บทละครโทรทัศน์ สายธารหัวใจ ตอน 1 หน้า 3
“เอ๊า..ก็เค้าถาม” ศรีนวลย้อนหลาน แต่สิริกันยาส่ายหน้าใส่ ศรีนวลจึงยอมเงียบไม่เล่าต่อแล้วสิริกันยาขอลงทันที
“เดี๋ยวจอดส่งให้พวกเราลงข้างหน้านี่แหละค่ะ”
“ไปต่ออีกหน่อยดีกว่า”ณรังค์แนะนำขึ้นมา
“แต่…” สิริกันยาจะเถียง แต่ณรังค์ขัดขึ้น
“คุณบอกผมก่อนขึ้นรถว่าหนีตาย...ผมกลัวว่าจะยังไม่ปลอดภัย”
“แต่ฉันไม่อยากรบกวนคุณมากไปกว่านี้ แค่นี้ก็น่าจะโอเคแล้ว”
“จะเถียงกันอีกนานมั้ย น้ำลายรดโครมๆ บนหัวเนี่ย!” ศรีนวลที่นั่งตรงกลางรีบขัดขึ้น
ณรังค์และสิริกันยาหยุดเถียงทันที“ขอโทษครับ”
“คุณเป็นใครฉันไม่รู้ รู้แต่ว่าถ้าไม่ใช่คนดี คงไม่ยอมให้พวกฉันขึ้นรถ...งั้นฉันเชื่อคุณยังไม่ต้องจอด ไปต่ออีกหน่อย”
ศรีนวลหันไปสั่งแท็กซี่ สิริกันยายังคงมีอาการหวาดระแวง ส่วนณรังค์แอบยิ้มกับสองย่าหลานและนึกเห็นใจและยอมให้นั่งแท็กซี่มาด้วยกันจนลับตาแก๊งทวงหนี้
แท็กซี่ขับมาได้ซักระยะหนึ่ง สิริกันยาขอลง เธฮพยุงศรีนวลลงจากแท็กซี่ พร้อมกับณรังค์ที่ช่วยส่งกระเป๋าให้
ศรีนวลหันไปขอบคุณณรังค์ “ขอบใจนะคุณ ขอบใจๆ”
“ขอบคุณค่ะ อ้อนี่ค่ะ” สิริกันยาหันไปหยิบเงินแบงก์ร้อยยื่นให้ณรังค์เพื่อช่วยค่ารถ
ณรังค์ปฏิเสธ “ไม่เป็นไรครับ”
“แต่ฉันเกรงใจ เอาไปเถอะ”
“ไม่เป็นไรจริง ๆ ครับ”
ณรังค์ยืนยันไม่รับสินน้ำใจจากสิริกันยาเพราะอยากช่วย ศรีนวลเห็นณรังค์ไม่รับจึงรีบหยิบแบงก์ร้อยมาเก็บไว้เสียเอง
“เค้าไม่เอาก็อย่าไปเซ้าซี้ ขอบใจนะคุณ”
“ครับ…ขอให้ปลอดภัยนะครับ ระวังตัวด้วย”
สิริกันยายิ้มรับมิตรไมตรีแล้ว หันไปโบกแท็กซี่อีกคัน ศรีนวลเห็นณรังค์ยังไม่ขึ้นรถจึงเอ่ยถาม
“เอ๊า ยังไม่ขึ้นรถไปอีกเหรอคุณ”
“ส่งขึ้นรถก่อนครับ เผื่อมีอะไรให้ช่วยอีก”
ศรีนวลซาบซึ้งถึงน้ำใจของณรังค์ แต่ก็อดแซ็วไม่ได้
“โอ๊ย!…สมัยนี้ยังมีผู้ชายดีๆ อยู่อีกเหรอเนี่ย อย่าใจดีให้มันมากเลยคุณ คนดีตายเร็ว เลวๆบ้างก็ได้ จะได้อยู่นานๆ”
ณรังค์อึ้งแต่ก็อดขำศรีนวลไม่ได้ “ครับ คุณย่า”