งอย่างรีบเร่ง