บทละครโทรทัศน์ สายธารหัวใจ ตอน 7
บทประพันธ์ วาสนา บทโทรทัศน์ คนเขียนเงา
หน้าห้องพักฟื้นแม้นเทพ สิริกันยา เกียรติศักดิ์ ชื่นและบรรจง นั่งกันอยู่คนละทิศคนละทาง สิริกันยามองเกียรติศักดิ์ไม่วางตา อีกฝ่ายหันมามองแต่สิริกันยากลับมองไปทางอื่น เกียรติศักดิ์ทนไม่ไหวลุกเดินมายืนตรงหน้าสิริกันยา จ้องตาคมกริบ
“จะเอาไง”
บรรจงกับชื่นมองอยู่ห่างๆ เริ่มเป็นห่วงสถานการณ์
“ผมถามจะเอาไง”
สิริกันยาตัดสินใจจ้องหน้าเกียรติศักดิ์กลับ “ไม่ได้เอาไง”
“แล้วมองผมทำไม ไม่พอใจ?”
“ไม่ได้ไม่พอใจ แต่…เกลียดเลยล่ะ”
สิริกันยาสบตา ไม่หลบ บรรจงกับชื่นมองแล้วอึ้งในความกล้าของสิริกันยา
“ไม่ได้กลัวอะไรเลย”
“กลัวแทนคุณเค้าก็แล้วกันลุง”
บรรจงกับชื่นหน้าเสีย กลัวแทนสิริกันยา
เกียรติศักดิ์ ขำ “หึๆๆ”
สิริกันยาถามกลับ “ขำอะไรคะ”
“อย่าอวดเก่ง เดี๋ยวจะอยู่ลำบาก แค่นี้ก็ยืนอยู่บนปากเหวแล้ว ยังไม่รู้ตัวอีก”
“รู้ตัวดีค่ะ แต่…ไม่กลัว เพราะฉันไม่ได้ทำอะไรผิด ส่วนไอ้คนที่ทำผิดต่างหากที่ควรจะกลัว...เพราะไม่รู้ว่าจะร่วงลงเหวเมื่อไหร่”
เกียรติศักดิ์ อึ้งกับการต่อปากต่อคำอย่างไม่เกรงกลัวของสิริกันยา ส่วนสิริกันยายิ่งรู้สึกหมั่นไส้ กับอาการไม่สะทกสะท้านของเกียรติศักดิ์
ในห้องพักฟื้น แม้นเทพพูดกับปฐวีและณรังค์
“ภายใต้เงื่อนไขเดียว”
ปฐวีงง “คะ??”
“จะไม่มีการต่อรองเล่นแง่หรือสร้างความวุ่นวายอะไรอีกไม่ว่ากับฉันหรือกับใครเพราะไม่อย่างนั้น...ฉันจะตัดเธอออกจากความเป็นจงสวัสดิ์ทันที ไม่ให้อะไรไปสักบาท...ออกไปแต่ตัว แล้วดูซิ ใครหน้าไหนมันยังจะเอา!”